ALICE COOPER 'Dead Don't Dance'

 

Ο εφιάλτης

 

Όλοι οι άνθρωποι βλέπουν εφιάλτες. Αυτοί που ο κόσμος θεωρεί πιο τρομακτικούς έχουν να κάνουν με τερατόμορφα πλάσματα, επικίνδυνες καταστάσεις,  την απειλή του θανάτου κλπ. Αυτά κάνουν συνήθως τους ανθρώπους να πετάγονται το βράδυ κάθιδροι από τον ύπνο τους. 

Δε θα μπορούσα να αποτελέσω εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα, ότι βλέπω κι εγώ εφιάλτες που με κάνουν να πετάγομαι αλλά ο δικός μου έχει ένα κάπως διαφορετικό περιεχόμενο και είναι αυτός που βλέπω πιο συχνά. Πάει κάπως έτσι:

Ένα ωραίο πρωινό, μου έρχεται ένας φάκελος που γράφει απ' έξω ΤΕΙ Λάρισας(εκεί σπατάλησα το χρ...εκεί σπούδασα εννοώ). Με ενημερώνουν λοιπόν μέσω επιστολής πως τελικά χρωστάω ακόμα ένα μάθημα, το οποίο εκ παραδρομής θεωρήθηκε πως το έχω περάσει, και πρέπει να πάω να το δώσω για να διατηρήσω το πτυχίο μου. Πολλές φορές ο εφιάλτης σταματά εκεί καθώς ξυπνάω μουρμουρίζοντας κάτι ευγενικό όπως: "όχι ρε π..... πάλι εκεί" ή κάτι παρόμοιο. Συγχωρήστε τη γλώσσα αλλά στον ύπνο μου δε διατηρώ πλήρη έλεγχο αυτών που λέω ή σκέφτομαι, ε;

Dregs Fall to the Wicked / Outlaws

 

Ένα αντίο

 

Ναι, είναι από παράξενο ως γελοίο. Με αυτόν τον άνθρωπο ούτε γνωριζόμασταν ούτε είχαμε τίποτα κοινό. Ούτε και υπήρχε περίπτωση να γνωριστούμε δηλαδή ή να κάνουμε παρέα. Η ζωή του και η ζωή μου το μόνο κοινό που είχαν ήταν η βασική βιολογία. Γεννηθήκαμε, μεγαλώναμε, θα πεθαίναμε. Κι όμως, όσο βλακώδες κι αν ακούγεται αυτό, είναι σαν να έχασα κάποιον κοντινό μου. Κάποιον δικό μου άνθρωπο. Που πίναμε μαζί καφέ σε κάποια καφετέρια. Κι όλα αυτά από ένα ρόλο. Πόσο μάλλον που ο ρόλος αυτός χρησιμοποιούσε το χιούμορ, όχι πάντα πετυχημένο σύμφωνα με το σενάριο, για να καλύψει τις κοινωνικές του αδεξιότητες. Αυτή είναι η δύναμη του θεάτρου, διότι και η τηλεόραση και ο κινηματογράφος όσο κι αν έχουν ξεφύγει, μια μορφή θεάτρου παραμένουν. Ένας εντελώς άγνωστος τύπος, με τον οποίο καμία σχέση δεν έχεις, υποδύεται έναν ρόλο με τον οποίο ίσως να βρεις και κάποια κοινά, μπαίνει στο σπίτι σου, επηρεάζει πολλές φορές το πως μιλάς, το πως σκέφτεσαι καμιά φορά, σε κάνει να γελάς, σε συγκινεί και τελικά γίνεται δικός σου άνθρωπος. Κάπως έτσι έγινε και με τον Μάθιου Πέρι, Τσάντλερ Μπινγκ στη σειρά "Τα Φιλαράκια", μια σειρά που την παρακολουθούσα από όταν πρωτοπροβλήθηκε στην Ελλάδα, την τηλεοπτική Ελλάδα του Big Brother και του Παπακαλιάτη τότε(κοίτα που πάλι εκεί γυρίσαμε τελικά), τον οποίο τελικά τον θεώρησα κάποια στιγμή, στους καινούριους κύκλους ή στις επαναλήψεις δε θυμάμαι, δικό μου άνθρωπο. Και σήμερα, ένας εντελώς άγνωστός του, ανεβάζω ένα τελευταίο αντίο, σαν να ήμουν κάποιος συγγενής του ή κάποιος πραγματικός - και όχι τηλεοπτικός- φίλος του. Εις το επανιδείν.

Διαμαρτυρία

Κάνω τη μοναστική σιωπή μια διαμαρτυρία ενάντια στα ψέματα των πολιτικών, των προπαγανδιστών, και των ταραχοποιών, και όταν μιλώ είναι για να αρνηθώ πως η πίστη μου και η Εκκλησία μου μπορούν να συμπράξουν με αυτές τις δυνάμεις της αδικίας και της καταστροφής. Μα είναι αλήθεια, παρ' όλα αυτά, πως τη πίστη την οποία ακολουθώ την επικαλούνται πολλοί που πιστεύουν στον πόλεμο, που πιστεύουν στις φυλετικές διακρίσεις, που πιστεύουν στις αυτοδικαιωτικές και ψευδείς μορφές τυραννίας. Η ζωή μου πρέπει, τότε, να είναι μια διαμαρτυρία εναντίον  κι αυτών επίσης, και ίσως κυρίως εναντίον αυτών.

Τόμας Μέρτον.

https://www.facebook.com/groups/176748382769826

 

Cirith Ungol - Sacrifice

 

Η αιμορροούσα

 

Κάποια γυναίκα, που υπέφερε από αιμορραγία δώδεκα χρόνια και είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία στους γιατρούς, χωρίς κανένας να μπορέσει να την κάνει καλά, πήγε πίσω από τον Ιησού, άγγιξε την άκρη του ρούχου του, κι αμέσως η αιμορραγία της σταμάτησε. Τότε ο Ιησούς είπε: «Ποιος με άγγιξε;» Ενώ όλοι αρνιούνταν, ο Πέτρος και όσοι ήταν μαζί του έλεγαν: «Διδάσκαλε, οι όχλοι έχουν στριμωχτεί κοντά σου και σε πιέζουν, κι εσύ λες ποιος με άγγιξε;» Ο Ιησούς όμως είπε: «Κάποιος με άγγιξε, γιατί εγώ ένιωσα να βγαίνει από μένα δύναμη». Μόλις η γυναίκα είδε ότι δεν ξέφυγε την προσοχή του, ήρθε τρέμοντας κι έπεσε στα πόδια του και μπροστά σ’ όλο τον κόσμο του είπε για ποια αιτία τον άγγιξε κι ότι είχε γιατρευτεί αμέσως. Εκείνος της είπε: «Θάρρος, κόρη μου, η πίστη σου σε έσωσε∙ πήγαινε στο καλό».

Σήμερα, θα προτιμούσα να μείνουμε λίγο στο δευτερεύον θαύμα που τέλεσε ο Χριστός. Αντί να ασχοληθούμε με το πιο εντυπωσιακό, με το κυρίως θαύμα, της ανάστασης της κόρης του Ιάειρου, ας σταθούμε λίγο στη γυναίκα που ταλαιπωρούταν δώδεκα χρόνια από αιμορραγία.  Η ασθένεια αυτή, δεν είχε μόνο επιπτώσεις στην υγεία της αλλά και στη κοινωνική της ζωή, αφού τότε η γυναίκα που αιμορραγούσε θεωρούταν ακάθαρτη. Καταλαβαίνουμε λοιπόν, τι σημαίνει αυτό, έτσι; Είχε να αντιμετωπίσει την ασθένειά της, είχε να αντιμετωπίσει τα χρήματα που ξόδευε χωρίς αποτέλεσμα στους γιατρούς, είχε να αντιμετωπίσει και την απομόνωση, τη μοναξιά. 

Όχι και ναι...

 

Ναι, ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας. Ναι ήταν ιδεολογικά συγγενής και με τους Ιταλούς και με τους Γερμανούς. Ναι, ήξερε ότι τα ελληνικά συμφέροντα θα εξυπηρετούνταν καλύτερα με την θαλασσοκράτειρα Αγγλία. Ναι αυτός είπε το Όχι. Ο λαός δεν είπε τίποτα γιατί δε ρωτήθηκε. Ακόμα κι αν ο λαός ήθελε σύσσωμος πόλεμο με τη φασιστική Ιταλία θα μπορούσε να παρακαμφθεί. Άλλωστε και πολλά χρόνια μετά ο ελληνικός λαός ήθελε να πει όχι και μάλιστα το είπε, επειδή τον ρώτησαν. Ο τότε αριστερός πρωθυπουργός το έκανε Ναι και μάλιστα Ναι σε Όλα εν μία νυκτί. Κι έτσι ένας φασίστας δικτάτορας έμεινε ως προσωπικότητα αντίστασης και ένας αριστερός ως ενσάρκωση της κωλοτούμπας. Η ιστορία έχει πλάκα τελικά....

υγ. Και το κύριο βάρος της αντίστασης τον σήκωσε το αριστερό ΕΑΜ των απάτριδων κομμουνιστών και όχι οι δεξιότατες οργανώσεις που υπήρχαν στην Ελλάδα(ο ΕΔΕΣ είχε περιορισμένη δράση)

DORO - Total Eclipse of the Heart (feat. Rob Halford)

 

Η ομίχλη

 Μου άρεσε πάντα η ομίχλη. Αυτό το λευκό πέπλο υδρατμών που εξαφάνιζε εκτάσεις ολόκληρες γης, μαζί με τα δέντρα, τους βράχους ή ακόμα και κτίρια ολόκληρα καθώς απλωνόταν τις πρώτες πρωινές ή τις νυκτερινές ώρες. Θυμάμαι μια φορά, φοιτητής στη Λάρισα τότε, γυρνούσα ένα βράδυ στο σπίτι και καθώς σήκωσα το κεφάλι μου, συνηθίζω ακόμα να περπατώ σκυφτός, κοιτώντας κάτω κυρίως, είδα μπροστά μου να αχνοφαίνεται το περίγραμμα της εκκλησίας του Αγίου Κωνσταντίνου αφού ο ναός είχε καλυφτεί από ομίχλη. Θυμάμαι να ξυπνάω ένα πρωινό στο χωριό μου και βγαίνοντας στην αυλή, να μη βλέπω και πολλά πέρα από τα πέντε έξι μέτρα αφού το υπόλοιπο το είχε καταπιεί το αδηφάγο αέρινο πλάσμα. Ακόμα και σήμερα, θεωρώ ως μια μυστική εμπειρία το περπάτημα στην ομίχλη. Μαγεύομαι από την απόκρυψη αυτών που καθημερινά κοιτάζω με μια κάποια αδιαφορία, αποτέλεσμα της σιγουριάς μου πως θα είναι πάντα εκεί και θα τα βλέπω. Η ομίχλη έρχεται να μας αποκαλύψει, κρύβοντας τον ορατό, πεζό κόσμο, έναν άλλον, αόρατο ο οποίος μπορεί να ιδωθεί κυρίως μέσω των άλλων αισθήσεων πλην της οράσεως. Όταν φτάσει στο μέγιστο σημείο της πυκνότητάς της μπορείς να ακούσεις τους ήχους, να μυρίσεις τις οσμές, να αγγίξεις τη λεπτή υφή και ακόμα να γευτείς τα μυστικά ενός κόσμου που φανερώνεται όταν αυτά που είναι πάντα εκεί καλύπτονται και γίνονται αόρατα. Η εξαφάνιση του κόσμου μας από την όραή μας αποκαλύπτει στις άλλες αισθήσεις έναν κόσμο που ενώ κι αυτός είναι πάντα εκεί εν τούτοις ποτέ δε φαίνεται. Ο άνθρωπος, κυρίως ο δυτικός άνθρωπος, αιώνες τώρα παλεύει να μην αφήσει κανένα χώρο στο αόρατο, ούτε μια σπιθαμή στο ανεξήγητο, μα αυτά πεισματικά επιστρέφουν και ανακτούν το έδαφος τους κάθε λίγο και λιγάκι χρησιμοποιώντας το πεδίο στο οποίο  ο ορθολογιστής άνθρωπος του σήμερα αισθάνεται πως κατέχει πλεονεκτική θέση. Τα ίδια τα φυσικά φαινόμενα. 

The Resonance Project - 'A Progression to Infinity (ft. Chase Bryant)

 

Όνειρα, χρήματα, βήματα

Άλλοι μετρούν τη ζωή με όνειρα και άλλοι με χρήματα. Αυτές είναι οι δυο κύριες τάσεις. Βέβαια και τα όνειρα και τα χρήματα είναι εξαιρετικά ρευστά και έχουν τη τάση να είναι εφήμερα. Τα όνειρα δίνουν ενέργεια για το αύριο και τα χρήματα τα μέσα. Αν επικεντρωθεί κάποιος υπερβολικά σε κάποιο από τα δύο όμως δε θα μπορέσει ούτε ενέργεια να έχει ούτε και τα μέσα για το αύριο. Αν μπορεί να ισορροπήσει όμως ανάμεσα στα δύο δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Αυτή είναι και μια ακόμα πτυχής της τραγικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης. Που ταλαντεύεται ανάμεσα στα δύο που πρέπει να υπερβεί. Αν εγώ έχω καταφέρει μια τέτοια υπέρβαση; Μάλλον όχι. Δεν το προσπάθησα και ποτέ. Δε μετράω άλλωστε τη ζωή ούτε με όνειρα ούτε με χρήματα. Τη μετράω με βήματα. Δεν έχω σκοπό ούτε τα όνειρά μου να πραγματοποιήσω ούτε και χρήματα να αποκτήσω. Ο σκόπος μου είναι να βαδίζω. Να βαδίζω μέχρι να πεθάνω. Πολλές φορές νιώθω κάποιου είδους συγγένεια με τον "Περιπλανώμενο Ιουδαίο", τη μορφή εκείνη του θρύλου, ο οποίος όταν συνάντησε τον Ιησού στη πορεία προς τον Γολγοθά και πριν ο Σίμων ο Κυρηναίος κληθεί να τον βοηθήσει να κουβαλήσει τον σταυρό Του, φώναξε στον Κύριο, "περπάτα Ιησού, περπάτα" και ο Κύριος του απάντησε ότι "εσύ θα περπατάς μέχρι να έρθω ξανά εν δόξη τη Δευτέρα Παρουσία(ή έως ότου οι Εβραίοι να πιστέψουν στον Χριστό κατά μια άλλη παραλλαγή). Από τότε αυτός περπατά χωρίς να γερνά, χωρίς να πεθαίνει. Εγώ βέβαια και γερνάω και θα πεθάνω, μάλλον πριν τη Δευτέρα Παρουσία αλλά ελπίζω πως δε θα σταματήσω μέχρι τότε να περπατώ. Να δημιουργώ και αξία χρήσης για τον εαυτό μου όπως θα έλεγε και  ο μεγάλος Πολωνός κληρικός και φιλόσοφος Ιβάν Ίλιτς. Αν είναι σωστή η προσέγγισή μου; Πού να ξέρω; Για εμένα μπορεί να είναι για άλλους μπορεί να είναι απλή ανοησία ή κάποιου είδους ιδιορρυθμία. Όπως και να έχει, αυτός είναι ο δικός μου τρόπος. Ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει κάποιον άλλον. Και ίσως κάποια στιγμή ο δρόμος μου να διασταυρωθεί με τον δικό του/της. Εγώ σίγουρα κάποια στιγμή θα περάσω από εκεί περπατώντας.

Πόλεμος σκληρής αδιαλλαξίας

https://xristianiki.gr/%cf%80%cf%8c%ce%bb%ce%b5%ce%bc%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%ce%ae%cf%82-%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1%cf%82/

Ενώ ακόμα μαίνονται οι συγκρούσεις στην Ουκρανία χωρίς να διαφαίνεται προοπτική να τελειώσουν σύντομα, νέο σημείο ανάφλεξης έγινε το Μεσανατολικό, σε συνέχεια των πολύνεκρων επιθέσεων της παραστρατιωτικής οργάνωσης «Χαμάς» η οποία επικυριαρχεί στη Γάζα, εναντίον του Ισραήλ το Σάββατο 7 Οκτωβρίου. Το «χτύπημα» της «Χαμάς» ήταν πρωτόγνωρο σε τάξη μεγέθους, αλλά και σε μέθοδο, αφού συνδυάστηκε με φρικαλεότητες που θυμίζουν «Ισλαμικό Κράτος».

Το Ισραήλ απάντησε με αποκλεισμό και μαζικό βομβαρδισμό, καλώντας τον μισό πληθυσμό από τη λωρίδα της Γάζας να εκκενώσει την περιοχή, προκειμένου να πραγματοποιήσει χερσαία επίθεση για την εξάρθρωση της «Χαμάς». 

Όπως γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ ζήτησε την άμεση ανάκληση την εντολής αυτής, ενόψει του μεγέθους της ανθρωπιστικής καταστροφής που θα προκαλέσει χερσαία επίθεση.

Η ισλαμιστική «Χαμάς» έχει από το 2007 πραξικοπηματικά υποκαταστήσει στη Λωρίδα της Γάζας την εξουσία της Παλαιστινιακής Αρχής που ελέγχεται από την «Φατάχ» του Μαχμούτ Αμπάς, διαδόχου του Γιασέρ Αραφάτ.  Η «Χαμάς» σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες (βλ. σελ. 3) γιγαντώθηκε και επικράτησε χρηματοδοτούμενη από το Κατάρ, με παρότρυνση του Βενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος εξαρχής ανήκε στους ακραίους Σιωνιστές που «τορπίλιζαν» τις συμφωνίες του Όσλο, με τις οποίες εγκαταστάθηκε η Παλαιστινιακή Αρχή στα κατεχόμενα, με προοπτική να δημιουργηθεί παλαιστινιακό κράτος. Ο Νετανιάχου πίστευε, ότι ενισχύοντας τους ισλαμιστές θα αποδυνάμωνε την Παλαιστινιακή Αρχή και κατ’ επέκταση θα απέτρεπε τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Τις συνέπειες της πολιτικής του αυτής πλήρωσε στις 7 Οκτωβρίου το κράτος του Ισραήλ.

Από ελληνικής πλευράς, ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης έρχεται, επαναλαμβάνοντας το ολέθριο σφάλμα του στο «ουκρανικό», να εμπλέξει την Ελλάδα και στη σύρραξη αυτή, ως σύμμαχο του Ισραήλ.

SERENITY - The End Of Babylon

 

Άγιος Δημήτριος

 

Ο άγιος Μεγαλομάρτυρας Δημήτριος, χριστιανός από μικρό παιδί αφού είχε και γονείς Χριστιανούς, κατατάχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό και λόγω των εξαιρετικών στρατιωτικών και ψυχικών προσόντων του έφτασε σε πολύ υψηλά αξιώματα. Χωρίς να κρύψει ότι είναι Χριστιανός, κήρυττε το λόγο του Θεού στη πόλη της Θεσσαλονίκης μαζεύοντας γύρω του μεγάλο αριθμό μαθητών. Όταν ξέσπασαν οι διωγμοί εναντίον των Χριστιανών από τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό, φυλακίστηκε από τον Καίσαρα της Μακεδονίας Μαξιμιανό Γαλέριο επειδή αρνήθηκε να αποκηρύξει τη πίστη του στον Χριστό και να προσκυνήσει τα είδωλα. Όσο βρισκόταν φυλακισμένος προσευχήθηκε για τον Νέστορα, έναν νεαρό φυλακισμένο Χριστιανό, ο οποίος θα αντιμετώπιζε τον γιγαντόσωμο Λυαίο σε μονομαχία μπροστά στον βασιλιά. Μετά τη νίκη του Νέστορα, ο βασιλιάς εξοργισμένος διέταξε τη θανάτωση και των δύο, του Δημήτριου και του Νέστορα.

Είναι λίγο παράξενο, που σε μια τέτοια συγκυρία γιορτάζουμε έναν άγιο ο οποίος ήταν στρατιώτης. Και μάλιστα υψηλόβαθμος αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού. Σε μια εποχή που οι οθόνες μας κατακλύζονται από εικόνες στρατιωτών οι οποίοι σπέρνουν το θάνατο είτε ανάμεσα στις τάξεις αντιπάλων στρατιωτών είτε ακόμα και ανάμεσα στους αμάχους. Φανταστείτε τώρα την εποχή του Αγίου Δημητρίου, που οι μάχες γίνονταν σώμα με σώμα και στην αγριότητα συμμετείχε πολύ περισσότερο ο κάθε στρατιώτης. Δε πάταγε ένα κουμπί ή μία σκανδάλη από μακριά. Όποια καταστροφή προκαλούσε τη ζούσε από κοντά. Κάτι τέτοιο θα ήταν αναμενόμενο να προκαλέσει την εξαγρίωση και την αποκτήνωση του κάθε ανθρώπου. 

Μητροπολίτη Ἀντώνιου τοῦ Σουρόζ, προσευχή

https://www.isagiastriados.com/index.php/articles/prosefxes-2/8226-prosefxi-egkataleipsis

 Μητροπολίτη Ἀντώνιου τοῦ Σουρόζ

Θεέ μου, σύ πού γνωρίζεις τό καθετί

καί ἡ ἀγάπη σου ξεπερνᾶ τά ἀνθρώπινα μέτρα,

πάρε τή ζωή μου στά χέρια σου,

καί κάμε αὐτό πού ἐγώ

τόσο πολύ θά ἤθελα νά κάμω

ἀλλά δέν μπορῶ.

EXIT EDEN - Run! Feat. Marko Hietala

 

Τα όνειρα

Τα όνειρα; Τα όνειρα ποτέ δε τελειώνουν, ούτε το πρωινό ξύπνημα δε μπορεί να τα κάνει να σταματήσουν. Γιατί κάθε δευτερόλεπτο της πεζής πραγματικότητας αποτελεί υλικό για το χτίσιμο του επόμενου ονείρου. Στο όνειρο μας ψιθυρίζουν άγγελοι και δαίμονες τα μεγαλύτερα μυστικά και τα μεγαλύτερα ψέματα της πλάσης όλης. Ο άνθρωπος που δεν ονειρεύεται δε ζει. Ο άνθρωπος που ξεχωρίζει τα όνειρα από τη καθημερινότητα και τα στριμώχνει στις ώρες που κοιμάται ζει μια ζωή κολοβωμένη. Τα όνειρα δεν είναι απλά παιχνίδια του μυαλού. Είναι κομμάτι της παλαιάς εκείνης γέφυρας που οδηγούσε στη πύλη του παραδείσου. Ένα παράδρομος που δεν τον φυλά η φλόγινη ρομφαία των χερουβείμ. 

Η ιστορία του Ελεσμπάαν, Βασιλέως της Αιθιοπίας.

 

https://anastasiosk.blogspot.com/2023/10/blog-post_833.html#more

Ο Ελεσμπάαν (Elesbaan/Kaleb) ήταν ο Αυτοκράτορας της σημερινής Αιθιοπίας και έζησε όταν την Αραβία κυβερνούσε ο Ντουνάαν (Dunaan), απηνής διώκτης των Χριστιανών. Ο ευσεβής Ελεσμπάαν δεν μπορούσε να ανεχθεί στο γειτονικό βασίλειο να σφαγιάζονται όσοι πίστευαν στον Χριστό. Κήρυξε τον πόλεμο στο Ντουνάαν, αλλά η πρώτη του στρατιωτική εκστρατεία δεν ήταν επιτυχής.

Θέλοντας να μάθει τον λόγο της ήττας του, ο Ελεσμπάαν επισκέφτηκε έναν φημισμένο ερημίτη που ονομαζόταν Ζήνων. Ο ερημίτης αποκάλυψε στον Αυτοκράτορα ότι είχε ενεργήσει με τρόπο άδικο παρασυρόμενος από την επιθυμία του να εκδικηθεί τον Ντουνάαν, διότι ο Κύριος είπε: «Η εκδίκηση είναι δική μου, Εγώ θα ανταποδώσω!» (Εβραίους 10:30).

In Extremo-Ai Vis Lo Lop

 

Στα χρόνια της παρακμής

 

Δε χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα έξυπνος ή οξυδερκής για να διαπιστώσει ολόγυρά του το κλίμα παρακμής, γενικευμένης και μάλλον μη αναστρέψιμης, που υπάρχει σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο. Άλλωστε η υπογεννητικότητα που δημιουργείται μάλλον από επιλογή στις χώρες του δυτικού κόσμου, η υστερική άνοδος του δικαιωματισμού, η οικονομική ύφεση η τάση αναδίπλωσης και υποχώρησης από την παγκόσμια σκηνή ή ακόμα και η προσπάθεια επίδειξης μια δύναμης που πια δεν υπάρχει στη διεθνή σκηνή, μιλούν από μόνα τους.

Και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, πιο πολύ και πιο γρήγορα και έντονα επηρεάζονται οι αδύναμες και δευτερεύουσες επαρχίες ενός τέτοιου πολιτικού-οικονομικού-στρατιωτικού οικοδομήματος. Και ναι, θα μιλήσω για τη χώρα μας, αφού αυτή με ενδιαφέρει κυρίως. Κύριο χαρακτηριστικό της παρακμής και της διάλυσης είναι η ανοησία. Η έλλειψη ικανότητας για απλή λογική σκέψη. Όταν αυτό το φαινόμενο καταλαμβάνει τον κύριο χώρο της καθημερινής ζωής, η σκέψη αντικαθίσταται από τη συνωμοσιολογία και την αναζήτηση αοράτων εχθρών με ταυτόχρονη παραγνώριση των υπαρκτών εχθρών. 

Gamma Ray - The Silence

 

Η αλήθεια ως σφυρί και η Αλήθεια ως αγκαλιά!

https://anastasiosk.blogspot.com/2023/10/blog-post_340.html#more

 π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

«Μίσος στο όνομα της αγάπης»

Ι. Μ. Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως

21-22/9/2023

 

Coram fratribus intellexi

«Μαζί με τους αδελφούς κατανοώ»

 

Το 1855 ο Αβραάμ Λίνκολν (1809-1865) έγραφε σε μια επιστολή στον φίλο του Τζόσουα Σπίντ: «Δεν ανήκω σ’ αυτούς που λένε ανεύθυνα: Δεν ξέρω τίποτα! Ξέρω ότι ο εκφυλισμός  μας προχωράει γρήγορα! Ξεκινήσαμε διακηρύσσοντας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και τώρα πρακτικά το διαβάζουμε: Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι... εκτός από τους νέγρους και ίσως προχωρήσουμε και στους αλλοδαπούς και τους καθολικούς! Όταν φτάσουμε και σ’ αυτό το σημείο, θα προτιμούσα να μεταναστεύσω σε κάποια χώρα, που δεν θα προσποιείται ότι αγαπά την ελευθερία»!!

 

Α. Η κατάσταση και... το τώρα

Τώρα, 170 χρόνια από τότε που γράφτηκαν αυτές οι γραμμές, δυστυχώς και για μας, είναι ακόμα οδυνηρά επίκαιρες, παρ’ ότι είμαστε στην από εδώ πλευρά του Ατλαντικού και παρά ταύτα μας... χαρακτηρίζουν. Όχι ως εκφράσεις αλλά ως... πραγματικότητα! Γιατί, όπως λέει η πανάρχαια σοφία: «Το άρωμα των λουλουδιών εξαπλώνεται μόνο προς την κατεύθυνση του ανέμου, το άρωμα και η δυσωδία όμως εκείνων που ζουν σύμφωνα με την αρετή ή την κακία, εξαπλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις»!

Γράφει ένας πανέξυπνος Σουηδός συγγραφέας ονόματι Stig Dagerman, σταλμένος το φθινόπωρο του 1946 στην ισοπεδωμένη Γερμανία ως παρατηρητής: «Όλο το φθινόπωρο τρένα με πρόσφυγες από την ανατολική ζώνη κατέφθαναν στην δυτική ζώνη.  Κουρελιασμένοι, πεινασμένοι και ανεπιθύμητοι, στριμώχνονταν σε σκοτεινά βρομερά σιδηροδρομικά κοντέινερ ή στα ψηλά, χωρίς παράθυρα, τεράστια κοντέινερ που μοιάζουν με τετράγωνους μετρητές γκαζιού και ορθώνονται σαν μεγαλοπρεπή μνημεία της ήττας πάνω από τις κατεστραμμένες γερμανικές πόλεις. Η σιωπή και η παθητική υποταγή αυτών των, προφανώς, ασήμαντων ανθρώπων χάραξε ανεξίτηλα μια σκοτεινή πικρία τούτο το γερμανικό φθινόπωρο. Έγιναν σημαντικοί ακριβώς επειδή ήρθαν και ποτέ δεν σταμάτησαν να έρχονται – και γιατί ήρθαν τόσο πολλοί. Έγιναν σημαντικοί ίσως όχι παρά την σιωπή τους αλλά εξαιτίας της, γιατί καμιά κουβέντα δεν φαντάζει πιο απειλητική από αυτήν που ποτέ δεν ειπώθηκε. Η παρουσία τους ήταν και δυσάρεστη και ευχάριστη· δυσάρεστη επειδή κατέφθασαν με μόνα υπάρχοντα την πείνα και την δίψα τους και ευχάριστη επειδή έδωσαν τροφή στο είδος των υποψιών στο οποίο αρέσκεται ο κόσμος, στην καχυποψία την οποία με ευχαρίστηση καλλιεργεί, στην απελπισία στην οποία αναλαμβάνει να βυθίζεται.

Ευτυχώς

Ε, καλά που πολεμάνε οι Εβραίοι με τους Παλαιστίνιους κι έχουμε ευκαιρία να δείξουμε κι εμείς πόσο ανθρωπιστές ή ρεαλιστές είμαστε, καλά που παντρεύτηκε κι ο Κασσελάκης για να κάνουμε επίδειξη των προοδευτικών και ανοιχτών σε νέες καταπληκτικές ιδέες αντανακλαστικών μας ή για να δείξουμε την αφοσίωσή μας στις παραδοσιακές αρχές και αξίες που έκαναν σπουδαίο τον ελληνισμό, καλά που γίνεται τίποτα και στην Εκκλησία για να λάβουμε αντικληρικαλιστικές ή φιλοεκκλησιαστικές θέσεις, ευτυχώς που πλακώνονται στην αριστερά για να βγάλουμε κι εμείς αριστερόμετρα ή έστω βρε παιδί μου, να κοροϊδέψουμε τα ορφανά του Στάλιν, ευτυχώς που η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε νομοθετήματα για να κραυγάσουμε για τον εργασιακό-κοινωνικό μεσαίωνα που φέρνει ή για να πανηγυρίσουμε την έλευση της πολυπόθητης ανάπτυξης και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσής μας(τη θυμάται κανείς αυτή τη φράση ακόμα;).. Γενικά ευτυχώς που ο κόσμος κάθε μέρα μας τροφοδοτεί με κάτι ώστε να βάλουμε τη κατάλληλη μάσκα και την ταιριαστή για την περίσταση στολή μας και να βγούμε ως άλλοι καρναβαλιστές στο διαδίκτυο, στα καφενεία και στις ταβέρνες για να δείξουμε τον πλούτο των γνώσεων και των ευαισθησιών μας. Ευτυχώς, γιατί όταν ησυχάζουμε λίγο, ο κόσμος παραδόξως συνεχίζει να κινείται και να ζει όταν δεν ασχολούμαστε μαζί του, μένουμε με αυτό που έχουμε μέσα μας πραγματικά. Κι εκεί οι μάσκες συνθλίβονται και οι στολές γίνονται κομμάτια και μένουμε γυμνοί, γυμνοί και από τη σάρκα μας ακόμα μπροστά σε ένα καθρέφτη και βλέπουμε τι είναι αληθινό και τι προσωπείο που δείχνουμε μόνο προς τα έξω. Και πάλι ευτυχώς που αυτές οι ώρες είναι λίγες, το ξυπνητήρι χτυπά, το σκοτάδι και η ησυχία φεύγουν και μπορούμε ξανά να φορέσουμε την απαραίτητη για τον ρόλο που έχουμε επιλέξει φορεσιά μας και να εξορμήσουμε γιο νέους ένδοξους αγώνες...

Ασήμι, χρυσάφι, όνειρα

 

Ο πιο αξιολύπητος ανάμεσα στους ανθρώπους είναι αυτός που μετατρέπει τα όνειρά του σε ασήμι και χρυσάφι.

Θα προτιμούσα να είμαι ο ταπεινότερος των ανθρώπων, με όνειρα κι επιθυμία να τα πραγματοποιήσω, παρά ο ενδοξότερος, χωρίς όνειρα και επιθυμίες.

Χαλίλ Γκιμπράν, Άμμος και Αφρός, εκδ. Printa

Symphony X - Paradise Lost

 

Στη χώρα των Γαδαρηνών

 

Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς ήλθε στην περιοχή των Γαδαρηνών. Εκεί τον συνάντησε κάποιος άντρας από την πόλη, που είχε μέσα του δαιμόνια από πολύν καιρό. Ρούχο δεν ντυνόταν ούτε έμενε σε σπίτι, αλλά ζούσε στα μνήματα. Όταν είδε τον Ιησού, έβγαλε μια κραυγή, έπεσε στα πόδια του και του είπε με δυνατή φωνή: «Τι δουλειά έχεις εσύ μ’ εμένα Ιησού, Υιέ του υψίστου Θεού; Σε παρακαλώ μη με βασανίσεις». Αυτά τα είπε, γιατί ο Ιησούς είχε διατάξει το δαιμονικό πνεύμα να βγει από τον άνθρωπο. Από πολλά χρόνια τον είχε στην εξουσία του, και για να τον συγκρατήσουν τον έδεναν με αλυσίδες και του έβαζαν στα πόδια σιδερένια δεσμά. Εκείνος όμως έσπαζε τα δεσμά, και το δαιμόνιο τον οδηγούσε στις ερημιές. Ο Ιησούς τον ρώτησε: «Ποιο είναι το όνομά σου;» Εκείνος απάντησε: «Λεγεών»· γιατί είχαν μπει μέσα του πολλά δαιμόνια. Τα δαιμόνια, λοιπόν, τον παρακαλούσαν να μην τα διατάξει να πάνε στην άβυσσο. Εκεί κοντά ήταν ένα κοπάδι από πολλούς χοίρους που έβοσκαν στο βουνό, και τα δαιμόνια παρακαλούσαν τον Ιησού να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους, και τους το επέτρεψε. Βγήκαν, λοιπόν, από τον άνθρωπο και μπήκαν στους χοίρους. Τότε το κοπάδι όρμησε προς τον γκρεμό και πνίγηκε στη λίμνη. Μόλις οι βοσκοί είδαν τι έγινε, έφυγαν και το είπαν στην πόλη και στην ύπαιθρο. Βγήκαν οι άνθρωποι να δουν τι έγινε και ήρθαν κοντά στον Ιησού. Βρήκαν τον άνθρωπο από τον οποίο βγήκαν τα δαιμόνια να κάθεται δίπλα στον Ιησού, να φοράει ρούχα και να φέρεται λογικά, και φοβήθηκαν. Όσοι είχαν δει τι είχε γίνει, τους είπαν για το πώς ο δαιμονισμένος σώθηκε. Τότε όλο το πλήθος από την περιοχή των Γαδάρων παρακαλούσαν τον Ιησού να φύγει από κοντά τους, γιατί τους είχε πιάσει μεγάλος φόβος. Εκείνος μπήκε στο πλοιάριο για να γυρίσει πίσω. Ο άνθρωπος από τον οποίο είχαν βγει τα δαιμόνια τον παρακαλούσε να τον πάρει μαζί του. Ο Ιησούς όμως του είπε να φύγει, με τα παρακάτω λόγια: «Γύρισε στο σπίτι σου και διηγήσου όσα έκανε σ’ εσένα ο Θεός». Εκείνος έφυγε διαλαλώντας σ’ όλη την πόλη όσα έκανε σ’ αυτόν ο Ιησούς.

Η σημερινή περικοπή, μία από τις πιο εντυπωσιακές είναι η αλήθεια, μας παρουσιάζει έναν δαιμονισμένο αλλά δύο είδη δαιμονισμού. Το πρώτο είδος δαιμονισμού αφορά τον άνθρωπο που ζούσε στα μνήματα και βασανιζόταν από πολλά δαιμονικά πνεύματα γι' αυτό και όταν ο Χριστός ρώτησε το όνομά του, του απάντησε "Λεγεών". Αυτό δε συνέβη τυχαία. Συνήθως όταν υποκύπτουμε σε ένα δαίμονα και του παραχωρούμε την εξουσία στις σκέψεις και τις πράξεις μας, αυτός καλεί κι άλλους κι άλλους κι άλλους.  Ο Χριστός αφού επιτιμά τα δαιμόνια και τα διώχνει από το ν άνθρωπο τους επιτρέπει όπως ζήτησαν, να μπουν σε ένα κοπάδι χοίρων, μα η κακία των δαιμόνων είναι τέτοια που ούτε η φύση δε μπορεί να ανεχθεί. Τα ζώα δεν αυτοκτονούν. Όμως η επαφή με τη βρωμιά των δαιμόνων τα οδηγεί στο να προτιμήσουν να πέσουν από τον γκρεμό παρά να συμβιώσουν μαζί τους. Η φύση αν και έπεσε μαζί με τον άνθρωπο όταν αυτός απώλεσε τον Παράδεισο, παρ' όλα αυτά διατηρεί μια καθαρότερη ματιά επί του καλού και του αρχέγονου κακού και αντιδρά όπως αντέδρασαν οι χοίροι στην επαφή μαζί του. Ενώ ο άνθρωπος ανέχεται τη δαιμονική επιρροή και παρουσία και πολλές φορές συνυπάρχει μαζί τους. Φυσικά, δεν είναι λύση η αυτοκτονία(αυτός άλλωστε θεωρείται ένας απώτατος στόχος των δαιμόνων, να ωθούν τον άνθρωπο στην αυτοκτονία), όπως έκαναν οι χοίροι, αφού υπάρχουν τα όπλα που μας παρέδωσε ο Κύριος για την αντίσταση στους δαίμονες, την προσευχή, τη νηστεία, τις ευχές της Εκκλησίας. 

Για το κήρυγμα

 

Συμβουλεύω και παροτρύνω τους αδελφούς, στο κήρυγμα, τα λόγια τους να είναι συνετά και αγνά, για την ωφέλεια και την οικοδομή του λαού, αναγγέλλοντας τις κακίες και τις αρετές, την τιμωρία και τη δόξα, με σύντομες ομιλίες, επειδή ο Κύριος σύντομους λόγους εκφώνησε πάνω στη γη.

Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, Άπαντα, εκδ. Μαϊστρος 

Ayreon - Isis And Osiris (Into The Electric Castle) 1998

 

Μια επιδημία ζόμπι

 

Σε περίοδο πολέμου και νοσοκομεία βομβαρδίζονται και εκκλησίες και σχολεία και οποιοδήποτε άλλου είδους άσυλο. Το να βάζεις κανόνες στο πόλεμο είναι το ίδιο σαν αν κυνηγάς ανεμόμυλους. Ειδικά στις μέρες μας που η τεχνολογία και η επιστήμη έχουν λύσει τα χέρια του κάθε αιμοσταγούς βαρβάρου και τους έχουν δώσει ένα εκπληκτικό οπλοστάσιο μαζικής καταστροφής. Έτσι, τα μηνύματα για να πέσει το ηθικό του αντιπάλου περνούν με τη μορφή "λάθους" ή απροσδιόριστου δράστη χτυπήματος και τη χρήση ενός πυραύλου που ισοπεδώνει τετράγωνα ολόκληρα. Το μήνυμα σαφές. Κανείς σας δεν είναι ασφαλής. Ούτε ακόμα και οι ασθενείς σε νοσοκομεία και τα γυναικόπαιδα μέσα σε μια εκκλησία. Μια τεχνική που χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά στη μετά το Β ΠΠ από τις ΗΠΑ στο Ιράκ και τελειοποιήθηκε και εντάθηκε στους βομβαρδισμούς της Σερβίας από τον ίδιο θύτη. Ο οποίος θύτης ήταν από αυτούς που πρωτοστάτησαν στο να μπουν "κανόνες" στον πόλεμο. Έτσι λοιπόν, η σφαγή έγινε, το μήνυμα πέρασε, ο δράστης ουδέποτε θα τιμωρηθεί αφού απολαμβάνει διεθνούς ασυλίας και αφού το ηθικό πέσει κι άλλο με μια δυο ακόμα τέτοια "ατυχήματα" θα ξεκινήσει και η επίθεση, η πραγματική σφαγή. Και θα υπάρξουν και τρομοκρατικές ενέργειες κατά παντός "συνενόχου" σύμφωνα με διαταραγμένα φανατικά μυαλά που θα επικαλούνται τον θεό τους σε μια εθνική - εδαφική καθαρά διαμάχη ώστε να περάσουν κι από την άλλη μεριά τα μηνύματα. Κανείς δεν είναι ασφαλής. Πουθενά. Ο πόλεμος πλέον ακολουθεί την πορεία της παγκοσμιοποίησης. Πάει παντού την ίδια στιγμή που ξεκινά στη κεντρική του εστία. Σαν μια επιδημία ζόμπι που δείχνουν χρόνια τώρα ταινίες και σειρές...

Η παρουσία του Θεού είναι κεκαλυμμένη και κρυμμένη

Η παρουσία του Θεού είναι επίσης κεκαλυμμένη και κρυμμένη. Και ολοένα κρύβεται περισσότερο, όσο ο Θεός πλησιάζει πιο κοντά. Είναι σαν ένα πολύ ευαίσθητο είδος φακού μεταξύ της οπτικής μας και της πραγματικότητας. Δεν πρέπει να βάλουμε δύναμη, επιχειρώντας να τον σπάσουμε. Είμαστε τόσο κοντά Του που δεν μπορούμε να Τον δούμε.

Δε νιώθουμε τη παρουσία του Θεού, επειδή είμαστε συνηθισμένοι να βιώνουμε έξωθεν ελεύσεις, ενώ αυτή η εμπειρία έρχεται  έσωθεν. Είμαστε στραμμένοι προς τα έξω, εξαρτημένοι από την εξωτερική αίσθηση, και δεν προσέχουμε τι γίνεται μέσα μας.

Αναζητάμε πάντα την αγκαλιά Του, αλλά με τον λάθος τρόπο, στρεφόμενοι προς τα έξω. Τον ακούμε να μας καλεί από μέσα και νομίζουμε ότι είναι ένα ψίθυρος εσωτερικός.

Ερνέστο Καρντενάλ, Αγάπη, η χαραμάδα της αιωνιότητας, εκδ. Εν Πλω

Fates Warning - Point Of View

 

Πολεμοχαρείς ανόητοι

 

Κυκλοφορούν στο διαδίκτυο εικόνες με νεαρούς, μάλλον έφηβους, Παλαιστίνιους με στρατιωτική ενδυμασία και οπλισμό στα χέρια τους να εκπαιδεύονται. Και από κάτω λεζάντα και σχόλια, που γράφουν, "να τα βλέπουν αυτά οι δικοί μας που είναι με το κινητό στο χέρι" κλπ. Προφανώς πρόκειται περί ηλιθίων. Το φυσιολογικό είναι οι έφηβοι να είναι με ένα κινητό, ένα τάμπλετ, έναν υπολογιστή, μια μπάλα, ένα πατίνι, μια μπύρα στο χέρι και να ασχολούνται κυρίως με βλακείες και όχι να εκπαιδεύονται για πόλεμο. Γενικά κανείς δε θα έπρεπε να εκπαιδεύεται για πόλεμο αλλά ας το αφήσουμε για τώρα. Και για να ξέρουμε τι λέμε, πόλεμος δεν είναι τουφεκιές και ηρωικοί τύποι να χορεύουν ανάμεσα σε βόμβες που σκάνε. Είναι έλλειψη τροφίμων και φαρμάκων, είναι άθλιες συνθήκες, είναι θάνατοι από αρρώστιες που δε θα έπρεπε να υπάρχουν, είναι να σκάει βόμβα στο σπίτι σου και να μη προλαβαίνεις να κάνει κιχ. Ας αφήσουν λοιπόν οι πολέμαρχοι αυτοί τις φαντασιώσεις τους μη και γίνουν αληθινές καμιά ώρα.

Διαλέγοντας πλευρά

 

Όχι. Δεν είμαι με το μέρος των μαχητών της ελευθερίας. Αν θεωρούν πως η ελευθερία τους θα κερδηθεί με το αίμα των αμάχων εχθρών τους καμία διαφορά δεν έχουν στα μάτια μου από τους καταπιεστές.

Όχι, δεν αναγνωρίζω κανένα δικαίωμα αυτοάμυνας σε ένα κράτος που εξισώνει την αυτοάμυνα με την εκδίκηση και την εξάλειψη του λαού που έτσι κι αλλιώς για δεκαετίες καταπιέζει και αργά και βασανιστικά, συνήθως, οδηγεί στην εξαθλίωση. 

Δε στέκομαι ούτε δίπλα σε νικητές ούτε σε νικημένους. Σε ένα πόλεμο δεν υπάρχουν ούτε οι μεν ούτε οι δε. Μόνο εξαθλιωμένοι και αποκτηνωμένοι άνθρωποι περπατούν σε δρόμους που πριν από λίγο έπεσε μια βόμβα ή μια ρουκέτα. Μόνο τρελοί και ράκη ζουν πια σε γειτονιές από όπου πέρασε ένας κατοχικός στρατός ή ανήλικοι μαχητές. 

Μόνο δίπλα στους νεκρούς στέκομαι και στους βασανισμένους. Δίπλα στα θύματα της βαρβαρότητας και στους παραλογισμούς. Όχι, δε μπορώ να νιώσω πως αισθάνονται οι δικοί τους άνθρωποι και για να είμαι ειλικρινής δε θα ήθελα κιόλας. Κατά βάθος χαίρομαι που σε λίγο καιρό άλλα θέματα θα με απασχολούν και ο πόλεμος τούτος θα είναι μια ανάμνηση μάλλον θολή και μακρινή. Αλλά μέχρι να γίνει τούτο, η σκέψη μου μόνο σε αυτούς θα πηγαίνει. Γιατί ο θάνατος ήρθε απρόκλητα και απότομα. Δε κοίταξε ηλικίες, όνειρα και ελπίδες. Τα σάρωσε μεμιάς και τα έκανε σκόνη. Αυτή τη σκόνη γυρεύω να μυρίσω στον αέρα. Σαν ένα φόρο τιμής. Σαν μια ελάχιστη πράξη συμπαράστασης...

Theocracy - Red Sea

 

Συλλογική η ευθύνη;

 

Μία συγγραφέας δεν βραβεύτηκε επειδή είναι Παλαιστίνια! Ένας ποδοσφαιριστής εκδιώχθηκε από την ομάδα του επειδή έγραψε κάτι υπέρ του λαού της Παλαιστίνης(και όχι υπέρ της Χαμάς). Όποιος μιλά υπέρ των Παλαιστινίων(ξανατονίζω, όχι υπέρ της δολοφονικής ομάδας της Χαμάς) είτε θεωρείται φίλος των τρομοκρατών είτε παρανοϊκός. Πάντως σίγουρα δέχεται επιθέσεις από παντού και φιμώνεται. Τελικά στη Δύση αποφασίσαν(μ)ε ότι η Χαμάς είναι όλος Παλαιστινιακός λαός ή ότι το Ισραήλ στα πλαίσια του "δικαιώματος της αυτοάμυνας" απέναντι σε μια τρομοκρατική οργάνωση μπορεί να εξολοθρεύσει ή να εκτοπίσει τόσο μεγάλο μέρος του λαού αυτού; Μιλάμε για συλλογική ευθύνη; Όπως θεωρούσαν οι Ναζί πως είχαν οι Εβραίοι και άλλοι λαοί; Και πού είναι οι "αρχές και οι αξίες" της Ευρώπης; Γιατί δεν ακούγεται από επίσημα χείλη έστω ένας ψίθυρος για ειρήνευση στη περιοχή; Για παύση των σφαγών; Γιατί σφαγή είναι όταν πέφτουν πύραυλοι σε νοσοκομεία. Σφαγή είναι όταν σκοτώνονται άμαχοι ακολουθώντας τις οδηγίες του επιτιθέμενου που τους αναγκάζει να ξεριζωθούν. Από το πρωί μέχρι το βράδυ βομβαρδιζόμαστε με πάσης φύσεως δικαιωματισμούς αλλά το δικαίωμα των Παλαιστινίων να έχουν νερό, ρεύμα και τηλεπικοινωνίες, να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή και όχι απλά επιβίωση κανείς δεν το αναγνωρίζει σε όλο το οικοδόμημα της Δύσης; Και από πότε αυτή η φοβερή ελευθερία της Δύσης περιορίζεται αυτόματα όταν δεν συμφωνεί κάποιος με αυτά που προτείνουν τα κυρίαρχα ρεύματα; Τι διαφορετικό κάνει τελικά το Ισραήλ(όπως και τι διαφορετικό έκανε το Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και η Τουρκία στη Κύπρο) από τη Ρωσία στην Ουκρανία και αξίζει την υποστήριξη του Δυτικού κόσμου; Τελικά αξίες έχουν-με στη Δύση ή μόνο ένα πλέγμα συμφερόντων; 

υγ. Το ότι η Τουρκία που κατέχει τη Κύπρο υποστηρίζει τους τη Χαμάς (και όχι τη Παλαιστίνη) και η Κύπρος που είναι κατεχόμενη υποστηρίζει το Ισραήλ δείχνει ξεκάθαρα πως η (γεω)πολιτική ούτε ηθική έχει ούτε και κανόνες...

υγ2. Οι διάφοροι ισλαμιστές που κάνουν τυφλές επιθέσεις σε πόλεις της Ευρώπης προφανώς κάνουν ακόμα ευκολότερο το έργο της δαιμονοποίησης των Παλαιστινίων. Αλλά αυτούς δεν τους έστειλαν οι Παλαιστίνιοι στην Ευρώπη, ούτε μας φλόμωσαν οι Παλαιστίνιοι στη πολυπολιτισμικότητα...

Από πλούσιο ποτέ μη δέχεσαι

 

Από πλούσιο ποτέ μη δέχεσαι. Από βιοπαλαιστή κι από φτωχό ναι, με μεγάλη ευγνωμοσύνη.

Οσία Γαβριηλία(Η ασκητική της αγάπης εκδ. Τάλαντο)

Spirit Caravan - The Departure (Of Quetzalcoatl)

 

Συνεργατική αριστερά;

 

Η στάση του ΚΚΕ σχετικά με τις συνεργασίες είναι πάντα ένα από τα θέματα συζήτησης μετά από εκλογές. Και οι μεν εχθροί, κάνουν κριτική στην απροθυμία του για συνεργασίες υποστηρίζοντας πως έτσι διευκολύνει τη δεξιά, οι δε φίλοι του υποστηρίζουν την επιλογή αυτή λέγοντας πως δικαιώνονται από τις μετέπειτα εξελίξεις(π.χ. μνημονιακή διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ). 

Όλη η κουβέντα γίνεται μόνο και μόνο για έναν λόγο. όλοι αυτοί νομίζουν πως μιλούν την ίδια γλώσσα επειδή σκέφτονται και γράφουν(ή μιλάνε) στα ελληνικά. Όμως αυτό είναι τελείως λάθος. Όταν κάποιοι από την αριστερά μιλάνε για συνεργασίες προοδευτικών δυνάμεων εννοούν κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερά. ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ,ΜΕΡΑ25, καμιά φορά αν βολεύει το ΠΑΣΟΚ  και πάει λέγοντας. Αυτά όμως τα κόμματα που στη γλώσσα αυτού του κομματιού της αριστεράς είναι προοδευτικά, στη γλώσσα του ΚΚΕ είναι το ίδιο αντιδραστικά και δεξιά με τη ΝΔ. Δηλαδή βλέπουν ένα πλάσμα και οι δύο και ο ένας το λέει δράκο και ο άλλος βουνό. Άλλη εντελώς ονομασία, άλλο περιεχόμενο για το ίδιο όμως πλάσμα. 

Γη και Χάρτης

Σαν τη γη μπροστά στον χάρτη της, έτσι είναι η χριστιανική κατανόηση του κόσμου μπροστά στις φιλοσοφίες του καναπέ. 

Καμιά φορά ο χάρτης, όντως, φαίνεται πιο χρωματιστός και πιο όμορφος από τη γη, αλλά ούτε στον πιο όμορφο χάρτη δεν πηγάζει νερό ούτε μεγαλώνει το σιτάρι.

Saviour Machine II

 

Τι έδειξαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές.

 

Προφανώς και δεν τρελάθηκαν όλοι στην κεντροαριστερά και την αριστερά(καλά αυτοί του ΚΚΕ μπορεί λίγο...) να πιστεύουν πως από χθες άλλαξε ο πολιτικός χάρτης της Ελλάδας. Άλλωστε όλοι ξέρουμε ότι αν αύριο είχαμε εκλογές για κυβέρνηση πάλι η ΝΔ θα κέρδιζε. Μη ξεχνάμε ότι τα αποτελέσματα της πρώτης Κυριακής ήταν θριαμβευτικά για τους γαλάζιους. Από την άλλη το ΠΑΣΟΚ δε πείθει όσο θα ήθελε και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τις εσωκομματικές του μάχες ενόψει. Το ΚΚΕ τα έχουμε πει, δε θέλει να κυβερνήσει ή να κάνει καμιά ανατροπή, μόνο να μεγαλώσει τη δύναμή του λιγάκι ακόμα και να δίνει εντυπωσιακότερες παραστάσεις-διαδηλώσεις. Απλά εκμεταλλεύονται οι κεντροαριστεροί τη συγκυρία των αποτελεσμάτων της δεύτερης Κυριακή για να δημιουργήσουν ένα κάποιο μομέντουμ. Ίσως να τα καταφέρουν, θα δούμε. 

Από την άλλη όλο αυτό το θέμα με τις συνεργασίες δε με πείθει. Πρώτον γιατί προήλθε από τον μεγάλο ηττημένο της πρώτης Κυριακής, τον ΣΥΡΙΖΑ(που όταν ήταν ισχυρός θυμούνται στη Χαρ. Τρικούπη τι έλεγε και τι έκανε), δεύτερον γιατί οι συνεργασίες αυτές σπάνια προχωράνε και τρίτον γιατί είναι κάτι που πρότεινε και ο ΓΑΠ. Αυτό και μόνο καλό δε μπορεί να είναι. Βέβαια πολλά θα εξαρτηθούν από την αμέσως επόμενη περίοδο και από το τι θα γίνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιοι θα φύγουν, που θα πάνε, ποιοι θα μείνουν, τι ταυτότητα θα δώσουν στο νέο-πια- κόμμα και άλλα τέτοια. Όπως επίσης και από την κυβέρνηση, η οποία αν δε συμμαζέψει τα μυαλά της και βρει δικαιολογίες για την ήττα της δεύτερης Κυριακής ή επαναπαυθεί στη κυριαρχία της, θα δει πόσο γρήγορα αλλάζουν τα μυαλά του Έλληνα όταν βλέπει τόσο απωθητικές συμπεριφορές. Γιατί οι Έλληνες κυρίως συμπεριφορές καταδικάζουν στις εκλογές και λιγότερο πολιτικές και ιδεολογίες με τις οποίες από το μνημόνιο και μετά δεν εμπιστεύονται και με τις οποίες δεν πολυασχολούνται. 

Η δεύτερη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών ήταν μια καλή ευκαιρία να δείξει ο κόσμος στη κυβέρνηση είτε με την ψήφο είτε με την αποχή ότι στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια οι εύκολες εκλογικές επικρατήσεις σπάνια έχουν καλή συνέχεια για τους νικητές.

Κάτι τελευταίο. Τελικά η αποχή αντιμετωπίζεται ως μια καλή δικαιολογία για το αποτέλεσμα. Δεν άκουσα κανένα από το ΠΑΣΟΚ και αριστερότερα να λέει τίποτα για την αποχή, γι' αυτούς ήταν σαν να ψήφισε το 100% ου ελληνικού λαού ενώ οι κυβερνώντες την ανακάλυψαν στις 15/10/'23. Μέχρι τότε ο λαός έτρεχε μη και δε προλάβει να ψηφίσει. Αυτά είναι γελοιότητες. Η αποχή είναι μεγάλη, αυτό εγκυμονεί κινδύνους πάντα, δείχνοντας δύο πράγματα για τον "κυρίαρχο λαό". Πρώτον είναι εντελώς ανώριμος για να διαχειριστεί τη δημοκρατία και δεύτερον φανερά απογοητευμένος από τις υπάρχουσες επιλογές. Βέβαια σε τόσο σοβαρό θέμα την απογοήτευση τη δείχνουν με αποχή ή με ψήφο "για πλάκα" μόνον οι πολύ ανόητοι.

Το αληθινό σκοτάδι

 

Όποιος περιφρονεί τον ασθενή αδελφό του, δεν θα δει το φως. Κι όποιος στρέφει το πρόσωπό του από εκείνον που βρίσκεται σε θλίψη, η ημέρα του θα σκοτισθεί. Κι όποιος καταφρονεί τη φωνή εκείνου που κοπιάζει και μοχθεί, τα τέκνα της οικίας του θα ψηλαφήσουν το σκοτάδι.

Αββάς Ισαάκ ο Σύρος, Το θεϊκό λιμάνι, εκδ. Ι.Μ. Κουτλουμουσίου

Farewell - Gamma Ray

 

Παλαιστινιακό, ένα ακόμα σημείωμα

 

Από τις δυνάμεις που απειλούν το Ισραήλ, μόνο η Χεζμπολά μπορεί να του κάνει κάποια, περιορισμένη, ζημιά. Αν βέβαια οι Ισραηλινοί κάνουν το λάθος να επιτεθούν στη Χεζμπολά εντός του Λιβάνου, εκεί η ζημιά θα πολλαπλασιαστεί. Άλλωστε η οργάνωση των Σιιτών του Λιβάνου ήταν αυτή που κέρδισε στον τελευταίο πόλεμο με τους Ισραηλινούς το 2006 αναπτερώνοντας τότε, κάπως το ηθικό των Αράβων. Από εκεί και πέρα, από τους υπόλοιπους, το Ιράν δε μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά χωρίς να ρισκάρει να πάθει μεγαλύτερη και με το εσωτερικό του σε μόνιμη αναταραχή εδώ και αρκετά χρόνια, δε νομίζω ότι θα εγκαταλείψει τη τακτική του πολέμου δι' αντιπροσώπων, η Συρία δεν είναι χώρα αλλά εμπόλεμη ζώνη, η Τουρκία εμπλέκεται στρατιωτικά μόνο με αντάρτες και με διαλυμένα κράτη, ενώ οι άλλες αραβικές χώρες είναι εντελώς απρόθυμες, για την ώρα, να μπουν σε μια πολεμική σύγκρουση για χάρη της -ιρανοκίνητης και τουρκοϋποστηριζόμενης, Χαμάς. Μάλλον ένα καταστρεπτικό χτύπημα εναντίον της από το Ισραήλ τους βολεύει και για τα δικά τους εσωτερικά μέτωπα. Βέβαια είπαμε, η Μ. Ανατολή είναι μια μεγάλη έρημος κινούμενης άμμου και τα πράγματα αλλάζουν σε δευτερόλεπτα, κυριολεκτικά.

ΥΓ. Η ευκολία (και ο φανατισμός ώρες ώρες) με την οποία ο μέσος Έλληνας επιλέγει μέρος στη σύγκρουση στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία, την ίδια ώρα που, αν δεν αδιαφορεί, τουλάχιστον δε μπορεί να αρθρώσει μισή κουβέντα για τη σφαγή των Αρμενίων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ(Αρτσάχ)ή τη συνεχιζόμενη εποίκιση της Κύπρου από τη Τουρκία δείχνει πως η ζημιά που έχουν κάνει οι διάφορες παρατάξεις χρόνια τώρα, είναι μάλλον μη αναστρέψιμη και η αυτοκτονική πορεία του συγκεκριμένου λαού θα συνεχιστεί. 

Ζιζάνια

 

Τελικά όλη η κατάσταση είναι θέμα σποράς και εδάφους. Όταν σπέρνεις μίσος τελικά θερίζεις πόλεμο και θάνατο. Όταν σπέρνεις συγχώρηση, όταν σπέρνεις αγάπη, θα θερίσεις ζωή, πολιτισμό, τέχνες, πρόοδο. Είναι τραγική η ευκολία με την οποία η ανθρωπότητα επιλέγει τον πρώτο, τον κακό σπόρο και προτιμά αυτόν να σπείρει. Και όταν φυτρώνει ο κακός σπόρος είναι σαν τα αγριόχορτα. Αφάνταστα ανθεκτικός και επίμονος. Αντέχει σε διάφορες καιρικές συνθήκες και πολύ δύσκολα ξεριζώνεται. Αλλά ακόμα και τότε βρίσκει τρόπο να επανέλθει και να ξαναφυτρώσει. Σπείραμε για γενεές πολλές πολλά ζιζάνια και τώρα αυτά έχουν καλύψει εκτάσεις τεράστιες σε όλο τον πλανήτη, έτοιμα να εξαπλωθούν ακόμα περισσότερο. Είναι κρίσιμη η στιγμή αυτή, κρισιμότερη απ' όσο καταλαβαίνει η ανθρωπότητα, η οποία σχεδόν σαν υπνωτισμένη αφήνει τα αγριόχορτα να καταπνίγουν κάθε λουλούδι και κάθε λαχανικό, από αυτά που ομορφαίνουν τη ζωή και θρέφουν τον άνθρωπο. Είναι η στιγμή που ή θα αρχίσουμε πραγματικά να ξεριζώνουμε αυτά τα ζιζάνια ή θα τα αφήσουμε πια να πνίξουν τον κόσμο όλο. Αλλά δε μπορώ να μην αναρωτηθώ, τι είδους έδαφος είμαστε πια...

GRAVEYARD - Breathe In Breathe Out

 

Σπόρος και έδαφος

 

Είπε ο Κύριος αυτή την παραβολή «Βγήκε ο σποριάς για να σπείρει το σπόρο του· καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν στο δρόμο, όπου καταπατήθηκαν και τους έφαγαν τα πουλιά. Άλλοι έπεσαν στις πέτρες και, όταν φύτρωσαν, ξεράθηκαν, γιατί δεν είχε υγρασία. Άλλοι σπόροι έπεσαν ανάμεσα σε αγκάθια και, όταν αυτά φύτρωσαν μαζί τους, τους έπνιξαν. Άλλοι όμως έπεσαν στο γόνιμο έδαφος, φύτρωσαν κι έδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερο». Οι μαθητές του τότε τον ρώτησαν: «Τι σημαίνει η παραβολή αυτή;» Εκείνος τους απάντησε: «Σ΄ εσάς έδωσε ο Θεός να γνωρίζεται τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, ενώ στους υπολοίπους αυτά δίνονται με παραβολές, ώστε να κοιτάζουν και να μη βλέπουν και ν΄ ακούνε αλλά να μην καταλαβαίνουν». «Η παραβολή αυτή σημαίνει το εξής: Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Οι σπόροι που έπεσαν στο δρόμο είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο του Θεού, έρχεται όμως ύστερα ο διάβολος και τον παίρνει απ΄ τις καρδιές τους, για να μην πιστέψουν και σωθούν. Οι σπόροι που έπεσαν στο πετρώδες έδαφος είναι εκείνοι που, όταν ακούσουν το λόγο, τον δέχονται με χαρά, δεν έχουν όμως ρίζα· γι΄ αυτό πιστεύουν για λίγο διάστημα και, όταν έρθει ο καιρός της δοκιμασίας, απομακρύνονται. Αυτοί που έπεσαν στ΄ αγκάθια είναι εκείνοι που άκουσαν το λόγο, συμπορεύονται όμως με τις φροντίδες, με τον πλούτο και τις απολαύσεις της ζωής, πνίγονται απ΄ αυτά και δεν καρποφορούν. Με το σπόρο που έπεσε στο γόνιμο έδαφος εννοούνται όσοι άκουσαν το λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, τον φυλάνε μέσα τους και καρποφορούν με υπομονή». Αφού τα είπε όλα αυτά, πρόσθεσε με έμφαση: «Όποιος έχει αυτιά για ν΄ ακούει ας τα ακούει».

Η σημερινή παραβολή είναι μία από τις σπουδαιότερες που χρησιμοποίησε ο Κύριος μιλώντας προς τους μαθητές, προς όλους τους Εβραίους αλλά και προς όλους τους Χριστιανούς, όλων των εποχών. Τέσσερα είδη  εδάφους υπάρχουν όπου πάνω τους πέφτει ο σπόρος του σπορέα. Δηλαδή τέσσερα είδη ανθρώπων, τέσσερα είδη υποδοχής στο λόγο του Θεού όπως τους περιέγραψε ο Κύριος. Αυτοί που δεν πιστεύουν καθόλου, αυτοί που αρχικά πιστεύουν αλλά για λίγο καθώς χάνεται η πίστη τους, αυτοί που πιστεύουν μεν αλλά οι επιθυμίες, οι φροντίδες οι κοσμικές και τα πάθη τους υπερτερούν μέσα τους του Λόγου, και αυτοί που πιστεύουν πραγματικά και με υπομονή, επιμονή και αγάπη πορεύονται. 

Raging Slab - Take A Hold

 

Το Μάτι

 

Είπε το Μάτι κάποτε :"Βλέπω πέρα από τις κοιλάδες ένα βουνό καλυμμένο με γαλάζια ομίχλη. Δεν ειν' όμορφο;"

Το Αυτί άκουσε προσεκτικά για λίγο και είπε: "Μα πού είναι το βουνό; Δεν το ακούω".

Κατόπιν μίλησε το Χέρι, λέγοντας, "Μάταια προσπαθώ να το νιώσω ή να το αγγίξω. Δε βρίσκω κανένα βουνό".

"Δεν υπάρχει κανένα βουνό, δεν μπορώ να το μυρίσω", είπε η Μύτη.

Στράφηκε αλλού το Μάτι κι όλοι άρχισαν να συζητάνε μεταξύ τους για την παράξενη παραίσθησή του. "Κάτι συμβαίνει με το Μάτι, είπαν".

Χαλίλ Γκιμπράν, Ο Τρελός, εκδ. Ιάμβλιχος

 

Αυτό είναι ο πόλεμος

 

Και βέβαια το Ισραήλ έχει κάθε δικαίωμα να αμυνθεί και να προστατευθεί. Έχει επίσης κάθε δικαίωμα να ισοπεδώσει τη Γάζα και όσους συνεχίζουν να ζουν εκεί. Έχει δικαίωμα να εξαλείψει τη Χαμάς από προσώπου γης αλλά και κάθε Παλαιστίνιο. Όπως και η Χαμάς έχει κάθε δικαίωμα να εκφράσει τα χρόνια αγανάκτησης του παλαιστινιακού λαού με επιθέσεις, δολοφονίες αμάχων, ενήλικων και ανήλικων, αποκεφαλισμούς, βιασμούς κλπ. Έτσι είχε κάθε δικαίωμα η Τουρκία να προβεί σε γενοκτονίες, στη κατάληψη της μισής Κύπρου με όσους φόνους και βιασμούς συνδυάστηκε αυτή. Έχει και κάθε δικαίωμ ανα σκοτώνει Κούρδους όποτε της καπνίσει. Η Ρωσία έχει κάθε δικαίωμα να κάνει ειδική στρατιωτική επιχείρηση εδώ και τόσο καιρό στην Ουκρανία, οι Αζέροι να σφάζουν Αρμένιους, οι Αμερικανοί να βομβαρδίζουν όπου θέλουν, οι Σουδανοί να αλληλοεξοντώνονται, οι Σαουδάραβες να βομβαρδίζουν τους Υεμένιους, αυτοί να απαντούν με τα μέσα που έχουν και άλλα πολλά.  Όλοι αυτοί το έχουν το δικαίωμα. Γιατί αυτό είναι ο πόλεμος. Το δικαίωμα να κάνεις κάθε παρανοϊκή και απαίσια πράξη όσο στο επιτρέπει ο οπλισμός σου, η δύναμή σου και η στρατηγική σου. Το δικαίωμα να γίνεσαι το χειρότερο θηρίο που πάτησε στη γη. Να εγκληματείς με το έμβλημα ενός έθνους, μιας ιδεολογίας ή μιας θρησκείας ραμμένο κάπου στη στολή σου. Και ναι, για όλους αυτούς, ο πόλεμός τους είναι πάντα δίκαιος και τα κίνητρά τους πάντα αγνά. Πάντα κάτι ελευθερώνουν, πάντα κάποιο έγκλημα τιμωρούν, πάντα κάποια αδικία διορθώνουν. Και πάντα ρέει αίμα αθώων, πάντα οι άμαχοι γίνονται τα πραγματικά θύματα, πάντα τα σχέδια κάποιων ευφυών στρατηγών ισοπεδώνουν χιλιάδες ζωές. Γιατί αυτό είναι ο πόλεμος...

H "τρέλα" μιας μοναχής στα Ιεροσόλυμα

 

Τασούλα Επτακοίλη

https://www.kathimerini.gr/newsasset/562666726/monachi-daniilia-stin-k-misos-apo-ta-gennofaskia-toys/?utm_medium=Social&utm_source=Facebook&fbclid=IwAR1P-n1dQjRiieRVyF6lABajwt2z6aThBoM5gFjyDq5fZFe6VB-WcMWC1MQ#Echobox=1697141693

«Σας πειράζει να σας μιλώ εν κινήσει; Βρίσκομαι πάνω στο μικρό μου σκούτερ, φοράω ασύρματα ακουστικά, εννοείται. Επιστρέφω από την Ιερουσαλήμ, με προμήθειες, κυρίως κονσέρβες και άλλα τρόφιμα μακράς διαρκείας, μαζί με λίγο κρέας. Θα το βάλουμε στην κατάψυξη, σε μικρές μερίδες. Βέβαια, αν μας κόψουν το ρεύμα και το νερό, όπως φημολογείται τις τελευταίες ώρες, αυτή η επιλογή μου δεν θα αποδειχθεί ιδιαίτερα επιτυχημένη…».

Η αδελφή Δανιηλία είναι εξήντα ενός ετών. Ζει στη Μικρή Γαλιλαία, στην κορυφή του Ορους των Ελαιών, εκεί όπου, σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση, εμφανίστηκε ο Χριστός στους έντεκα μαθητές του, το απόγευμα της Κυριακής μετά την Ανάστασή του. Στα δικά της χέρια και σε μιας ακόμη μοναχής, μερικά χρόνια μεγαλύτερής της, επίσης Ελληνίδας, βρίσκεται σήμερα η ιστορική μονή που υπάγεται στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Εκείνες την κρατούν ζωντανή.

Celestial Season 'The Ouroboros'

 

Η ώρα

 

Ναι, η εποχή δεν το ευνοεί ούτε και η συγκυρία αλλά η απουσία ειρηνικού, ουσιαστικού ειρηνικού λόγου είναι τρομακτική. Με το ζόρι ακούγονται που και που κάποια λόγια για πόλεμο με αυτοσυγκράτηση, λες κι αυτό είναι δυνατόν να γίνει. Ο πόλεμος και η αντεκδίκηση φαντάζουν οι μόνες λογικές επιλογές αυτή τη στιγμή και όλοι όσοι ασχολούνται κοιτάζουν να δουν τον βαθμό στον οποίο (δεν) θα εμπλακούν. Αλλά αν και τώρα δε συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη για ένα κάποιου είδους σβησίματος και ξεκινήματος από την αρχή, πότε στην ευχή θα το κάνουμε; Τι έχουμε δει αυτά τα χρόνια εμείς η παλιότεροι που μεγαλώσαμε σε τη μαντήλα του Αραφάτ; Τη Παλαιστίνη να φεύγει από το δρόμο του αγωνιστή και να καταλήγει στα χέρια του τρομοκράτη. Τι άλλο είδαμε. Το Ισραήλ από ένα κράτος καταφύγιο για τους κυνηγημένους από τους Ναζί να μετατρέπεται σε κράτος δυνάστη. Άδικους και αδικημένους να καταλήγουν στη μία ή την άλλη μορφή εξαγρίωσης και αποκτήνωσης. Δε μιλήσαμε για την ειρήνη στη περίπτωση του Ρωσσο-Ουκρανικού πολέμου. Μάλλον βιαστήκαμε κι εκεί να συνταχθούμε με τη μία ή την άλλη μεριά. Δε μιλήσαμε καθόλου για την Αρτσάχ(Ναγκόρνο Καραμπάχ) και τη σφαγή των Αρμενίων από τους Αζέρους. Εκεί η σιωπή ήταν εκκωφαντική. Τώρα πάλι δε μιλάει κανείς παρά μόνο για δικαιώματα αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας ή για δίκαιη αγανάκτηση. Αλλά αυτή η στιγμή, αυτή η όχι και τόσο ευοίωνη στιγμή είναι η πρέπουσα για να πούμε ότι εδώ πρέπει να μπει ένα τέλος. Ότι αυτή τη στιγμή πρέπει να τα σβήσουμε όλα. Να σπάσουμε τον κύκλο των σφαγών και της εκδίκησης. Των ακόρεστων διεκδικήσεων και της δίψας για αίμα. Τι στο καλό χρειάζεται για να καταλάβουμε πως αν δεν το κάνουμε γινόμαστε μέρος της επιδημίας του πολέμου που εξαπλώνεται; Και να ξέρουμε ότι  η μεταδοτικότητα αυτής της ασθένειας είναι πολύ μα πολύ υψηλή.

La Scaltra - Ghosts

 

Πληρώνεσαι για να είσαι κάτι λιγότερο από άνθρωπος.

 

Σχεδόν χωρίς εξαίρεση, οποιαδήποτε δραστηριότητα φέρνει χρήματα, σε μειώνει σαν άνθρωπο. Υπό μία έννοια, ό,τι κάνεις που αποκομίζει αμοιβή είναι χειρότερο από το να μένεις άεργος. Αν ο εργάτης δεν κερδίζει παρά μόνο τα χρήματα που του δίνει ο εργοδότης του, τότε τον κλέβουν, άρα κοροϊδεύει τον εαυτό του. Αν βγάζεις χρήματα ως συγγραφέας ή ομιλητής, σημαίνει ότι είσαι αρεστός, δηλαδή πέφτεις κατακόρυφα. Οι υπηρεσίες για τις οποίες η κοινότητα ξοδεύει περισσότερο πρόθυμα είναι και οι πιο δυσάρεστες. Πληρώνεσαι για να είσαι κάτι λιγότερο από άνθρωπος. 

Henry David Thoreau - Ζωή Χωρίς Αρχές - εκδ. Μάτι

Ούτε άνθρωποι μα ούτε και κτήνη

 

Πολύ συχνά οι άνθρωποι προτιμούν κάτι βολικό από κάτι αληθινό. Αρέσκονται να νανουρίζονται με ψέματα παρά να ξαγρυπνούν με την αλήθεια. Να υποκύπτουν στην αδικία στο όνομα μιας κάποιας κοινωνικότητας από το να παλεύουν να χτίσουν μια δίκαιη κοινωνία. Αυτοί οι άνθρωποι, καθόλα πολιτισμένοι, τακτοποιημένοι και καθωσπρέπει, αν και φαντάζουν ως ο μέσος όρος των ανθρώπων καθόλου δεν είναι άνθρωποι αφού αν αφαιρεθούν από τον άνθρωπο η κλίση και η κλήση για υψηλά ιδεώδη, τότε τι μένει; Όχι, όχι το κτήνος. Γιατί και η αποκτήνωση ακόμα σημαίνει μια απελευθέρωση πλήρη και από τα ήθη αλλά και από τις ωφέλειες μια ευνομούμενης κοινωνίας. Η αποκτήνωση, η εξαγρίωση, σημαίνει και έκθεση στις τιμωρίες που ο πολιτισμός επιβάλλει ή μια ζωή εξορίας μακριά από αυτόν. Οι άνθρωποι που περιγράφω παραπάνω δεν είναι ούτε άνθρωποι ούτε κτήνη. Ούτε τη δίψα για το μεγαλείο των πρώτων έχουν ούτε τη δύναμη για την αγριότητα των δεύτερων. Είναι απλά κακέκτυπα. Σκιές αυτών που θα μπορούσαν κάποτε να γίνουν αλλά είτε από φόβο είτε από βολή δεν τόλμησαν ούτε προς τη μία ούτε προς την άλλη κατεύθυνση να κινηθούν. Αυτό που τους δικαιώνει στο μυαλό τους, αυτό που τους κάνει να αισθάνονται άνετα και ευχάριστα είναι το ότι αποτελούν πλειοψηφία. Γι' αυτό και πάντοτε επιδιώκουν να κινούνται με το ρεύμα των πολλών...

Σιωπή

 

Όλα τα θαύματα της ζωής είναι ήδη εδώ. Σε καλούν. Αν μπορείς να τα ακούσεις, θα μπορέσεις να σταματήσεις να τρέχεις. Αυτό που χρειάζεσαι, αυτό που χρειαζόμαστε όλοι, είναι η σιωπή. Σίγησε τον θόρυβο στο μυαλό σου για να ακουστούν οι θαυμαστοί ήχοι της ζωής. Τότε μπορείς να αρχίσεις να ζεις τη ζωή σου αυθεντικά και βαθιά.

"Σιωπή", του Thich Nhat Hanh

πηγή: https://www.facebook.com/groups/InTheFootstepsOfThichNhatHanh

In Extremo - Vänner och Frände

 

Η παραφροσύνη του πολέμου

 

H επιλογή του πολέμου ως λύση είναι πάντα η πλέον άστοχη. Η ίδια η φύση του πολέμου δε μπορεί να τον αφήσει να αποτελέσει κάποια λύση αφού πρόκειται για τον πλήρη παραλογισμό και την εκούσια άρνηση της ανθρωπιάς από τους ανθρώπους. Επομένως ο άνθρωπος ο οποίος βιώνει τον πόλεμο αποκτηνώνεται. Πόσο μάλλον σε μια κατάσταση όπως στη Μ.Ανατολή όπου ο πόλεμος μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ ενώ λίγοι μπορούν να προσδιορίσουν πια πότε ακριβώς ξεκίνησε. Και φυσικά το τίμημα το πληρώνουν οι φτωχοί. Οι φτωχοί ως εξαθλιωμένοι Παλαιστίνιοι και οι φτωχοί Ισραηλινοί αφού αυτοί αποστέλλονται στη πρώτη γραμμή και αυτοί σαν άμαχοι μένουν απροστάτευτοι στις επιθέσεις των εξαγριωμένων και εξαχρειωμένων στρατιωτών, μαχητών, τρομοκρατών. Όσο οι ηγέτες των Παλαιστινίων, οι κυβερνήτες του Ισραήλ, οι Ιρανοί, οι Ρώσοι, οι Τούρκοι, οι Αμερικάνοι και άλλοι προωθούν τα συμφέροντά τους στη περιοχή και παίζουν τα παιχνίδια τους, οι φτωχοί άνθρωποι σηκώνουν το βάρος όλης της παρτίδας κάθε φορά. Αν κάποιος μπορεί να μιλήσει υπέρ της ειρήνης αυτή την εποχή ας μιλήσει, καλό θα κάνει, αν μιλήσει υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς, καλύτερα να σωπάσει. Τέτοιες φωνές έχουμε σε αφθονία. Ο πόλεμος έχει πάρα πολλούς θαυμαστές δυστυχώς.

Minotauri - Hammer of Doom

 

H πορεία...

 

https://www.capital.gr/arthra/3738959/peripeteia-agapis-se-dromous-sklirous/

Άρθρο του Αρχιεπίσκοπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιου

Aναλογίζομαι ένα βράδυ το καλοκαίρι του 1964, όταν, νεαρός πρεσβύτερος, ταξίδευα από την Ουγκάντα μέσω Αιθιοπίας προς τη Γενεύη, για να συμμετάσχω στην "Επιτροπή Ιεραποστολικών Μελετών" του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών. Τότε αντιμετώπισα την πρώτη κρίση ελονοσίας, που με είχε προσβάλει στις μεγάλες λίμνες της Κεντρικής Αφρικής, στο πρώτο ιεραποστολικό μου ταξίδι. Πυρετός, σχεδόν 39 με 40, αδυναμία πνευματικής συγκεντρώσεως. Είχα προλάβει να αρθρώσω μια σύντομη προσευχή που ακόμη τη θυμάμαι: "Θεέ μου, μπορείς να έχεις πολλά παράπονα από μένα, αλλά γνωρίζεις ότι προσπάθησα να Σε αγαπήσω". Αποκοιμήθηκα. Το πρωί ήμουν μια χαρά. Αυτά είναι τα συμπτώματα της βαριάς ελονοσίας∙ απότομη κρίση και πάλι ξέφωτο. Συνέχισα το ταξίδι μου για τη Γενεύη, όπου ακολούθησε πλήρης αποθεραπεία. Η απάντηση σε εκείνη τη σύντομη ικεσία καθόρισε την πορεία μου: "Αν θέλεις πραγματικά να με αγαπήσεις, αγάπησε τους αδελφούς μου, όπου και αν τους συναντήσεις. Ιδίως τους αδικουμένους και τους πονεμένους". 

Στα νεανικά χρόνια στη Γερμανική Κατοχή υπήρξε μια έντονη αναζήτηση για το Απόλυτο στη ζωή και το σύμπαν. Στο Γυμνάσιο οι συμμαθητές είχαμε πολλές διαφοροποιήσεις, όμως όλοι, στο ερώτημα για το τι πρέπει να επιδιώξουμε μετά την απελευθέρωση, συμφωνούσαμε ότι χρειάζεται δικαιοσύνη και ισότητα. Η χριστιανική μαθητική συντροφιά μας συμπλήρωνε ότι η κοινωνία χρειάζεται ακόμη αδελφοσύνη και αγάπη. Τελικά πολλοί στραφήκαμε προς την Εκκλησία, που την είδαμε ως χώρο και εργαστήριο αγάπης. 

Κεντρικά ερωτήματα παρέμεναν πάντοτε: τι νόημα έχει η ζωή, ποιοι είμαστε; Μια από τις άμεσες απαντήσεις υπήρξε η διαπίστωση του Μπέρναντ Σω: "Ο άνθρωπος είναι αυτό που είναι, αυτό που νομίζει ότι είναι και αυτό που οι άλλοι νομίζουν ότι είναι".

Η ώρα του ΚΚΕ;

 

Την ώρα που οι περισσότεροι δημοσιογράφοι και αναλυτές ασχολούνται με τις επιδόσεις του...κασσελάκειου ΣΥΡΙΖΑ, που ήταν μάλλον απογοητευτικές αν αναλογιστούμε την τόση δημοσιότητα και προβολή που έλαβε μέχρι και ο...σκύλος του και τη μικρή, αν και σταθερή, άνοδο του νεοΠΑΣΟΚ, δε φαίνεται να δίνεται η πρέπουσα σημασία στην πραγματική και εντυπωσιακή ενίσχυση των δυνάμεων του ΚΚΕ. Αν το κόμμα του Περισσού ξεπεράσει χρόνιες φοβίες και αγκυλώσεις του παρελθόντος, που όντως φαίνεται διατεθειμένο να ξεπεράσει, τόσο όσο φυσικά ώστε να διαφυλαχθεί και η επαναστατική καθαρότητα του κόμματος, θα αξιοποιήσει στο μέγιστο το δώρο της εκλογής Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ(δώρο που έχει να κάνει με περισσότερα ζητήματα από τη μικρή σχέση του νέου προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με την αριστερά) ενώ το ευνοούν και οι συνθήκες τόσο σε διεθνές όσο και σε εθνικό επίπεδο. Ακόμα και η γενικότερη συντηρηκοποίηση της κοινωνίας σε μια σειρά θεμάτων μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει για το ΚΚΕ το οποίο πολλάκις έχει κατηγορηθεί για συντηρητισμό από διάφορα αριστερά "ξαδερφάκια" του. Ως και ο κάπως μιλιταριστικός τρόπος  οργάνωσής(όσον αφορά την αυστηρότητα) του αυτή τη στιγμή το κάνει να φαίνεται στα μάτια των ψηφοφόρων, όχι μόνο των αριστερών αλλά και άλλων, μια εξαιρετική επιλογή μπροστά στην κάλπη. Η δε πολιτική που αναμένεται να ακολουθήσει η κυβέρνηση σίγουρα θα το ενισχύσει περεταίρω ανεξαρτήτως των παραπάνω συνθηκών και πως το συγκεκριμένο κόμμα θα τις εκμεταλλευτεί.

Σκακιέρα

 

Το δίκαιο μακροχρόνιων επιθέσεων, αδικιών, χτυπημάτων και εξευτελισμών από την ισραηλινή πλευρά δε δικαιολογεί σε καμία περίπτωση τις αγριότητες και τους βιασμούς κατά αμάχων από τη Χαμάς, όπως και η αγριότητα των επιθέσεων της Χαμάς διαγράφη τα συνεχόμενα ισραηλινά εγκλήματα. Όσοι διαχωρίζουν τη Χαμάς από τον Παλαιστινιακό λαό είναι ανόητοι, ο παλαιστινιακός λαός στη πλειοψηφία του, στη συντριπτική πλειοψηφία στηρίζει τη Χαμάς. Προφανώς η απάντηση του Ισραήλ θα υπάρξει δυσανάλογα βίαιη κατά των Παλαιστινίων και θα φανεί αν η Χαμάς όσο έξυπνα σχεδίασε την επίθεση άλλο τόσο αφοσίωση έδειξε και για την οχύρωση του λαού της Παλαιστίνης. Η επιλογή του ενός μέρους ή του άλλου με ποδοσφαιρικούς όρους ή μανιχαϊστικούς όρους δείχνει είτε άγνοια του θέματος είτε ανωριμότητα. H Μέση Ανατολή είναι μια τεράστια σκακιέρα και οι παίκτες που κινούν τα πιόνια πιο πολύ από την επιβίωση εμπνέονται παρά από κάποια αίσθηση δικαίου ώστε να μπορούμε κι εμείς ως παρατηρητές να μιλάμε με τέτοιους όρους. Αυτά είναι είτε για ανόητους είτε για αφελείς.

Άλλη μια νίκη του Ιράν

Μια σύντομη σημείωση για τα γεγονότα στο Ισραήλ και τη Παλαιστίνη. Πρόκειται για μια ακόμα νίκη(από τις πολλές τα τελευταία δέκα χρόνια) της ιρανικής διπλωματίας. Ενώ όλα έδειχναν πως πάμε σε μια μεγάλη εξομάλυνση μεταξύ Ισραήλ και αραβικών χωρών, το Ιράν χρησιμοποιώντας την (τουρκόφιλη) τρομοκρατική οργάνωση της Χαμάς τα τίναξε όλα στον αέρα. Η επίθεση αυτή μυρίζει σχεδιασμό της Χεζμπολά του Λιβάνου από μίλια μακριά. Το χέρι του σπουδαίου στρατηγικού μυαλού, Νασράλα έφτασε εύκολα στη Λωρίδα της Γάζας χωρίς κανείς να πάρει χαμπάρι. Έτσι τώρα, πέρα από το πλήγμα στην εικόνα του "ανίκητου Ισραήλ" φέρνει τους Άραβες σε δύσκολη θέση, τους Αμερικάνους σε ακόμα χειρότερη αφού θα πάρουν το μέρος του Ισραήλ και θα βρεθούν πίσω διπλωματικά στην κούρσα στον αραβικό κόσμο σε σχέση με Ρωσία -Κίνα ενώ το Ιράν, που χρηματοδοτεί και την Χαμάς και τη Χεζμπολά προσπαθεί και τη Τουρκία να ξεπεράσει σε επιρροή, και δύσκολα να της βάλει τώρα που φαίνεται να προσπαθεί να προσεγγίσει το Ισραήλ ξανά ενώ από την άλλη συνεχίζουν να βρίσκονται σε αυτή την άτυπη συμμαχία μεταξύ τους και τη Ρωσία. Μπερδευτήκατε; Ε, δε πειράζει. Το μεσανατολικό κουβάρι είναι τόσο πολύπλοκο που κανείς δε μπορεί να το λύσει. Αρκεί να θυμηθούμε αυτό. Πριν επτά χρόνια, η Ρωσία, το Ιράν και η Τουρκία ήταν έτοιμοι να φάνε ο ένας τον άλλον. Σήμερα είναι σχεδόν σύμμαχοι.

Για όποιον θέλει να μάθει μερικά πράγματα παραπάνω για τον Νασράλα και τη Χεζμπολά: https://tragoudiglarou.blogspot.com/2016/02/blog-post_8.html

Αδιαφορία

 

H νοοτροπία "όλοι ίδιοι είναι και η συνωμοσιολογικού τύπου εντύπωση ότι "απ' έξω αποφασίζουν ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα" οδηγούν ακριβώς σε αυτό το αποτέλεσμα για το οποίο γκρινιάζουμε. Μικρή συμμετοχή στις εκλογές και επομένως απαξίωση του πυρήνα της δημοκρατίας, με όλα τα στραβά που έχει η δημοκρατία γενικά και η δική μας εκδοχή πιο ειδικά αλλά παρ' όλα αυτά η καλύτερη πολιτειακή λύση που έχουμε, ουσιαστικά παράδοση της επιλογής-εκλογής σε στρατούς κομματόσκυλων, αφήνουμε την ενασχόληση με τα κοινά στους πιο ακατάλληλους, γελοίους, γλοιώδεις. Αυτά πάνω κάτω δε συζητάμε μεταξύ μας; Ότι όλα αυτά δηλητηριάζουν τη ζωή τη πολιτική αυτού του τόπου; Γιατί όμως αποφεύγουμε να πούμε πως μία από τις γενεσιουργούς αιτίες των προβλημάτων αυτών είναι η αδιαφορία που προκύπτει από την νοοτροπία μας και την αδιαφορία μας; Η συνεχής μετάθεση των ευθυνών μας σε "ξένα κέντρα" βολεύει μόνο ντόπια κέντρα εξουσία τα οποία πατώντας στις φοβίες, την ξερολίαση και τον εξυπνακισμό μας, μετατρέπουν τις δημοκρατικές διαδικασίες σε υπόθεση ολίγων και εκλεκτών (τους) ενώ εμείς συνεχίζουμε κοιμώμενοι να βαυκαλιζόμαστε πως δε συμμετέχουμε επειδή "διαβάζουμε ανάμεσα από τις γραμμές" την ώρα που αφήνουμε άλλους να διαδραματίζουν ρόλο - μεγάλο ή μικρό- στη διακυβέρνηση τους κράτους και σε μεγάλο βαθμό στο πως ρυθμίζεται η δική μας ζωή, ενώ στην πραγματικότητα δεν είμαστε ικανοί ούτε αυτές τις γραμμές να διαβάσουμε, πόσο μάλλον ανάμεσά τους.

Φιλανθρωπία πραγματική

 

Αδελφοί,  όποιος σπέρνει με φειδώ θα έχει λίγη σο­δειά· κι όποιος σπέρνει απλόχερα η σοδειά του θα είναι άφθονη. Ο καθένας ας δώσει ό,τι του λέει η καρδιά του χωρίς να στενοχωριέται ή να εξαναγκάζεται, γιατί «ο Θεός αγαπάει αυτόν που δίνει με ευχαρί­στηση». Ο Θεός έχει τη δύναμη να σας χορηγήσει πλουσιοπάροχα κάθε δωρεά, ώστε να είστε πάντοτε σε όλα τελείως αυτάρκεις, και να δίνετε με το παραπάνω για κάθε καλό σκοπό. Το λέει κι η Γραφή: Σκόρπισε, έδωσε στους φτωχούς, η αγαθοεργία του θα παραμένει αιώνια. Κι αυτός που δίνει στο σποριά το σπόρο και το ψωμί για να τραφεί, ας δώσει και ας πληθύνει και το δικό σας σπόρο και ας αυξή­σει τους καρπούς της αγαθοεργίας σας. Ο Θεός θα σας κάνει πλού­σιους σε όλα, για να μπορείτε να δίνετε γενναιόδωρα. Αυτοί που θα πάρουν από μας τη δική σας εισφορά θα ευχαριστούν το Θεό.

Με αφορμή τη σημερινή αποστολική περικοπή, ας δούμε μια από τις παρανοήσεις και τις στρεβλώσεις που υπέστη ένα κομμάτι της διδασκαλίας της Εκκλησίας μας από την εποχή που ανακηρύχθηκε ο χριστιανισμός επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η διδασκαλία αυτή έχει να κάνει με την έννοια της φιλανθρωπίας και της ελεημοσύνης. 

Η Εκκλησία στη προσπάθειά της να ισορροπήσει περνώντας από το περιθώριο και τους διωγμούς, στη κεντρική σκηνή της καθημερινής ζωής της Αυτοκρατορίας αλλά και στη συνέχεια, όταν δημιουργήθηκαν τα έθνη κράτη και διαδραμάτισε και εκεί κεντρικό ρόλο, προσπάθησε να προσαρμόσει με τον πιο ανώδυνο τρόπο κάποιες από τις διδαχές της, οι οποίες δεν αφορούσαν δογματικά θέματα. Κάπου τα κατάφερε καλύτερα και κάπου χειρότερα. 

Ο Απόστολος Θωμάς στην Ινδία

 

https://anastasiosk.blogspot.com/2023/10/blog-post_14.html

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Απόστολος Θωμάς πήγε στο σημερινό Πατάναμ στην Κεράλα, Ινδία, το 52 μ.Χ.

Είναι γνωστό ότι τον 1ο αιώνα μ.Χ υπήρχε στην Κεράλα μία κοινότητα Cochin Εβραίων. Είναι λοιπόν πιθανό ο Θωμάς να ακολούθησε καραβάνι Εβραίων εμπόρων από την Συρία και να έφθασε στην Κεράλα.

Η παλαιότερη γνωστή πηγή που συνδέει τον Απόστολο με την Ινδία είναι οι Πράξεις του Θωμά (Απόκρυφο, Μανιχαϊκής προελεύσεως) που πιθανότατα γράφτηκαν στις αρχές του 3ου αιώνα, ίσως στην Έδεσσα της Συρίας.

Ορισμένοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς του 3ου και 4ου αιώνα αναφέρουν επίσης το ταξίδι του Θωμά στην Ινδία, όπως ο Αμβρόσιος Μεδιολάνων, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο Ιερώνυμος και ο Εφραίμ ο Σύρος, ενώ ο Ευσέβιος Καισαρείας αναφέρει ότι ο δάσκαλος του Κλήμη της Αλεξανδρείας, Πάνταινος, επισκέφθηκε τον 2ο μ.Χ. αιώνα την χριστιανική κοινότητα στην Ινδία, η οποία τότε χρησιμοποιούσε το Ευαγγέλιο του Ματθαίου στην εβραϊκή γλώσσα.

Η παράδοση για το έργο του Θωμά στην Ινδία και την ίδρυση της πρώτης χριστιανικής κοινότητας στην Κεράλα αναφέρεται σε ένα έργο με τίτλο «Άσματα του Θωμά» (Thomma Parvam) το οποίο γράφτηκε το 1601 αλλά πιστεύεται ότι είναι περίληψη παλαιότερου έργου.