Λίγο πριν τη σύλληψή του από τους Αρχιερείς ο Χριστός παραδίδει το μεγαλύτερο δώρο Του στους μαθητές Του αλλά και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.Το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας,το Σώμα του και το Αίμα Του.Από τότε σε κάθε Θεία Λειτουργία,σε κάθε Ορθόδοξο ναό,το ψωμί και το κρασί που προσφέρει ο άνθρωπος μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού.Και ο πιστός που μεταλαμβάνει με καθαρή συνείδηση,ενώνεται με την αιώνια Ζωή,τον ίδιο τον Χριστό.
Επειδή ακριβώς αυτή είναι η μέγιστη ευεργεσία του Πλάστη προς το πλάσμα Του,δεν επιτρέπεται,όπως μας λέει σήμερα ο απόστολος Παύλος να προσερχόμαστε με ασέβεια,με αδιαφορία,από συνήθεια ή με βαριά συνείδηση.Γιατί τότε δεν μεταλαμβάνουμε Ζωήν Αιώνιον αλλά καταδίκη.
Η Λειτουργική ζωή της Εκκλησίας δεν έχει κανένα όφελος όταν αντιμετωπίζεται σαν κάτι εθιμικό,φολκλορικό ή ακόμα χειρότερα σαν κάτι μαγικό.Ναι,η συχνή Θεία Κοινωνία είναι ό,τι καλύτερο για τον πιστό.Αλλά όχι χωρίς προϋποθέσεις.Η προσέλευση στο μέγιστο των Μυστηρίων γίνεται με αγώνα ,κόπο και μόχθο.Πρέπει με τον ιδρώτα του προσώπου μας να φάμε αυτόν τον Άρτο.Ο απόστολος Παύλος λέει,οι αργοί,αυτοί που δεν εργάζονται,να μην προσέρχονται στην υλική τράπεζα.Και όταν αυτό ισχύει για την υλική τράπεζα,είναι εύκολο να καταλάβουμε τι απαιτείται από εμάς για να προσέλθουμε στην ιερά αυτή Τράπεζα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου