Φιλία

Η φιλία, όταν είναι πραγματική, δε στηρίζεται δηλαδή σε κάποιου είδους δοσοληψία ή συμφέροντα, αντέχει πολλά, υπερβολικά πολλά πράγματα. Αντέχει παρεξηγήσεις, αντέχει λάθος αποφάσεις, αντέχει κουβέντες που κακώς λέγονται, αντέχει ακόμα και τον χρόνο που περνάει χωρίς καμία επικοινωνία. Μπορεί και αψηφά τη λογική, τους φυσικούς νόμους, τη γεωγραφία και πολλές από τις επιστήμες που γενικά καταδυναστεύουν τη ζωή του μέσου ανθρώπου σήμερα. Δίνει ακόμα διαφορετικό περιεχόμενο σε παράλογους, φαινομενικά, συναισθηματισμούς τους οποίους τους μετατρέπει από πιθανούς κινδύνους σε πολύ χρήσιμους συμμάχους. Αυτά τα γράφω έχοντας στο μυαλό μου μια τέτοια φιλία, που κάποια στιγμή μπορεί να την κάνω και βιβλίο αρκεί να εξασφαλίσω πως δε θα χρειαστεί να μοιραστώ τα δικαιώματα(τι, περιμένατε πραγματικά πως θα κρατούσα σοβαρό το κείμενο μέχρι τέλους;).

Μια από τις Μαρίες

 

Το κεφάλι του ήταν πάντα υψωμένο και στα μάτια Του έκαιγε η φλόγα του Θεού.

Συχνά ήταν λυπημένος, μα η θλίψη του ήταν τρυφερότητα για εκείνους που πονούσαν και συντροφικότητα για τους μοναχικούς.

Όταν χαμογελούσε, το χαμόγελό Του έμοιαζε με την πείνα εκείνων που ποθούν το άγνωστο. Έμοιαζε με αστρόσκονη στα βλέφαρα των παιδιών. έμοιαζε με μπουκιά ψωμί στο λαιμό.

Λυπημένος ήταν, μα η θλίψη Του μπορούσε στα χείλη ν' ανέβει και να γενεί χαμόγελο.

Έμοιαζε με πέπλο χρυσό στο δάσος την ώρα του φθινοπώρου. Μερικές φορές με φεγγαρόφωτο έμοιαζε πάνω στις ακτές της λίμνης.

Χαμογελούσε λες και τα χείλη του σε γιορτή γαμήλια θε να τραγουδούσαν.

Όμως ήταν λυπημένος με τη θλίψη του φτερωμένου που δε θα υψωθεί πάνω απ' το σύντροφό του.

Χαλίλ Γκιμπράν, Ιησούς ο υιός του ανθρώπου, εκδ. Ιάμβλιχος

Uriah Heep - Stealin'

 

Του Αγίου Ανδρέα

 

Όταν ο Απόστολος Ανδρέας ρώτησε τον Χριστό που μένει, ο Ιησούς του απάντησε απλά "έλα και δες". Όταν ο Ναθαναήλ ρώτησε τον Φίλιππο «Από τη Ναζαρέτ δύναται να είναι κάτι αγαθό;» αυτός επίσης απάντησε: «Έλα και δες». Και έτσι ξεκίνησε η ιστορία που όλοι ξέρουμε. Η ιστορία του Ιησού, του Υιού του Θεού και των Μαθητών Του. Με τρεις μικρές λεξούλες. "Έλα και δες". Και με αυτές τις τρεις λέξεις γεννήθηκε, εξαπλώθηκε και αναπτύχθηκε η Εκκλησία. Αυτή είναι η κλήση της Εκκλησίας στον κόσμο, αυτός είναι ο μοναδικός αποδεκτός τρόπος ιεραποστολής και προσηλυτισμού-ας χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη αν και δεν ταιριάζει απόλυτα.

Και οι μαθητές πήγαν και είδαν. Και έμειναν έκθαμβοι. Και έγιναν Μαθητές και Απόστολοι. Και οι πρώτοι Χριστιανοί ομοίως. Και έγιναν Μάρτυρες, Όσιοι και Οσίες, Πατέρες. Γιατί είδαν κάτι καινούριο, κάτι νέο κάτι που τόσο πολύ τους ανανέωνε, τόσο τους ανάπαυε, τόσο τους έδινε ελπίδα και πίστη, τόσο τους έδινε μια νέα ζωή γεμάτη νόημα. 

Απολίθωση

 

Πολλές φορές, ενάντια στην ώθηση του Πνεύματος, η ζωή της Εκκλησίας μεταβάλλεται σε ένα μουσειακό αντικείμενο ή σε μια ιδιοκτησία ολίγων. Αυτό συμβαίνει όταν κάποιες ομάδες χριστιανών δίνουν υπερβολική σημασία στη τήρηση ορισμένων δικών τους κανόνων, εθίμων ή στυλ. Με αυτόν τον τρόπο, συχνά μειώνεται και καταπνίγεται το Ευαγγέλιο, αφαιρώντας από αυτό τη συναρπαστική του απλότητα και τη γεύση του. Ίσως πρόκειται για μια λεπτή μορφή νεο-πελαγιανισμού, διότι φαίνεται να υποτάσσει τη ζωή της χάρης σε κάποιες ανθρώπινες δομές. Τούτο αφορά ομάδες, κινήματα και κοινότητες, και αυτό εξηγεί γιατί πολλές φορές ξεκινούν με μια έντονη ζωή του Πνεύματος, αλλά κατόπιν καταλήγουν να είναι απολιθωμένες ή διεφθαρμένες.

Να χαίρεστε και αν αγάλλεστε, Πάπας Φραγκίσκος, εκδ. Γραφείον Καλού Τύπου

Fish - Script For A Jesters Tear Leamington Spa Assembly - Gone Fishing Convention

 

Η γοητεία της παρακμής

 

Μου αρέσουν τα αστικά τοπία. Μου αρέσει δηλαδή να περιδιαβαίνω διάφορα κομμάτια της πόλης, να τραβάω φωτογραφίες, να χάνομαι σε δρόμους και δρομάκια. Πιο πολύ όμως, έχω αδυναμία στις περιοχές εκείνες όπου συναντώ κομμάτια παρακμής. Εγκαταλειμμένα κτίρια, μισογκρεμισμένα, υπό κατασκευή, κλειστά παλιά καταστήματα με κατεβασμένα ρολά. Λατρεύω, πραγματικά, τους φθαρμένους τοίχους, τα ξεχαρβαλωμένα πεζοδρόμια, τις ερημωμένες και υπό διάλυση παιδικές χαρές. Για κάποιο λόγο, που δεν μπορώ να εξηγήσω, όλα αυτά μου ασκούν μια περίεργη γοητεία. Το αστείο είναι ότι μέχρι πριν κάποια χρόνια, νόμιζα πως ήμουν άνθρωπος που θαυμάζει τη φύση. Όχι ότι δεν μου αρέσουν τα φυσικά τοπία, σε όλους αρέσουν, αλλά δεν μου προκαλούν αυτή την αίσθηση...θαυμασμού να το πω; Τέλος πάντων. Δεν είχα τι να γράψω κι έγραψα αυτή τη χαζομάρα. Πιο πολύ για να συνοδεύσω τη φωτογραφία. Αυτά. 

"Поход" из к/ф "Сибириада", Эдуард Артемьев

 

Ζωή και θάνατος

 

Ζωή είναι η αρχή του θανάτου. Υφίσταται χάριν του θανάτου. Ο θάνατος είναι ταυτοχρόνως τελείωση και αρχή, διαχωρισμός και εγγύτερη αυτοσύνδεση. Μέσω του θανάτου τελειούται η απώλεια.

Νοβάλις, Σκέψεις, εκδ. Στιγμή

Το πέταγμα

 

Zodiac - A Mysterious Galaxy

 

Βασιλιάς

 

Για ποιο λόγο η θάλασσα είναι βασιλιάς εκατό χειμάρρων;

Επειδή βρίσκεται πιο χαμηλά τους.

Γι' αυτό είναι βασιλιάς εκατό χειμάρρων.

Αν ο συνετός πρόκειται να καθοδηγήσει τους ανθρώπους,

οφείλει να υπηρετεί ταπεινά.

Αν τους οδηγεί, πρέπει ν' ακολουθεί πίσω τους:

Έτσι, όταν ο συνετός διοικεί, ο λαός δεν αισθάνεται καταπιεσμένος

 Δεν υποφέρει από την ηγεσία του.

Όλοι τον υποστηρίζουν πρόθυμα, επιζητώντας τον.

Επειδή δεν ανταγωνίζεται

Δε συναντά ανταγωνισμό.

Λάο Τσε, Ταό Τε Κινγκ, εκδ. Κέδρος

Πολυλογία

 

Η αλήθεια είναι ότι κουράζουμε. Κουράζουμε και στο τέλος κουραζόμαστε κι εμείς. Θεολογούμε ακατάπαυστα στα κηρύγματα, στις συζητήσεις, στα κείμενα που γράφουμε χωρίς να λέμε και τίποτα ουσιώδες. Τσιτάτα, κοινοτοπίες, απέραντες φιλοσοφίες που κανέναν δεν ενδιαφέρουν και κανέναν δεν αγγίζουν. Δε μπορούμε να αρθρώσουμε μια απλή κουβέντα με δυο ανθρώπους. Θέλουμε να φλυαρούμε χωρίς διακοπή και στο τέλος να κερδίζουμε και τον θαυμασμό των αποσβολωμένων από την κούραση και τη βαρεμάρα, ανήμπορων να αντιδράσουν ακροατών μας. Γνωρίζουμε, θαρρούμε, τα πάντα μα όταν μιλάμε φανερώνουμε μονάχα το κενό μας. Και μιλάμε, μιλάμε και μιλάμε. Γράφουμε, γράφουμε και γράφουμε. Και τελικά κανείς δεν ακούει και δε διαβάζει τίποτα από όλα αυτά. Ίσως και να είναι καλύτερα έτσι...

Μετρό

 

Transatlantic - Solitude

 

Πλούτος και κολακεία

 

Κάποιος άρχοντας πλησίασε τον Ιησού και τον  ρώτησε: «Αγαθέ Διδάσκαλε, τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» Ο Ιησούς του απάντησε: «Γιατί με αποκαλείς «αγαθό»; Κανένας δεν είναι αγαθός παρά μόνο ένας: ο Θεός. Τις εντολές τις ξέρεις: μη μοιχεύσεις, μη σκοτώσεις, μην κλέψεις, μην ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου». Κι εκείνος του είπε: Όλα αυτά τα τηρώ από τα νιάτα μου» Όταν το άκουσε ο Ιησούς του είπε: «Ένα ακόμα σου λείπει: πούλησε όλα όσα έχεις και δώσε τα χρήματα στους φτωχούς, κι έτσι θα έχεις θησαυρό κοντά στο Θεό∙ και έλα να με ακολουθήσεις». Μόλις εκείνος τ’ άκουσε αυτά, πολύ στεναχωρήθηκε, γιατί ήταν πάμπλουτος. Όταν ο Ιησούς τον είδε πολύ στεναχωρημένο, είπε: «Πόσο δύσκολά αυτοί που έχουν χρήματα θα μπούν στη βασιλεία του Θεού! Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα μέσα από βελονότρυπα, παρά να μπεί ο πλούσιος στη βασιλεία του Θεού». Όσοι τον άκουσαν είπαν: «Τότε ποιος μπορεί να σωθεί; Κι εκείνος τους απάντησε: «Αυτά που για τους ανθρώπους είναι αδύνατα, για το Θεό είναι δυνατά». 

Όλες τις εντολές τηρούσε ο άρχοντας της σημερινής περικοπής. Θεωρούνταν ευσεβής. Και επειδή ήταν και πλούσιος θεωρούσαν οι Εβραίοι της εποχής εκείνης πως είχε την ευλογία του Θεού. Και έτσι απλά, χωρίς καμία ένταση, χωρίς καμία φοβερή σύγκρουση να έχει προηγηθεί, ο Χριστός του λέει να πουλήσει τα υπάρχοντά του και να μοιράσει τα χρήματα στους φτωχούς και να Τον ακολουθήσει. Κι επειδή ο άρχοντας αυτός καμία τέτοια διάθεση δεν είχε είπε ο Χριστός ότι είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα μέσα από βελονότρυπα, παρά να μπει ο πλούσιος στη βασιλεία του Θεού. Ακούγεται συχνά σε κηρύγματα πως δεν είναι ο πλούτος κακός ή καλός αλλά το πως τον χρησιμοποιούμε. Και ο Χριστός δείχνει άλλη μια φορά πως χρησιμοποιείται ο πλούτος. Μοιράζεται σε όσους έχουν ανάγκη μέχρι να πάψει να είναι πλούτος. Γιατί αν ένας πλούσιος βοηθά όπου υπάρχει ανάγκη, ε, κάποια στιγμή παύει να είναι πλούσιος. 

Δρόμοι...

 

 

Φωτογραφίες που τράβηξα σε Αιγάλεω και Περιστέρι

Giorgi Chikvaidze - Deep meaning

 

Καλλιτέχνες

Είχε πει κάποτε ο Άγιος Πορφύριος, πως αν δεν είσαι ποιητής, δε μπορείς να γίνεις χριστιανός.  Θα το επέκτεινα και στους υπόλοιπους καλλιτέχνες. Άλλωστε και η ζωγραφική και η μουσική και η γλυπτική και η ηθοποιία είναι ποίηση με άλλα μέσα. Δυστυχώς, πάντα υπάρχει ένα δυστυχώς, στην Εκκλησία δε προτιμώνται οι καλλιτέχνες. Προτιμώνται εδώ και χρόνια, οι νομικοί, οι οικονομολόγοι, οι τεχνοκράτες τώρα τελευταία, οι πολιτικοί ακόμα περισσότερο και γενικά οποιοιδήποτε άλλοι εκτός από τους καλλιτέχνες. Στη σπάνια δε περίπτωση που προτιμηθεί κάποιος από τους τελευταίους, γίνονται μια πολύ προσεκτική χειρουργική διαδικασία ώστε η καλλιτεχνική ελευθερία είτε να εξαφανιστεί είτε να μειωθεί στα ελάχιστα ανεκτά επίπεδα. Είναι και αυτό ένα σημείο των καιρών μας.

Απλές εξηγήσεις

 

-Ο Στέφανος ήθελε ένα κόμμα αλλά επειδή δε του άρεσε αυτό που του έδωσαν το αλλάζει τελείως. Αλλά δε πήγε από την αρχή να φτιάξει ένα καινούριο γιατί ήθελε αυτό.

-Ο κόσμος που πήγε και ψήφισε τον Στέφανο, δεν υπήρχε περίπτωση να πάει να ψηφίσει κανέναν από τους άλλους υποψήφιους. Άρα κι ο κόσμος ήθελε ένα άλλο κόμμα αλλά πήγε και ψήφισε σε αυτό. 

-Αυτοί που έφυγαν ήθελαν ένα κόμμα που να ψηφίζει ο κόσμος τον αρχηγό/πρόεδρο αλλά όχι αυτόν που ήθελε ο κόσμος να ψηφίσει. Ήθελαν επίσης να λειτουργήσει το κόμμα με το καταστατικό που είχε αλλά όχι με αυτό το καταστατικό.

-Ε, ναι. Είναι απλούστατο. Είδατε οι απλές εξηγήσεις;

Eloy - The Apocalypse

 

Προσωποληψία

 

Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί σε κάποιους ανθρώπους πρέπει αν φερόμαστε με ευγένεια και ίσως ακόμα δουλοπρέπεια και σε κάποιους άλλους μπορούμε να φερόμαστε όπως μας κατέβει. Δε βλέπω τον λόγο που κάποιος που έχει πτυχία ή υψηλούς μισθούς είναι καλύτερος ποιοτικά άνθρωπος από κάποιον εργάτη ή κάποιον χαμηλόμισθο. Την υγεία μας, για παράδειγμα, όσο τη φροντίζει ο γιατρό άλλο τόσο τη φροντίζει και ο σκουπιδιάρης. Θέλετε να δοκιμάσετε; Ας απεργήσουν μια εβδομάδα οι γιατροί και άλλη μία οι σκουπιδιάρηδες για να δούμε πότε θα έχουμε περισσότερα υγειονομικά προβλήματα. Ή τι κάνει έναν διδάκτωρ της φιλοσοφίας ανώτερο από έναν αγρότη; Οι γνώσεις; Κάντε μια ερώτηση για τις καλλιέργειες σε έναν φιλόσοφο. Η απάντησή του θα είναι τόσο εύστοχη όσο και η απάντηση του αγρότη για την εξέλιξη της φιλοσοφίας στον δυτικό κόσμο. Επιπλέον μπορεί οι φιλόσοφοι να προσφέρουν τρόπους για να ζήσεις αλλά και οι αγρότες προσφέρουν τα μέσα. Αλλά και ένα πάμπλουτος από πού κι ως πού είναι καλύτερος από έναν ζητιάνο. Άλλωστε ο υπερβολικός πλουτισμός του πρώτου είναι ένας από τους λόγους που υπάρχει ο δεύτερος. Και για να το δέσω και εκκλησιολογικά, γιατί στην Εκκλησία δε φτάνει αυτό που λες να είναι λογικό ή σωστό, πρέπει να το θεμελιώνεις και θεολογικά-εκκλησιολογικά(άλλη παράνοια αυτή), παράθετω από την Καθολική Επιστολή του Ιακώβου του Αδελφοθέου: 

Ιακ. 2,1 Αδελφοί μου, προσέχετε να μη έχετε και εκδηλώνετε την πίστιν σας προς τον ένδοξον Κύριον μας Ιησούν Χριστόν με προσωποληψίας και μάλιστα στον τόπον και τον χρόνον της λατρείας.

Ιακ. 2,2 Διότι, -ας υποθέσωμεν- εάν εισέλθη εις την λατρευτικήν σας συγκέντρωσιν άνθρωπος με χρυσά δακτυλίδια, με ενδύματα πολυτελή και φαντακτερά, εισέλθη δε και ένας πτωχός με φθηνά και λερωμένα ρούχα

Ιακ. 2,3 και στρέψετε τα βλέματά σας με θαυμασμόν και εκτίμησιν προς εκείνον, που φορεί το λαμπρόν ένδυμα, και του πήτε· “συ κάθισε εδώ αναπαυτικά στο τιμητικόν κάθισμα” και στον πτωχόν πήτε· “συ στάσου εκεί πέρα όρθιος”, ή “κάθισε εδώ, πιο χαμηλά, από το υποπόδιόν μου”,

Ιακ. 2,4 σας ερωτώ, με την προσωποληψίαν σας αυτήν και την μεροληπτικήν συμπεριφοράν σας δεν εκάματε μέσα σας μεροληπτικήν διάκρισιν μεταξύ πλουσίου και πτωχού και δεν εγίνατε άδικοι κριταί, εφ' όσον κατελήξατε εις απόφασιν στηριχθείσαν εις πονηρούς διαλογισμούς, αντιθέτους προς την αγάπην και την δικαιοσύνην του Θεού;

Ιακ. 2,5 Ακούσατε, αδελφοί μου αγαπητοί, δεν εξέλεξεν ο Θεός τους πτωχούς και γυμνούς από τα υλικά αγαθά του κόσμου τούτου, δια να γίνουν πλούσιοι στον ουράνιον κόσμον, τον οποίον μας χαρίζει η πίστις, και κληρονόμοι της βασιλείας, που υπεσχέθη ο Θεός εις όσους τον αγαπούν;

Ιακ. 2,6 Σεις όμως, επεριφρονήσατε και εξηυτελίσατε τον πτωχόν, δια να τιμήσετε μεροληπτικώς τον πλούσιον. Αλλά σας ερωτώ· δεν είναι οι πλούσιοι, οι οποίοι σας καταπιέζουν, και δεν είναι αυτοί, που σας τραβούν εις τα δικαστήρια;

Ιακ. 2,7 Δεν διαβάλλουν αυτοί με την συμπεριφοράν των και δεν εξευτελίζουν το καλόν όνομα του Χριστού, με το οποίον ονομάζεσθε xριστιανοί και λαός του Χριστού;

Ιακ. 2,8 Εάν όμως συμπεριφέρεσθε έτσι προς τους πλουσίους, όχι διότι προσωποληπτείτε, αλλά διότι εφαρμόζετε τον νόμον του βασιλέως Χριστού, όπως περιέχεται εις την Αγίαν Γραφήν “αγαπήσστον πλησίον σου ως σεαυτόν”. καλώς πράττετε, φερόμενοι έτσι ενώπιον των πλουσίων.

Ιακ. 2,9 Εάν όμως φέρεσθε μεροληπτικά, επηρεασμένοι από αδίκους προσωποληψίας, τότε διαπράττετε αμαρτίαν και αποδεικνύεσθε από αυτόν τούτον τον Νόμον του Θεού ως παραβάται, έστω και αν δεν έχετε παραβή άλλας εντολάς.

Ιακ. 2,10 Διότι, εκείνος που θα τηρήση όλον τον Νόμον, θα πταίση δε και θα παραβή μίαν εντολήν, έγινεν ένοχος παραβάσεως όλων των εντολών.

Ιακ. 2,11 Διότι ο Θεός, ο οποίος είπε “μη φονεύσης”. Εάν δε δεν μοιχεύσης, αλλά φονεύσης, έγινες παραβάτης όλου του Νόμου. (Τον νομοθέτην Θεόν επεριφρόνησες και ύβρισες με την παράβασίν σου αυτήν).

Ιακ. 2,12 Να ομιλήτε μεταξύ σας και να πράττετε έτσι, όπως ταιριάζει εις ανθρώπους, που μέλλουν να κριθούν με τον νόμον, ο οποίος αναδεικνύει τον άνθρωπον ελεύθερον (και όχι δούλον της προσωποληψίας και ανθρωπαρεσκείας).

Ιακ. 2,13 Μη παρασύρεσθε από από την προσωποληψίαν και φαίνεσθε σκληροί και άσπλαγχνοι απέναντι των πτωχών και ασήμων, διότι η κρίσις του Θεού θα είναι χωρίς έλεος, δι' εκείνον, που δεν έδειξε έλεος προς τους αδελφούς του. Το έλεος και η ευσπλαγχνία κατανικά και εξουδετερώνει την καταδίκην.

Camel - End of the Day/Coming of age

 

Η κατ' οίκον ασκητικότητα

 

38. Μερικοί κοσμικοί πού ζούσαν αμελώς με ερώτησαν: «Πώς μπορούμε εμείς πού ζούμε με συζύγους και είμαστε περικυκλωμένοι με τόσες κοινωνικές υποχρεώσεις ν΄ακολουθήσωμε την μοναχική ζωή»; Και τους απήντησα: «Όσα καλά μπορείτε, να τα κάνετε, κανένα να μη περιγελάσετε, κανένα να μη κλέψετε, σε κανένα να μην ειπήτε ψέματα, κανένα να μη περιφρονήσετε, κανένα να μη μισήσετε. Να μη παραλείπετε τον εκκλησιασμό, να δείχνετε συμπόνια στους πτωχούς, κανένα να μη σκανδαλίσετε. Σε ξένο πράγμα και σε ξένη γυναίκα να μην πλησιάσετε. Αρκεσθήτε στην ιδική σας γυναίκα (Λουκ. γ΄14). Εάν ζήτε έτσι, «ού μακράν έστε της βασιλείας των ουρανών» (Μάρκ. ιβ΄34).

Κλίμακα του Ιωάννου (Λόγος α περί αποταγής, 38)

Το παραπάνω απόσπασμα από το "αυστηρό" βιβλίο της Κλίμακας του Ιωάννου του Σιναϊτη δίνει τις απλές, σαφείς και λίγες οδηγίες που έχουν να ακολουθήσουνε(-με) όσοι ζουν(-με) εντός του κόσμου για να ζήσουμε κάπως πιο ασκητικά. Αυτά που αναφέρει ο άγιος ούτε υπερβολές περιλαμβάνουν ούτε κάποια τρομερή προσπάθεια και κούραση απαιτούν. Όχι ότι είναι εύκολα αυτά τα λίγα, μη ξεγελαστεί κανείς, αλλά δεν έχει καμία σχέση με υπερβολές που δυστυχώς επιλέγουν να ακολουθήσουν αρκετοί, που κάνουν το σπίτι τους σχεδόν μοναστήρι. Ο άγιος δε κάνει λόγο ούτε για ακολουθίες στο σπίτι, ούτε για εξουθενωτικές νηστείες ούτε για "περίεργες" εγκράτειες (εκτός κι αν το αρκεστείτε στη δική σας γυναίκα είναι μεγάλη εγκράτεια στις μέρες μας). Αυτή η ονείρωξη ενός ασκητισμού εφάμιλλου των πιο απομονωμένων μοναχών του Όρους εντός του κόσμου, ειδικά όταν υπάρχει οικογένεια είναι στην πραγματικότητα μια διαστρέβλωση της πνευματικής ζωής όσων ζουν στον κόσμο. Τώρα αν κάποιος ζει εντελώς μόνος του και το αντέχει, ας προσπαθήσει και πιο αυστηρούς κανόνες, τι να πω. Αλλά όσοι έχουν οικογένειες οφείλουν να είναι προσεκτικοί, γιατί όχι μόνο μετατρέπουν την πνευματική ζωή σε κάτι απωθητικό για τα υπόλοιπα μέρη της οικογένειας αλλά και τελικά κατορθώνουν να απομακρύνουν από κοντά τους τους δικούς τους ανθρώπους αλλά και από την εκκλησιαστική ζωή αφού ως παραδείγματα είναι μάλλον αρνητικοί

Star One - Lost Children of the Universe (Roy Khan, Tony Martin, Marcela and Irene, Steve Vai)

 

Το πρωινό αστέρι

 

Το σκοινί

Η πτώση είναι πραγματικά πολύ εύκολη. Είναι τόσο απλό να πέσουμε στη καθημερινότητά μας . Στη πραγματικότητα ισορροπούμε σε ένα σκοινί. Και όταν είμαστε σίγουροι πως έχουμε βρει την ισορροπία μας, όταν νομίζουμε ότι εδώ αποκλείεται να πέσουμε, τότε είναι που παραπατάμε και βρισκόμαστε στο έδαφος. Ναι η πτώση είναι πολύ εύκολη και συχνή. Αλλά πιο εύκολη και πιο συχνή θα πρέπει να είναι η ανάβαση ξανά στο σκοινί. Ανθρώπινα και τα δύο. Το πρώτο οφείλεται σε μια απροσεξία και το δεύτερο απαιτεί προσπάθεια και ταχύτητα. Να μη μείνουμε πεσμένοι. Γιατί όσο πιο πολλή ώρα καθόμαστε στο έδαφος και τα χώματα και τις λάσπες, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να σηκωθούμε και ν απατήσουμε και πάλι στο σκοινί.

PATTERN-SEEKING ANIMALS - Underneath The Orphan Moon

 

Τα Εισόδια της Θεοτόκου

 

Στα Εισόδια της Θεοτόκου, στη σημερινή γιορτή δηλαδή, γιορτάζουμε την είσοδο της Θεοτόκου, μικρό κορίτσι τότε η Μαρία ακόμα, στα Άγια των Αγίων. Σύμφωνα με το Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου, ένα απόκρυφο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, σε ευχαριστία για τη γέννηση της κόρης τους Μαρίας, ο Ιωακείμ και η Άννα αποφάσισαν να την αφιερώσουν στον Θεό και την πήγαν ως νήπιο στον Ναό της Ιερουσαλήμ. Υπάρχει παραλληλία των Εισοδίων με την ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης για τον προφήτη και Κριτή Σαμουήλ, του οποίου η μητέρα, επίσης ονομαζόμενη Άννα, πίστευε ότι ήταν στείρα και προσέφερε έτσι το τέκνο της ως δώρο προς τον Θεό στο Σιλόχ, μια πόλη στη περιοχή της Σαμάρειας. Η Μαρία παρέμεινε στον Ναό μέχρι το δωδέκατο έτος της ηλικίας της, οπότε οι ιερείς του Ναού όρισαν τον Ιωσήφ ως προστάτη της. Σύμφωνα με την Κοπτική παράδοση, ο πατέρας της, ο Ιωακείμ, είχε αποβιώσει όταν η Μαρία ήταν έξι ετών και η μητέρα της, η Άννα, είχε αποβιώσει όταν η Μαρία ήταν οκτώ ετών. Ακόμα και αν η ιστορία είναι ένας θρύλος χωρίς ιστορικές αποδείξεις, έχει σκοπό να τονίσει πως ακόμα και στην παιδική της ηλικία η Μαρία ήταν αφιερωμένη στον Θεό με απόλυτο τρόπο.

Lunatic Soul - Summoning Dance

 

Η Αποκάλυψη

 

Η Αποκάλυψη είναι ένα βιβλίο που αποτελείται από οράματα που είδε ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Οράματα που δεν τα είδε μεμιάς ούτε σε χρονολογική σειρά. Γι' αυτό και αυτά που περιγράφονται στο βιβλίο δεν διαβάζονται γραμμικά. Η Αποκάλυψη, σε αντίθεση με το τι πιστεύουν οι περισσότεροι, δεν μιλά για τρομερές καταστροφές και χρόνια μαύρα που θα πέσουν στην ανθρωπότητα. Δεν είναι ένα βιβλίο που θέλει να προκαλέσει τρόμο και φόβο. Η Αποκάλυψη δεν είναι ένα βιβλίο που μιλά για το τέλος ενός κόσμου. Η Αποκάλυψη είναι ένα βιβλίο αισιόδοξο που μιλά για τη γέννηση ενός νέου κόσμου, ενός κόσμου όπου το κακό δε θα έχει θέση. Είναι μια διαβεβαίωση ότι όσα κακά κι αν πέσουν στην ανθρωπότητα στο τέλος ο ερχομός του Χριστού ως Βασιλιά πια, με όλη του τη δόξα, θα σημάνει την αρχή μιας νέας ζωής όπου ο άνθρωπος θα επανέλθει στη προπτωτική του κατάσταση. Δε διαβάζεται η Αποκάλυψη με αγωνία και άγχος. Διαβάζεται για να απομακρύνει τον φόβο, των αγωνία και το άγχος.

Marillion - Easter - Live at the Royal Albert Hall

 

H αποτυχία να ζήσουμε

 

Είπε ο Κύριος την εξής παραβολή «Κάποιου πλούσιου ανθρώπου χωράφια έδωσαν άφθονη σοδειά. Κι εκείνος σκεφτόταν και έλεγε: τι να κάνω; Δεν έχω μέρος να συγκεντρώσω τα γεννήματά μου! Να τι θα κάνω, είπε. Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες για να συγκεντρώσω εκεί όλη τη σοδειά μου και τα αγαθά μου. Και τότε θα πω στον εαυτό μου: τώρα, έχεις πολλά αγαθά, που αρκούν για χρόνια πολλά. Ξεκουράσου, τρώγε, πίνε, διασκέδαζε. Τότε του είπε ο Θεός: «ανόητε. Αυτή τη νύχτα θα παραδώσεις τη ζωή σου. Αυτά λοιπόν που ετοίμασες, σε ποιόν θα ανήκουν;». Αυτά, λοιπόν, παθαίνει όποιος μαζεύει πρόσκαιρους θησαυρούς και δεν πλουτίζει τον εαυτό του με ό,τι θέλει ο Θεός». Αφού τα είπε όλα αυτά, πρόσθεσε με έμφαση: «Όποιος έχει αυτιά για ν΄ακούει ας τα ακούει».

Την εβδομάδα αυτή, είχα υπηρεσία σε ένα κοιμητήριο της Αθήνας, δεν έχει σημασία σε ποιο αν και μάλλον θα το καταλάβετε από τις περιγραφές παρακάτω. Εκεί βλέπω πολύ συχνά να έρχονται άνθρωποι για βόλτα, χωρίς να έχουν εκεί κάποιον κεκοιμημένο συγγενή. Έρχονται για βόλτα άνθρωποι με τα ζωάκια τους, έρχονται μεμονωμένοι περιπατητές, έρχονται ζευγάρια νεαρά ή και όχι και τόσο νεαρά περπατώντας πιασμένα χέρι χέρι. Η αλήθεια λοιπόν είναι πως μια βόλτα σε ένα τέτοιο μέρος σε κάνει να σκέφτεσαι πολλά πράγματα. Για το πως ζούμε, ποιες προτεραιότητες θέτουμε στη ζωή μας, τις επιλογές μας σε στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. 

Liquid Tension Experiment - "When the Water Breaks" Live 2008

 

Το αύριο

 

Ομολογώ πως δε συμμερίζομαι τον τρόμο που εκφράζουν πολλοί για την ταχύτατη ανάπτυξη της τεχνολογίας και πως αυτή καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μας. Δεν θεωρώ ότι είναι κάτι φοβερό η ενασχόληση με το κινητό, με τα τάμπλετ και τους υπολογιστές. Δεν έχω κανένα θέμα εξιδανίκευσης και ιεροποίησης των παλιών καλών ημερών, με τις αλάνες, τις ξεκλείδωτες πόρτες και τα παιδιά να τρέχουν στους δρόμους. Ίσως επειδή έχω αυτό το θέμα με τη μνήμη, που θυμάμαι τα παλιά σχεδόν με λεπτομέρειες και τα ξαναζώ κάθε τρεις και λίγο. Ίσως επειδή καθόλου δε με πειράζει που μεγαλώνω και γερνάω. Όπως και να 'χει, όχι μόνο δε με ενοχλεί αυτή η "εξάρτηση" από την τεχνολογία, όχι μόνο δε φοβάμαι τη ραγδαία της εξάπλωση και την ταχύτητα με την οποία διεισδύει σε κάθε σχεδόν πτυχή της ζωής μας αλλά περιμένω με αγωνία και ελπίζω πως θα ζήσω αρκετά για να δω και τα επόμενά της στάδια. Το αύριο, ακόμα κι όταν φαίνεται δυσοίωνο αρκετά είναι κάτι το οποίο πάντα ανυπομονώ να δω. Και η τεχνολογία, συνυφασμένη με το αύριο στις συνειδήσεις των περισσοτέρων με συναρπάζει, τόσο για τις λύσεις που μπορεί να δώσει και τους δρόμους που μπορεί να ανοίξει(σε θέματα υγείας, παραγωγικότητας, εξερευνήσεων, στην τέχνη ακόμα) μα ίσως περισσότερο για τους γρίφους και τις δυσκολίες που ίσως βάλει στο δρόμο μας.

Morning Chaos - Out of Touch

 

Η σημασία

 

Δεν έχει καμία σημασία η πορεία της χώρας μετά το Πολυτεχνείο. Δεν έχει καμία σημασία αν η γενιά του Πολυτεχνείου τα έκανε μαντάρα κι αν αυτή τελικά χρεοκόπησε τη χώρα. Δεν έχει τη παραμικρή σημασία αν υπήρξαν και ξένες δυνάμεις που να ανακατεύτηκαν τότε. Ούτε φυσικά έχει νόημα να βγάλουμε μια μεζούρα και να μετράμε πόσα μέτρα μακριά από το Πολυτεχνείο έπεσαν οι νεκροί ή αν έπεσαν τη προηγούμενη μέρα της εισβολής του τανκ ή την επόμενη. Δεν έχουν καμία σημασία γενικά οι ανοησίες που ακούγονται σε κάθε εθνική γιορτή και σε κάθε επέτειο τα τελευταία χρόνια στο όνομα μιας "γνήσιας ιστορικής οπτικής" που αποκρύπτει τη προσπάθεια ηθικής εκτέλεσης της κάθε αντίπαλης δικαιολογίας. Σημασία έχει πως ένα αυταρχικό καθεστώς που είχε εγκατασταθεί με το έτσι θέλω, ήρθε αντιμέτωπο με ένα τσούρμο φοιτητές, οι οποίοι δε νοιάζονταν για τα δημόσια έργα και το ρεύμα στα χωριά, γιατί την ίδια ώρα, μεγάλο κομμάτι του λαού ήταν υπό διωγμόν. Και αυτοί έκαναν το εξής. Αποκάλυψαν με τρόπο που δε χωρούσε πια αμφισβήτηση το πραγματικό πρόσωπο αυτού του καθεστώτος. Που ρίχνει ένα τεθωρακισμένο πάνω στη πόρτα μιας πανεπιστημιακής σχολής. Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι. Γιατί σημασία δεν έχει το δημόσιο χρέος και τα δημόσια έργα. Σημασία δεν έχει η ανάπτυξη(αν υπήρχαν κι αυτά). Σημασία έχει η ελευθερία και η απουσία του φόβου στη καθημερινότητά μας.

Flying Colors - Geronimo (Third Degree)

 

Οι περιθωριακοί

 

"Ἐν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἠγαλλιάσατο τῷ πνεύματι ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπεν· Ἐξομολογοῦμαί σοι, πάτερ, κύριε τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπὸ σοφῶν καὶ συνετῶν, καὶ ἀπεκάλυψας αὐτὰ νηπίοις· ναί, ὁ πατήρ, ὅτι οὕτως ἐγένετο εὐδοκία ἔμπροσθέν σου."

"Εκείνη τη στιγμή ο Ιησούς ένιωσε μέσα του αγαλλίαση, και είπε: "Σ΄ ευχαριστώ Πατέρα, Κύριε του ουρανού και της γης, γιατί αυτά που απέκρυψες από τους σοφούς και τους συνετούς, τα φανέρωσες στους ταπεινούς. Ναι, Πατέρα μου, αυτό έγινε γιατί έτσι το θέλησες". "

(Λουκ. ι΄  21)

Μιλούσα κάποτε, στα πλαίσια μια εξομολόγησης με έναν άνθρωπο, θα έλεγα ελαφρώς, ίσως και όχι τόσο ελαφρώς παλαβούτσικο όπως θα τον αποκαλούσαν οι πολλοί. Βλέπετε όταν κάποιος έρχεται να εξομολογηθεί δεν κάνουμε διαλογή. Μάλλον δεν πρέπει να κάνουμε διαλογή, όποιος έρχεται, όποτε έρχεται και απ' ό,τι θέλει να ελαφρύνει είμαστε υποχρεωμένοι, είμαστε ταγμένοι, να τον ακούσουμε. Αυτά αναφέρονται και στην Καθολική Επιστολή του Ιακώβου, χωρίς περιθώρια παρερμηνειών. Λοιπόν μέσα στα πλαίσια της κουβέντας που ξεκινήσαμε και στα -όχι λίγα- κάπως περίεργα που μου έλεγε, με όλη την επιβάρυνση από τη κατάστασή του, κάποια στιγμή ξεκινήσαμε μια φοβερή κουβέντα η οποία με έσπρωξε στο να δω κάποια πράγματα της πίστης μας με τρόπο που μέχρι τότε μου είχε διαφύγει. 

Θυμήθηκα τότε, το παραπάνω απόσπασμα από το κατά Λουκάν. Πράγματι ο Θεός αποκρύπτει πολλά από τους σοφούς του κόσμου και τα φανερώνει στους ταπεινούς, στους λίγο πειραγμένους, στους περιθωριακούς, στους αφελείς. Γιατί αυτοί, με την ταπείνωση που απλόχερα τους διδάσκει η κατά τα άλλα αυτοθαυμαζόμενη και αυτοαποθεούμενη κοινωνία μας, με την ελαφρότητα ων σκέψεων και την περιφρόνηση όλων των αστικών ευγενειών και τρόπων, προσέρχονται στον Θεό, στην Εκκλησία, στην Εξομολόγηση πλήρεις, όπως είναι, με όλες τους τις πληγές, με όλα τους τα αμαρτήματα, χωρίς διάθεση και προσμονή  δικαίωσης, χωρίς φτιασιδώματα, χωρίς κρυφές σκέψεις. Τα λένε όλα, όπως και όταν τους έρχονται. 

To Φως που έρχεται

 

https://anastasiosk.blogspot.com/2023/11/e.html

Η Ορθοδοξία είδε στην Τεσσαρακοστή προ των Χριστουγέννων περισσότερο την προσμονή του φωτός που θα ανατείλει. Η Γέννηση του Χριστού συμπίπτει με τη νίκη του φωτός επί του σκότους, όπως αυτό παρατηρείται στη φύση: από τα Χριστούγεννα και μετά, οι μέρες σιγά-σιγά μεγαλώνουν. Το ίδιο συμβαίνει και με τα δικά μας εσωτερικά σκοτάδια· θα διαλυθούν με την έλευση Εκείνου που είναι το Φως του κόσμου. Η προσμονή των Ορθοδόξων τείνει κυρίως προς τα Θεοφάνεια, την εορτή «των Φώτων», ενώ η προσμονή των υπολοίπων Ομολογιών τείνει προς τη Γέννηση, γιορτή της ενανθρώπησης και σάρκωσης του Κυρίου. Για να προετοιμάσουμε τη νίκη του φωτός, οφείλουμε, κατά την προπαρασκευαστική αυτή περίοδο, να ανοιχτούμε όσο περισσότερο γίνεται σ’ αυτό το φως «ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον».

Να εξετάσουμε τον εαυτό μας υπό το φέγγος αυτού του εσωτερικού φωτός και να του επιτρέψουμε να καθοδηγεί τις καθημερινές μας πράξεις. Να ζήσουμε μέσα σε μια ατμόσφαιρα υπακοής, αληθείας και ειλικρίνειας...

 Λέβ Ζιλλέ  "Ένας μοναχός της Aνατολικής Eκκλησίας"

LIQUID TENSION EXPERIMENT - The Passage Of Time

 

Καλός άνθρωπος κανείς;

 

Αν ρωτήσεις, οι περισσότεροι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να είναι υγιείς άνθρωποι, πετυχημένοι άνθρωποι, πλούσιοι άνθρωποι(κυρίως αυτό). Σπάνια κάποιος γονιός θα πει ότι θέλει το παιδί του να γίνει καλός άνθρωπος. Θα που ίσως, αν τους ρωτήσεις και γι' αυτό το τελευταίο πως αυτό εξυπακούεται. Μα πώς εξυπακούεται; Δε βγαίνουν από το πουθενά καλοί άνθρωποι. Χρειάζεται προσπάθεια και ανατροφή. Όταν φροντίζουμε για τη μόρφωση, την επαγγελματική κατάρτιση και αποκατάσταση και σε τρίτη τέταρτη μοίρα αφήνουμε τη καλοσύνη, την αγάπη, την αλληλεγγύη, να μη μας κάνει εντύπωση όταν ψάχνουμε να βρούμε καλό άνθρωπο με το φανάρι του Διογένη και έχουμε την ίδια ακριβώς επιτυχία με εκείνον. Την κοινωνία την αυριανή τη φτιάχνουμε εμείς σήμερα. Όπως και τη σημερινή την έφτιαξαν οι χθεσινοί γονείς. Να μην ψάχνουμε άλλοθι στο διαδίκτυο, την τηλεόραση και το σύστημα(παίζουν κι αυτά το ρόλο τους, σημαντικό μάλιστα) αφού εμείς έχουμε αφήσει ανοχύρωτα τα παιδιά μας μαθαίνοντάς τους μόνο να είναι παντού πρώτα, να κερδίζουν και να έχουν δίκιο πάντα και να θεωρούν ως μέγιστο(ή και μοναδικό) στόχο την απόκτηση πολύ χρήματος. 

Ronnie Atkins - "Soul Divine"

 

Η αγγαρεία

 

Η εξομολόγηση, δεν είναι μια διαδικασία επιβολής εξουσίας, δεν είναι ένας εύκολος τρόπος για να πάρει ο εξομολόγος τον έλεγχο της ζωής του εξομολογουμένου. Η εξομολόγηση δεν είναι ένα δικαστήριο στο οποίο ο εξομολογούμενος ως άλλος κατηγορούμενος απαριθμεί τα εγκλήματά του και περιμένει από τον εξομολόγο-δικαστή να βγάλει ετυμηγορία, χωρίς μάλιστα την ύπαρξη και κάποιου δικηγόρου. Η εξομολόγηση τέλος, και αυτό είναι ίσως πιο θλιβερό από τα παραπάνω, δεν είναι πεδίο ανταγωνισμού και επίδειξης, ώστε ο πνευματικός να απαριθμεί πόσοι και -κυρίως- ποιοι εξομολογούνται σε αυτόν. Δεν εξυψώνει το επίπεδο του εξομολόγου, το βιοτικό ή μορφωτικό επίπεδο των εξομολογουμένων. 

Η εξομολόγηση, για τον πνευματικό είναι μια ευλογημένη αγγαρεία, να το θέσω κάπως αδόκιμα. Στηρίζεται στο λόγο του Κυρίου,  «δεύτε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς». Ο εξομολόγος είναι ένας άλλος Σίμωνας Κυρηναίος, τον οποίο αγγάρεψαν οι Ρωμαίοι να κουβαλήσει τον σταυρό του Χριστού. Και όπως ο Σίμωνας δεν επέλεξε ποιανού το σταυρό θα κουβαλήσει, έτσι και ο εξομολόγος δεν επιλέγει ποιον θα εξομολογήσει. Δεν κρατάει τον έναν και διώχνει τον άλλον. Αυτό το έργο που αναλαμβάνει είναι ένα και μοναδικό. Να βοηθήσει τον κάθε κουρασμένο να ξαλαφρώσει από το βάρος της αμαρτίας που κουβαλά στη ζωή του. Όλα τα άλλα είναι πονηρές σκέψεις και σοφιστείες.

Μικρή αναφορά στον γεροντισμό

Ήδη από την αρχή, η εφαρμογή των κανόνων του μοναστικού βίου στη καθημερινότητα οικογενειών και ανθρώπων που ζουν στον κόσμο είναι εξαιρετικά προβληματική. Το σχήμα γέροντα-υποτακτικού που υπάρχει στη μοναστική ζωή και έχει τους κανόνες του και απαιτεί απόλυτη υπακοή από τον δεύτερο στον πρώτο αλλά και ετοιμότητα για θυσία του πρώτου για τον δεύτερο(κάτι που συχνά και στα μοναστήρια ξεχνούν οι "γέροντες") δεν μπορεί και δε θα έπρεπε να δοκιμάζεται στη καθημερινή ζωή. Για να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Γέροντας σε ενορία δεν υπάρχει. Κακώς το λένε οι λαϊκοί, κακώς κάθονται και το ακούνε οι κληρικοί. Ναι, είναι τιμητικό και κολακευτικό, κι εμένα όταν μου το λένε η πρώτη μου αντίδραση αυτή είναι, αλλά είναι λάθος και ανεπίτρεπτο να λέγεται. Στην ενορία υπάρχει ο εφημέριος, ο προϊστάμενος του ναού(στη πραγματικότητα της προσευχής, της σύναξης, της λειτουργίας, όχι κάποιος διοικητικός αξιωματούχος, άλλη στρέβλωση αυτή) ο οποίος πιθανότατα να είναι και εξομολόγος. Δίνει κατευθύνσεις, προτείνει κάποιες λύσεις αλλά εκτός θεμάτων δογματικών δεν μπορεί να αξιώνει υποταγή. Ο άντρας υποτάσσεται στη γυναίκα του και η γυναίκα κάνει υπακοή στον άντρα εντός του χριστιανικού γάμου και της εκκλησιαστικής ζωής. Από εκεί και πέρα όταν εμφανίζονται φαινόμενα γεροντισμού-γκουρουισμού συνήθως έχουν αιτία δύο κύριες αδυναμίες. Τη δίψα για εξουσία και τον έλεγχο ακόμα και προσωπικών στιγμών του άλλου, η στρεβλή άποψη της πνευματικής καθοδήγησης που απλώνεται σε μέρη που δεν μπορεί και δεν πρέπει και η ανάγκη- από την άλλη πλευρά- αποποίησης ευθυνών. Έτσι όταν στην καθημερινή ζωή εμφανίζεται το δίπολο γέροντα-υποτακτικού, έχουμε έναν άνθρωπο που θέλει να ασκεί εξουσία και να ελέγχει ζωές από τη μία και από την άλλη έναν άλλον άνθρωπο που δεν θέλει να αναλάβει τις ευθύνες που απορρέουν από την ελευθερία του και φυσικά τις ενδεχόμενες αποτυχίες που θα έρθουν στη ζωή του. Η υγιής σχέση σε επίπεδο ενοριακό δεν ξεφεύγει από την παροχή συμβουλών και κατευθύνσεων και την αποδοχή ή απόρριψή τους. 

Scanner - Buy or Die

 

Με τι λαιμαργία το σκοτάδι καταπίνει το φως...

 

Στη πραγματικότητα ούτε το μισό σκοτάδι  δεν έχει η περιοχή, την "πείραξα" κάπως τη φωτογραφία...

Ο Σαμαρείτης και ο λόγος που ενοχλεί

 

Εκείνο τον καιρό, κάποιος νομοδιδάσκαλος παρουσιάστηκε στον Ιησού, και για να τον φέρει σε δύσκολη θέση του είπε: «Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;» Ο Ιησούς τον ρώτησε: «Ο νόμος τι γράφει;» Εκείνος απάντησε: «Να αγαπάς τον Κύριο το Θεό σου μ’ όλη την καρδιά σου και μ’ όλη την ψυχή σου, μ’ όλη τη δύναμή σου και μ’ όλο το νου σου· και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου». «Πολύ σωστά απάντησες», του είπε ο Ιησούς· «αυτό κάνε και θα ζήσεις». Εκείνος όμως, θέλοντας να δικαιολογήσει τον εαυτό του, είπε στον Ιησού: «Και ποιος είναι ο πλησίον μου;» Πήρε τότε αφορμή ο Ιησούς και είπε: «Κάποιος άνθρωπος, κατεβαίνοντας από τα Ιεροσόλυμα για την Ιεριχώ, έπεσε πάνω σε ληστές. Αυτοί τον ξεγύμνωσαν, τον τραυμάτισαν και έφυγαν παρατώντας τον μισοπεθαμένο. Από εκείνο το δρόμο έτυχε να κατεβαίνει και κάποιος ιερέας, ο οποίος τον είδε, αλλά τον προσπέρασε χωρίς να του δώσει σημασία. Το ίδιο και κάποιος λευίτης, που περνούσε από εκείνο το μέρος· παρ’ όλο που τον είδε κι αυτός, τον προσπέρασε χωρίς να του δώσει σημασία. Κάποιος όμως Σαμαρείτης που ταξίδευε, ήρθε προς το μέρος του, τον είδε και τον σπλαχνίστηκε. Πήγε κοντά του, άλειψε τις πληγές του με λάδι και κρασί και τις έδεσε καλά. Μάλιστα τον ανέβασε στο δικό του το ζώο, τον οδήγησε στο πανδοχείο και φρόντισε γι’ αυτόν. Την άλλη μέρα φεύγοντας έβγαλε κι έδωσε στον πανδοχέα δύο δηνάρια και του είπε: φρόντισέ τον, κι ότι παραπάνω ξοδέψεις, εγώ όταν ξαναπεράσω θα σε πληρώσω. Ποιος λοιπόν απ’ αυτούς τους τρεις κατά τη γνώμη σου αποδείχτηκε πλησίον εκείνου που έπεσε στους ληστές;» Ο νομοδιδάσκαλος απάντησε: «Εκείνος που τον σπλαχνίστηκε». Τότε ο Ιησούς του είπε: «Πήγαινε, και να κάνεις κι εσύ το ίδιο».

Εκείνη την εποχή, την εποχή του Ιησού, οι Εβραίοι είχαν με τους Σαμαρείτες το ίδιο μίσος που έχουν σήμερα με τους Παλαιστίνιους. Συχνά πυκνά συγκρούονταν μεταξύ τους, όσο κι αν οι Ρωμαίοι δεν ήθελαν τέτοια προβλήματα στο κεφάλι τους, και πάντα εύχονταν ο ένας να πάθει κακό ο άλλος. Είναι τέτοιο το μίσος μεταξύ τους που όταν ο Ιησούς ρωτά τον Εβραίο νομοδιδάσκαλο, ποιος είναι ο πλησίον της παραβολής, ο νομοδιδάσκαλος απαντά "αυτός που τον σπλαχνίστηκε", για να μη προφέρει καν τη λέξη Σαμαρείτης.

Βλέπουμε σήμερα, και καλό θα είναι να σταθούμε λίγο σε αυτό, πόσο τολμηρός, πόσο προκλητικός θα λέγαμε ήταν ο λόγος του Χριστού. Χρησιμοποιεί συχνά σαν αρνητικά παραδείγματα τους πλούσιους (μάλιστα κάποια φορά όταν είπε πως είναι πάρα πολύ δύσκολο κάποιος πλούσιος να μπει στη βασιλεία του Θεού οι μαθητές τον ρώτησαν αν δεν μπορούν οι πλούσιοι -οι οποίοι υποτίθεται ότι είχαν την ευλογία του Θεού και γι' αυτό ήταν πλούσιοι- τότε ποιοι θα τα καταφέρουν), χρησιμοποιεί τον πονηρό δούλο σαν παράδειγμα ετοιμότητας και ευστροφίας, δημόσια κατηγόρησε τους Φαρισαίους για υποκρισία και σήμερα φτάνει να χρησιμοποιεί τον Σαμαρείτη ως παράδειγμα ανθρώπου αγάπης και θυσίας. Μπορούμε να φανταστούμε μόνο πώς ακούγονταν αυτά τα λόγια στα αυτιά των Ιουδαίων τότε. Και μπορούμε να σκεφτούμε επίσης, πόσο άνοστος είναι ο σημερινός μας λόγος, που καλύπτεται τόσο πολύ με στρώματα δήθεν ευπρέπειας, ψεύτικης ευγένειας και μπόλικης επίδειξης ώστε να ακουστεί εντυπωσιακός, να μην είναι ενοχλητικός και να μην ταράξει τα ύδατα που έχουμε αφήσει εδώ και πολύ καιρό να λιμνάσουν. 

Αγάπη και γέενα

 

Εγώ λέω ότι εκείνοι που τιμωρούνται στη γέενα βασανίζονται από το μαστίγιο της αγάπης. Η λύπη που προκαλείται στη καρδιά από την αμαρτία κατά της αγάπης, είναι οξύτερη από κάθε βασανιστήριο. Θα ήταν άτοπο να σκεφθεί κάποιος πώς οι αμαρτωλοί στη γέενα στερούνται της αγάπης του Θεού. Η αγάπη δίνεται σε όλους. Αλλά η δύναμη της αγάπης ενεργεί κατά διπλό τρόπο: σ' αυτήν βασανίζονται οι αμετανόητοι, όπως συμβαίνει και εδώ, όταν ένας φίλος υποφέρει από αληθινό φίλο. Και πάλι σ' αυτήν ευφραίνονται εκείνοι που τήρησαν τους όρους της φιλίας. Κατ' εμέ, τούτο είναι το βασανιστήριο της γέενας, η μεταμέλεια. Αντίθετα, η αγάπη μεθά τις ψυχές των υιών του ουρανού με την τροφή της. 

Αββάς Ισαάκ του Σύρου, Το θεϊκό λιμάνι, Ι.Μ. Κουτλουμουσίου

Από πού πηγάζει η πειθαρχία στην Εκκλησία

 

Η εικόνα μιας Εκκλησίας με ισχυρή δομή, ιεραρχία άκαμπτη, στρατιωτική οργάνωση και πειθαρχία είναι αλήθεια πως εμένα προσωπικά με απωθεί. Κάποιος θα πει πως χωρίς αυτά δε μπορεί να γίνει δουλειά, θα διαλυθεί το σύμπαν. Κάποιος άλλος μπορεί να φέρει ως παράδειγμα τα τάγματα των αγγελικών δυνάμεων, ή την ιστορία της Εκκλησίας. Στο κάτω κάτω και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος όταν έγινε Αρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως(δεν είχε ονομαστεί ακόμα Πατριάρχης ο Αρχιερέας της Κων/πολης τότε) με μια τέτοια δομή δε λειτουργούσε; Δεν υπήρχε ιεραρχία ακόμα και μεταξύ των Αποστόλων; Υπάρχει μια διαφορά. Στην Εκκλησία, στη μορφή όπως τη θέλησε ο Κύριος αλλά και όπως υπήρξε τις φορές ου λειτούργησε υποδειγματικά, η δομή, η ιεραρχία και η πειθαρχία δεν επιβάλλονταν με κάποια χάρτα ή με κάποιο καταστατικό κανόνα. Η κεφαλή της όποιας Αρχιεπισκοπής, ο Αρχιερέας, με την αγάπη του, τη θυσία του και την πνευματικότητά του "επέβαλλε" αυτή τη πειθαρχία. Ακόμα κι ο Χριστός ο ίδιος δεν είπε πουθενά "ελάτε να γίνετε μαθητές ή υπηρέτες ή στρατιώτες μου". Ελάτε να δοκιμάσετε είπε στην αρχή στους μετέπειτα μαθητές Του. Η αφοσίωση και η "υποταγή" των μαθητών πήγαζε από την αγάπη που εξέπεμπε ο Ιησούς, από τη διδασκαλία Του, από τη πνευματικότητά Του, από τη βεβαιότητα ότι θα θυσιαζόταν για τους μαθητές Του. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ήταν αυτός ο οποίος όταν οι άλλοι άγγελοι ήταν έτοιμοι να παρασυρθούν από τον αλαζόνα και εγωιστή Εωσφόρο, παρέμεινε σταθερός και ακλόνητος στην πίστη στον Θεό και στο καλό. Έτσι ονομάστηκε Αρχιστράτηγος. Όταν σήμερα ένας Μητροπολίτης στη Μητρόπολή του(;) ή ένας ιερέας στην ενορία του(;) απαιτούν σεβασμό ή πειθαρχία από τους πιστούς και τους όποιους υφισταμένους τους χωρίς καμία προϋπόθεση, χωρίς να έχουν κάτι να επιδείξουν, λειτουργούν εντελώς αντιχριστιανικά. Η εφαρμογή μια κρατικής δομής, με γραφειοκρατία, βαθμίδες και επιβαλλόμενη πειθαρχία δεν αποπνέει τον λόγο του Ευαγγελίου αλλά μάλλον θυμίζει κάποιου είδους πολιτικό κόμμα. Δεν μιλάω για την επικράτηση κάποιου είδους αναρχίας με την έννοια του χάους(που κι αυτό σηκώνει κουβέντα, αφού αναρχία δε σημαίνει χάος και μια χαρά εφαρμόστηκε στις πρώτες κοινότητες των Χριστιανών αλλά και στους Πατέρες της Ερήμου) αλλά για μια οργάνωση η οποία στηρίζεται και προϋποθέτει αγάπη και διάθεση θυσίας και όχι οφφίκια τα οποία ανταλλάσσονται μετά από συμφωνίες ή από διορισμένους "ηγέτες". 

Living Colour - Open Letter To A Landlord

 

2v1 Longswords fight

 

Όποιος θέλει

Το να ζητάμε από το νόμο να επιβάλλει τις διδασκαλίες του Ευαγγελίου είναι ό,τι πιο αντιχριστιανικό μπορεί να υπάρξει. Σαφώς και το κράτος, το κάθε κράτος έχει δικαίωμα να νομοθετεί με βάση τη χριστιανική πίστη και αν το κάνει, καλώς το κάνει. Έχει όμως δικαίωμα και να την αγνοήσει πλήρως. Και αν το κάνει επίσης καλώς θα το κάνει. Αλλά αν η Εκκλησία ή μια ομάδα χριστιανών, ή ένας οποιοσδήποτε χριστιανός ζητά ο νόμος να επιβάλλει το μήνυμα του Ευαγγελίου έχουν αυτομάτως οι ίδιοι αθετήσει μια βασική κουβέντα του Χριστού. Το όποιος θέλει ας με ακολουθήσει. Όποιος θέλει. Αυτό δεν το διαπραγματεύτηκε ο Χριστός σε καμία περίπτωση. Προφανώς και μέσα στην ιστορία η Εκκλησία υπέκυψε στον πειρασμό της επιβολής. Όπως και σε άλλους, κάτι που είναι φυσιολογικό αφού είναι θεανθρώπινος οργανισμός και η ανθρώπινη πλευρά έχει τη τάση να υποκύπτει σε πάσης φύσεως πειρασμούς. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε μπορεί να διορθώσει τα όποια λάθη. Θέλει θάρρος και στομάχι βέβαια να αποποιηθείς "δικαιώματα" αιώνων αλλά αυτό δε λέει κάτι. Να δώσω ένα παράδειγμα με ένα θέμα που πυροδοτεί πάντα εντάσεις. Τις εκτρώσεις. Δε θα σταθώ στο αν είναι φόνος ή δικαίωμα. Δε χρειάζεται και φαντασία για να καταλάβει κανείς τι πιστεύω. Όμως, ένας νόμος που τις απαγορεύει, δεν προάγει τη χριστιανική πίστη. Ο,τιδήποτε είναι εξαναγκαστικό είναι ξένο προς τη διδασκαλία του Κυρίου. Αν η Εκκλησία θέλει να σταματήσει τις εκτρώσεις αυτό θα το κάνει μέσω της διδασκαλίας της, μέσω της αποκάλυψης ενός νέου τρόπου ζωής, ο οποίος είναι τόσο θελκτικός που προσελκύει τους ανθρώπους και δεν τους αφήνει περιθώριο - ας το γράψω έτσι- να σκεφτούν να πράξουν διαφορετικά. Και σε αυτή τη περίπτωση θα υπάρξουν άνθρωποι που θα επιλέξουν άλλη διαδρομή αλλά και πάλι η Εκκλησία θα είναι εκεί για να τους δεχτεί και να συζητήσει γιατί , κατά τη διδασκαλία της, είναι λάθος αυτή η επιλογή ώστε να οδηγηθούν οι άνθρωποι στη μετάνοια, στην αλλαγή τρόπου ζωής και σκέψης. Σε τέτοιες καταστάσεις είναι προτιμότερος ένας αντιχριστιανικός νόμος που αφήνει όμως την Εκκλησία να αναπτύξει τη δράση και τη διδασκαλία της παρά ένας "χριστιανικός" νόμος που οδηγεί σε παράνομες και επικίνδυνες λύσεις και δημιουργεί μια αποστροφή για τον Χριστιανισμό και την Εκκλησία.

King's X - Black Flag

 

Το ένστικτο του αρχιτυμπανιστή

 

Έχετε ακούσει ποτέ ανθρώπους - τους ξέρετε και είμαι βέβαιος ότι τους έχετε συναντήσει- που γίνονται πραγματικά αποκρουστικοί γιατί το μόνο που κάνουν όλη την ώρα είναι να κάθονται και να μιλούν για τον εαυτό τους; Κι όλο κομπάζουν ατελείωτα...Αυτό ακριβώς είναι το άτομο που δεν μπόρεσε να τιθασεύσει το ένστικτο του αρχιτυμπανιστή(η επιθυμία να είμαστε πρώτοι, το κέντρο της προσοχής).

Όμως αυτή η ροπή προκαλεί κι άλλη ζημιά στη προσωπικότητα. Μερικές φορές σε κάνει να λες ψέματα για τις γνωριμίες σου. Υπάρχουν άνθρωποι που σπέρνουν διαδόσεις για την επιρροή που διαθέτουν. Στην προσπάθειά τους να αντιμετωπίσουν το ένστικτο του αρχιτυμπανιστή, πρέπει να ταυτιστούν με τους λεγόμενους επωνύμους. Κι αν δεν προσέξεις, θα σε κάνουν να πιστέψεις ότι γνωρίζουν κάποιους που τους είναι στην πραγματικότητα άγνωστοι. Τους ξέρουν καλά θα σου πουν. Παίρνουνε τσάι παρέα κλπ, κλπ. Οι άνθρωποι το παθαίνουν αυτό. 

Άνθρωπος ολέθριος

 

Αυτός που δεν είναι κατ' επίγνωση ζηλωτής, έχει μεν ζήλο, αλλά δεν έχει επίγνωση. Ξεγελιέται μέσα στις σκέψεις και τις ενέργειές του, δήθεν εργαζόμενος για τη δόξα του Θεού, ενώ παραβαίνει το νόμο που θέλει να αγαπάει τον συνάνθρωπο. Ο μη κατ' επίγνωση ζηλωτής, πάνω στη θέρμη του ζήλου του πράττει τα αντίθετα από αυτά που λέει ο θείος νόμος και το θείο θέλημα. Διαπράττει ακόμα και το κακό, αν νομίζει ότι απ' αυτό θα έλθει ό,τι εκείνος θεωρεί καλό και αγαθό. Ο ζήλος του μη κατ' επίγνωση ζηλωτή είναι φωτιά που καταστρέφει, "πυρ καταναλίσκον". Μπροστά πηγαίνει η καταστροφή και πίσω του έρχεται η ερήμωση. Ο μη κατ' επίγνωση ζηλωτής εύχεται στον Θεό να ρίξει φωτιά και να κατακάψει όλους όσους δεν δέχονται τις αρχές και τις πεποιθήσεις του. Τέτοιου είδους ανθρώπους τους χαρακτηρίζει μίσος προς τους ετερόθρησκους ή ετερόδοξους, η ζήλια και ο επίμονος θυμός, η εμπαθής αντίσταση προς το αληθινό νόημα του θείου νόμου, η παράνομη επιμονή, προκειμένου να υπερασπισθεί τα δικά του φρονήματα, ο παράφορος ζήλος να ντροπιάσει τους πάντες, η φιλοδοξία, η φιλονικία, η έριδα, το φιλοτάραχο. Ο μη κατ' επίγνωση ζηλωτής είναι άνθρωπος ολέθριος.

Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, Το γνώθι σαυτόν, εκδ. Άθως

Χρόνος, πόνος, θάνατος

 

O πόνος, ο χρόνος και ο θάνατος. Μία "αγία" τριάδα στην οποία βαπτιζόμαστε όλοι οι άνθρωποι, όχι από πίστη ή από επιλογή αλλά από νομοτέλεια. Ο χρόνος, καθώς οι δείκτες του ρολογιού γυρνούν ή  τα ψηφία διαδέχονται το ένα το άλλο, φέρνει και τον πόνο και τον θάνατο. Άλλοτε ο πόνος επιμηκύνει το χρόνο που φαίνεται να κυλά πιο αργά και άλλοτε ο επικείμενος θάνατος τον μειώνει δραματικά, αφού σπάνια ο άνθρωπος που πεθαίνει δείχνει να είναι ευχαριστημένος από το χρόνο που είχε στη διάθεσή του. Άλλοτε ο πόνος και ο θάνατος, ο πρώτος με την έντασή του και ο δεύτερος με την απροθυμία του να απαλλάξει τον άνθρωπο από το βάσανο του πόνου επιμηκύνουν τον χρόνο με απάνθρωπο και σχεδόν σαδιστικό τρόπο. Υπάρχουν και φορές όμως που ο χρόνος κάνει τον πόνο μια μακρινή ανάμνηση ρίχνοντάς τον στο μακρινό παρελθόν ενώ μας καθησυχάζει από τον φόβο του θανάτου τον οποίο μεταθέτει στο απώτερο μέλλον.  Ο δε θάνατος, όταν τελικά έρχεται, μετατρέπει τον πόνο σε κάτι λιγότερο κι από ανάμνηση ενώ δίνει και στο χρόνο την αιώνια διάστασή του. Αυτό το μυστήριο της συναλληλίας των τριών παραμένει πάντα επίκαιρο, πάντα ενδιαφέρον και πάντα άλυτο για τον άνθρωπο καθώς αυτός βυθίζεται στα βαπτιστικά ύδατα που του έχουν ετοιμάσει αυτές οι τρεις αινιγματικές μα και οικείες δυνάμεις-καταστάσεις.

Hammerfall - Glory to the Brave

 

Η "σύναξη" των αγίων αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και όλων των "επουράνιων δυνάμεων"

 

Γράφει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς για τους Αγγέλους: Η Αγία Γραφή δίνει σαφή και ακράδαντη μαρτυρία ότι οι άγγελοι ακαταπαύστως επικοινωνούν με τούτο τον κόσμο. Η Ιερά Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μάς διδάσκει τα ονόματα των επτά αρχηγών των αγγελικών δυνάμεων: Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ραφαήλ, Ουριήλ, Σαλαθιήλ, Ιεγουδιήλ και Βαραχιήλ (ενίοτε συμπληρώνεται και ένας όγδοος, ο Ιερεμιήλ). 

«Μιχαήλ» στην Εβραϊκή γλώσσα σημαίνει «ποιός είναι όμοιος με τον Θεό;» (τις ως ο Θεός ημών;). Ο άγιος Αρχάγγελος Μιχαήλ απεικονίστηκε ήδη από τους πρώτους χριστιανούς ως στρατηγός, ο οποίος κρατάει στο δεξί χέρι του δόρυ, με το οποίο επιτίθεται στον Εωσφόρο, τον Σατανά, και στο αριστερό του χέρι κρατά ένα πράσινο κλαδί φοίνικα. Στην κορυφή του δόρατος υπάρχει μια λινή κορδέλα με κόκκινο σταυρό. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θεωρείται ως ο φρουρός της Ορθοδόξου πίστεως, ο οποίος μάχεται κατά των αιρέσεων.

«Γαβριήλ» σημαίνει «Άνθρωπος του Θεού», η «ισχύς του Θεού». Είναι ο αγγελιαφόρος των μυστηρίων του Θεού, ιδιαιτέρως δε της Ενσαρκώσεως του Θεού και όλων των σχετικών με αυτήν μυστηρίων. Απεικονίζεται συνήθως κρατώντας στο δεξί χέρι του φανάρι με φωτισμένη λαμπάδα και στο αριστερό του χέρι έναν καθρέφτη από πράσινο ίασπη. Ο καθρέφτης σηματοδοτεί τη σοφία του Θεού ως ένα κρυμμένο μυστήριο.

Blue Oyster Cult - In Thee

 

Η κτητικότητα του έρωτα

 

Όποιος θεωρεί πως μπορεί να υπάρξει έρωτας χωρίς κτητικότητα, τότε  είτε είναι ανόητος είτε δεν έχει ερωτευτεί ποτέ είτε μπερδεύει τον έρωτα στην πληρότητά του με έναν αυτονομημένο σαρκικό μονάχα έρωτα. Ο έρωτας είναι μανικό συναίσθημα και ως τέτοιο μπορεί να οδηγήσει σε ακραίες πράξεις. Η δε κτητικότητά του δε μπορεί ούτε να εξαλειφθεί ούτε να καταπιεστεί καθώς κάτι τέτοιο μαθηματικά θα οδηγήσει σε κάποιου είδους έκρηξη. Τα αρνητικά στοιχεία του έρωτα, όπως γενικότερα κάθε τι αρνητικό που υπάρχει στην ανθρώπινη φύση, μπορούν να μεταμορφωθούν ή -ίσως αυτό να είναι πιο σωστό- να διοχετευτούν και να καθοδηγηθούν με τέτοιο τρόπο ώστε να προκύψουν θετικά αποτελέσματα. Η αύξηση των περιστατικών εγκλημάτων πάθους όπου ο άντρας σκοτώνει τη γυναίκα(συνηθέστερο), η γυναίκα τον άντρα(σπανιότερο) ή δολοφονούν τους/τις αντίζηλους οφείλεται στην προσπάθεια εξοβελισμού και καταπίεσης της κτητικότητας που περιέχεται στον έρωτα και όχι στην ανακατεύθυνση/μεταμόρφωσή της. Εξαιρούνται βέβαια οι περιπτώσεις ψυχοπαθολογικών ατόμων τα οποία κακώς κυκλοφορούν ελεύθερα στη κοινωνία αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα

Uriah Heep - Gypsy

 

Τα δίδυμα

Τα όνειρα είναι αυτά που διαφοροποιούν τον ύπνο από το θάνατο, τα δύο δίδυμα αδέλφια. Μα πώς ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν όνειρα στο θάνατο; Μας το είπε κανείς που έχει πεθάνει; Πώς ξέρουμε ότι η ψυχή μετά το θάνατο δε βουτά σε ένα είδος ατελείωτου ονείρου ή και ενός ατελείωτου εφιάλτη; Τελικά μήπως ο ένας αδερφός μας προετοιμάζει για να βρεθούμε στην αγκαλιά του άλλου αδερφού, του μεγαλύτερου, με τον οποίο τελικά τους ξεχωρίζουν πολύ λιγότερα απ' όσα νομίζουμε;

Το «κάνει» για παπαδιά είναι το λάθος.

https://anastasiosk.blogspot.com/2023/11/blog-post_19.html#more

 Τα τελευταία χρόνια είναι μια μεγάλη πληγή που πονάει μέσα στην Εκκλησία και δυστυχώς δεν μιλάει κανείς.

 

Στο κομμάτι της έγγαμης Ιερωσύνης είχαμε το εξής σκηνικό:  Ήθελε ένα παλικάρι να γίνει παπάς (να τον παπαδίσουμε όπως λένε στα χωριά), οπότε έπρεπε να βρούμε κάποια που να «ΚΑΝΕΙ» για παπαδιά ώστε να την παντρευτεί και να μπει στην ιερωσύνη για να καλύψει τις ενοριακές ανάγκες της τάδε Μητροπόλεως. Ευτυχώς τείνει να μειωθεί όλη αυτή η προβληματική κατάσταση.

 

Βρείτε το λάθος στην παραπάνω πρόταση. Το «κάνει» για παπαδιά είναι το λάθος. Να βρούμε μια κοπέλα που να έχει κάποιες συγκριμένες προϋποθέσεις για να κλείσει “η θέση” της συζύγου στο παλικάρι, ώστε να μπει στην Ιερωσύνη. Σαν να λέμε στον τάδε υπάλληλο να κλείσει το οργανόγραμμα της εταιρείας. Οι προϋποθέσεις είναι συνήθως εξωτερικές. Μια κοπέλα με μακριά φούστα και κότσο στο κεφάλι και απλά να μην μιλάει, να μην διαφωνεί, να μην έχει γνώμη και προσωπικότητα. Απλά να μεγαλώνει τα παιδιά και να μαγειρεύει για να μπορεί ο άντρας της να εξασκεί να ιερατικά του καθήκοντα με ηρεμία.  

 

Avantasia - Welcome To The Shadows

 

O πλούσιος και ο Λάζαρος

 Είπε ο Κύριος: Κάποιος άνθρωπος ήταν πλούσιος, φορούσε πολυτελή ρούχα και το τραπέζι του κάθε μέρα ήταν λαμπρό. Κάποιος φτωχός όμως, που τον έλεγαν Λάζαρο, ήταν πεσμένος κοντά στην πόρτα του σπιτιού του πλουσίου, γεμάτος πληγές, και προσπαθούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Έρχονταν και τα σκυλιά και του έγλειφαν τις πληγές. Κάποτε πέθανε ο φτωχός, και οι άγγελοι τον πήγαν κοντά στον Αβραάμ. Πέθανε κι ο πλούσιος και τον έθαψαν. Στον άδη που ήταν και βασανιζόταν, σήκωσε τα μάτια του και είδε από μακριά τον Αβραάμ και κοντά του τον Λάζαρο. Τότε φώναξε ο πλούσιος και είπε: «πατέρα μου Αβραάμ, σπλαχνίσου με και στείλε το Λάζαρο να βρέξει με νερό την άκρη του δάχτυλού του και να μου δροσίσει τη γλώσσα, γιατί υποφέρω μέσα σ’ αυτή τη φωτιά». Ο Αβραάμ όμως του απάντησε: «παιδί μου, θυμήσου ότι εσύ απόλαυσες την ευτυχία στη ζωή σου, όπως κι ο Λάζαρος τη δυστυχία. Τώρα λοιπόν αυτός χαίρεται εδώ, κι εσύ υποφέρεις. Κι εκτός απ’ όλα αυτά, υπάρχει ανάμεσά μας μεγάλο χάσμα, ώστε αυτοί που θέλουν να διαβούν από ‘δώ σ’ εσάς να μην μπορούν∙ ούτε οι από εκεί να περάσουν σ’ εμάς». Είπε πάλι ο πλούσιος: «τότε σε παρακαλώ, πατέρα, στείλε τον στο σπίτι του πατέρα μου, να προειδοποιήσει τους πέντε αδερφούς μου, ώστε να μην έρθουν κι εκείνοι σ’ αυτόν εδώ τον τόπο των βασάνων. Ο Αβραάμ του λέει: «έχουν τα λόγια του Μωυσή και των προφητών· ας υπακούσουν σ’ αυτά». «Όχι, πατέρα μου Αβραάμ», του λέει εκείνος, «δεν αρκεί∙ αλλά αν κάποιος από τους νεκρούς πάει σ’ αυτούς, θα μετανοήσουν». Του λέει τότε ο Αβραάμ: «αν δεν υπακούνε στα λόγια του Μωυσή και των προφητών, ακόμη κι αν αναστηθεί κάποιος από τους νεκρούς, δεν πρόκειται να πεισθούν».

Διαβάζω την παραπάνω παραβολή και διαβάζω και διάφορες ερμηνείες της. Είναι τελικά ο πλούτος κακός; Θα καούν όλοι οι πλούσιοι στη κόλαση; Θα πάνε όλοι οι φτωχοί απευθείας στον Παράδεισο; Πού σταματά η θεολογική ερμηνεία της παραπάνω παραβολής και πού ξεκινούν οι θεολογικές ακροβασίες για να έχουμε μια πιο βολική ερμηνεία των λόγων του Χριστού; Είναι η φτώχεια και η εξαθλίωση κάτι επιθυμητό, που θα πρέπει να κυνηγάμε, είναι ο πλούτος κάτι το απεχθές που πρέπει πάση θυσία να αποφεύγουμε; Και πώς η Εκκλησία αντιμετωπίζει το θέμα; Δεν έχει περιουσία η ίδια; Δε στηρίζεται σε δωρεές πλουσίων; Αποτελούν αυτά κάποιο είδος παραστρατήματος ή ακόμη και προδοσίας;

Η αλήθεια είναι ότι όλα τα παραπάνω και ισχύουν και δεν ισχύουν. Η φτώχεια για παράδειγμα είναι μια αξιοθαύμαστη άσκηση όταν είναι εθελούσια. Όταν επιλέγει ο χριστιανός να ζήσει φτωχικά, με λίγα μέσα. Όπως όλες οι πνευματικές ασκήσεις όμως δεν είναι όλα για όλους. Άλλος ζει φτωχικά απαρνούμενος τα υλικά αγαθά, άλλος βοηθά τους συνανθρώπους του, άλλος προσεύχεται θερμά και ο κάθε άνθρωπος ανάλογα με τα δώρα που του έχουν δοθεί από τον Θεό προσπαθεί να κερδίσει την σωτηρία του. Όταν όμως η φτώχεια επιβάλλεται από εξωτερικούς παράγοντες, από άδικους νόμους, από σκληρούς εργοδότες, από οργανωμένα συμφέροντα τότε όχι. Δεν είναι μια κατάσταση την οποία επιζητεί ο χριστιανός, δεν είναι μια κατάσταση την οποία επιθυμεί ο Κύριος. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έλεγε πως οι κοινωνικές ανισότητες δεν είναι θέλημα Θεού. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο ελεύθερο. Με την Πτώση θρυμματίστηκε η ενότητα των ανθρώπων και η ισοτιμία τους, οι θρασύτεροι με τη βοήθεια του πολιτικού νόμου, τον οποίο κατέστησαν όργανο καταδυναστεύσεως, επιβλήθηκαν στους ασθενέστερους και έτσι οι άνθρωποι χωρίστηκαν σε πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και δούλους και σε άλλες κατηγορίες. Εμείς όμως ως χριστιανοί οφείλουμε να αποβλέπουμε και αν τείνουμε στην αρχική ενότητα και όχι στην κατοπινή διαίρεση, στο νόμο του Θεού και όχι στο νόμο του ισχυρού.

"Προοδευτικοί" και "συντηρητικοί"

Το ΠΑΣΟΚ, σοσιαλιστικό έστω στα χαρτιά κόμμα, έβαλε επισήμως τη χώρα στα μνημόνια. Οι ψηφοφόροι του το εγκατέλειψαν και πάνω από δέκα χρόνια μετά, πανηγυρίζει που πιάνει το 12%. Ένα κόμμα που κάτω από 30% δεν έπεφτε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα αριστερό έστω στα χαρτιά κόμμα, από το 3% έφτασε να γίνει κυβέρνηση γιατί υποσχέθηκε μια άλλη προσέγγιση της πολιτικής και αποτίναξη του ζυγού των μνημονίων. Όχι μόνο δεν το έκανε αλλά ουσιαστικά άσκησε πολύ σκληρή μνημονιακή πολιτική. Οι ψηφοφόροι που τον έκαναν κυβέρνηση, τον εγκατέλειψαν και τώρα θα είναι τρισευτυχισμένοι αν δε φτάσουν σε τίποτα μονοψήφια ποσοστά στην Κουμουνδούρου.

Neal Morse Band - Not Afraid Pt1

 

Το σκοτάδι

 

Ναι, το σκοτάδι μου αρέσει. Θεωρώ πως τα πράγματα στο σκοτάδι φαίνονται πολύ πιο καθαρά απ' ό,τι στο φως. Το σκοτάδι έχει την ιδιότητα να απογυμνώνει από τα φτιασιδώματα και τις παρεμβάσεις αφού όλα αυτά είναι περιττά όταν περιβάλλεσαι και γίνεσαι κομμάτι των σκιών. Λιγότερα ή και τίποτα δε μένει κρυφό αφού ό,τι υπάρχει μέσα στη σκοτεινιά είναι εκεί για να το κρύψουμε από τη κοινή θέα. Επομένως με τις μάσκες της προσποίησης να είναι περιττές και να ρίχνονται στο έδαφος και να σπάνε, όλα παίρνουν τη πραγματική τους μορφή. Οι άνθρωποι, οι σκέψεις, οι πράξεις, οι αιτίες, οι προθέσεις, τα πάντα. Εκεί βρίσκουμε και τον εαυτό μας γυμνό από όλα όσα ψεύτικα και περιττά τον έχουμε περιβάλλει για να δημιουργήσουμε μια εικόνα αρεστή στους άλλους(ποτέ δεν κατανόησα την ανάγκη των ανθρώπων να είναι αρεστοί στον όχλο) και πλέον ερχόμαστε αντιμέτωποι μ εαυτό που πραγματικά είμαστε. Πολλοί άνθρωποι φοβούνται το σκοτάδι και το θεωρούν συνυφασμένο με το κακό. Μάλλον επειδή το κακό που κρύβουμε αποκαλύπτεται στο σκοτάδι. Εγώ πάλι, εδώ και χρόνια έχω αγκαλιάσει το σκοτάδι γιατί καθόλου δεν το συγχέω με το κακό. Ίσα ίσα, τη μόνη καλοσύνη που εμπιστεύομαι είναι αυτή που λάμπει μέσα στη νύχτα.

Για τις σχέσεις Ελλάδας-Αρμενίας

 

https://edromos.gr/gia-mia-koini-stasi-elladas-kai-armenias/

Πώς η Ελλάδα μπορεί να βοηθήσει την Αρμενία, και αντιστρόφως

του Σήφη Κασσεσιάν*

Πώς μπορεί η Ελλάδα να βοηθήσει την Αρμενία; Το ερώτημα σχεδόν αχρηστεύεται αυτόχρημα από την αντικειμενική πραγματικότητα. Πώς θα μπορούσε ένα κράτος που μετά βίας προασπίζει τα δικά του συμφέροντα να βοηθήσει ένα άλλο κράτος; Περαιτέρω, στην παρούσα συγκυρία η Ελλάδα είναι εγκάρδιος εταίρος του Ισραήλ, στενού συμμάχου του Αζερμπαϊτζάν – γεγονός που περιορίζει τη δυνατότητα επίσημης παρέμβασής της σε περιορισμένης αποτελεσματικότητας ευχολόγια.

Αν όμως η ελληνική κυβέρνηση εμποδίζεται από την εξωτερική πολιτική της, το θλιβερό στην υπόθεση της Αρμενίας είναι η σιγή της ελληνικής αντιπολίτευσης – η οποία θα μπορούσε να εκφέρει έναν διαφορετικό λόγο, που θα έσωζε την τιμή της χώρας χωρίς να την εκθέτει σε διπλωματικούς και πολιτικούς κινδύνους. Φυσικά, σε αυτό το αρνητικό πλαίσιο δεν περιλαμβάνεται ο ελληνικός λαός, πάντα φιλάνθρωπος και φιλότιμος, έτοιμος να πάρει αυθόρμητα το μέρος του αδικούμενου, του αδύνατου. Καθημαγμένος ο ίδιος μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, αυτός ο λαός δέχτηκε στους κόλπους του δεκάδες χιλιάδες Αρμένιους πρόσφυγες, ενώ πρόσφερε και σημαντική βοήθεια στη σεισμόπληκτη Αρμενία το 1988.

Alice Cooper - Be My Lover

 

Τρέλα...

Εγώ, να το ξεκαθαρίσω, είμαι με τους τρελούς. Στο κάτω κάτω αν ο τρελός ο ίδιος δεν δέχεται ότι είναι τρελός ποιος είναι αυτός που θα τον κατηγοριοποιήσει ως τέτοιον; Και γιατί η διαφορετική οπτική της πραγματικότητας να θεωρείται ως τρέλα; Επειδή δε συμφωνεί με αυτό που η πλειοψηφία θεωρεί ως λογικό; Και από πού κι ως πού κάποιος στεγνός επιστήμονας θα θέσει τα όρια μεταξύ τρέλας και παράνοιας; Ξέχωρα ότι αυτά τα όρια μπορεί σε δέκα, είκοσι χρόνια να τα αλλάξει ένας άλλος εξίσου στεγνός και διαβαστερός επιστήμονας. Και μετά από πενήντα χρόνια κάποιος άλλος στεγνότερος και μελετηρότερος επιστήμονας μπορεί να τα φέρει στα προηγούμενα. Κι αν τελικά κι αυτό που περιγράφω δεν είναι τρέλα τότε ποια είναι. Άλλωστε αν ο Βαν Γκογκ είχε διαγνωστεί ως τρελός κάμποσα χρόνια πριν αυτοκτονήσει, θα είχαμε αυτά τα έργα που δημιούργησε; όχι. Θα τα είχε πνίξει η ερημώδης σκόνη της λογικής που θέλουν να επιβάλλουν στον κόσμο. Γι' αυτό σας λέω, εγώ είμαι με τους τρελούς. Αν είμαι και ένας από αυτούς; Μπα, το αποκλείω εγώ ο ίδιος...

Πίστη

 

Γέροντας Παύλος Σιναΐτης

Εν τέλει, κατά βάθος η πίστη είναι λειτουργία της βουλήσεως – πρέπει να θέλεις να πιστέψεις. Όποιος δεν θέλει, ακόμη και να δει τον Θεό, δεν θα πιστέψει.

https://www.isagiastriados.com/index.php/articles/keimena-orthodoksis-theologias-3/8273-prepei-na-theleis-na-pistepseis