Ως κοινό χαρακτηριστικό παρουσιάζεται στους προφήτες το παράπονο για τα πενιχρά,τα μηδαμινά αποτελέσματα των κόπων τους."Αλλοίμονο σε μένα-φωνάζει ο Μιχαίας εξετάζοντας τα αποτελέσματα της εργασίας του-γιατί μοιάζω με αυτόν που μαζεύει οπώρες μετά την συγκομιδή.Κανένα σταφύλι δεν υπάρχει για φάγωμα,κανένα πρωτόβλαστο σύκο να το επιθυμήσει η ψυχή μου"(7,1).Ο δε προφήτης Ησαϊας παρουσιάζει και αυτόν τον Μεσσία απογοητευμένο για τα πενιχρά αποτελέσματα της εργασίας του στον λαό."Εγώ δε-λέγει ο Μεσσίας-εις μάτην και για το τίποτε εκοπίασα.Εις μάτην εδαπάνησα την ζωή μου"(Ησ.49,4).
Στους παραπονούμενους όμως προφήτες για την μικρή απήχηση του έργου τους στον λαό διδάσκει ο Θεός ότι ο πνευματικός εργάτης δεν κρίνεται από τα αποτελέσματά του στο έργο του,αλλά από το αν αυτός εξετέλεσε πιστώς και απαρεγκλίτως το καθήκον του.Αν το κήρυγμα των προφητών είχε μικρά αποτελέσματα στον λαό,αυτό δε βαρύνει αυτούς αλλά τον λαό,που στάθηκε ανίκανος να το κατανοήσει και να το εκτιμήσει.Θα έλθει όμως αργότερα μία άλλη εποχή,περισσότερο ώριμη πνευματικά,που θα εκτιμήσει την υψηλή διδασκαλία των προφητών(Ωσ.8,12.9,2 Μιχ.2,11.Ησ.53,10).
Εδώ πρέπει να πούμε ότι οι προφήτες είχαν και κύκλους μαθητών,οι οποίοι εδέχοντο πλήρως τη διδασκαλία τους.Και σ'αυτόν τον κύκλο αναπαυόταν η ταραγμένη και κουρασμένη από την πολεμική του κόσμου καρδιά τους.
"Ιδού εγώ και τα παιδία
που μου έδωκε ο Θεός",(8,18).
λέγει ο προφήτης Ησαϊας με χαρά και ιερή καύχηση.
Και ο ίδιος ο προφήτης πάλι λέγει ότι θέλει να καταγράψει τη διδασκαλία του-που απερρίφθη από τους συγχρόνους τους-να δέσει και να σφραγίσει το ειλητάριο και να το παραδώσει στους μαθητές του για φύλαξη στον μέλλοντα χρόνο:
"Θέλω να δέσω την μαρτυρία,
να σφραγίσω την διδασκαλία
για τους μαθητές μου"(8,16).
(Ιερεμία Μητρ. Γόρτυνος,Οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου