Αυτή τη θεολογική "μόδα" ποτέ δεν την κατάλαβα.Πού ακριβώς στηρίζονται κάποιοι θεολόγοι,κληρικοί,λαϊκοί κλπ και προτρέπουν σε συχνή(ουσιαστικά σε κάθε Λειτουργία)και χωρίς προϋποθέσεις μετάληψη;Από πού προκύπτει κάτι τέτοιο;
Να σημειώσω ότι τα πρώτα χρόνια της ιερωσύνης μου ήμουν κι εγώ υπέρ αυτής της άποψης(όπως ήμουν υπέρ της ανάγνωσης εκφώνως των ευχών,των μεταφράσεων κλπ,αλλά θα αναφερθώ ξεχωριστά σε αυτά) επηρεασμένος από αυτό το "ρεύμα".Επειδή όμως διακατέχομαι από μία εκ γεννετής καχυποψία προς ό,τι μου λένε κάθισα και το έψαξα.Δεν βρήκα κάτι τέτοιο σε κανένα γραπτό αγίου,σε καμία παράδοση,σε καμία έστω γεροντική ιστορία.Παραθέτω,λοιπόν μερικά αποσπάσματα επί του θέματος.Έχω βρει πολλά περισσότερα αλλά νομίζω ότι αυτά φτάνουν:
Με τι προσοχή,με τι καθαρότητα καρδίας,με τι ταπείνωση και ευγνωμοσύνη πρέπει λοιπόν να συμμετέχουμε στη θεία λειτουργία!Έτσι θα είμαστε άξιοι "μεθέξεως Θεού".Έτσι θα γίνουμε "υιοί του νυμφώνος"(Ματθ.9,15").
Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
Ο απόστολος Παύλος παραγγέλλει:"Όποιος τρώει τον Άρτο και πίνει το Ποτήριο του Κυρίου ανάξια,γίνεται ένοχος αμαρτήματος απέναντι στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.Γι'αυτό πρέπει να εξετάζει κανείς προσεκτικά τον εαυτό του,και τότε να τρώει από τον Άρτο και να πίνει από το Ποτήριο"(Α' Κορ. 11:27-28).Πρέπει,λοιπόν,πριν από κάθε Μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων ,να εξετάζουμε προσεκτικά την ψυχή μας και,αν διαπιστώνουμε πως έχει τον παραμικρό ρύπο αμαρτίας,να την καθαρίζουμε με την μετάνοια.Ύστερα να πλησιάζουμε στο άγιο Ποτήριο με φόβο Θεού,πίστη και αγάπη.Γιατί "όποιος τρώει τον Άρτο και πίνει τον Οίνο ανάξια,...τρώει και πίνει την καταδίκη του"(Α΄Κορ.11:29).
Γέροντας Ευστράτιος(Γκολοβάνσκι)
Όσο μεγάλη βοήθεια και χάρη δίνει σ'αυτούς που τρέφονται άξια με το Σώμα και το Αίμα Του,τόσο,απεναντίας,αποστρέφεται και εγκαταλείπει εκείνους που τρέφονται ανάξια...και ανάξιοι είναι όσοι δεν καθαρίστηκαν από τις αμαρτίες τους με την ιερή εξομολόγηση.
Αγάπιος Λάνδος
Για να προσερχόμαστε άξια στη θεία Κοινωνία,πρέπει πρώτα-πρώτα να καθαριζόμαστε από τ'αμαρτήματά μας με την Εξομολόγηση.Ύστερα όταν πλησιάζουμε στο άγιο Ποτήριο,να έχουμε πίστη,φόβο Θεού και συντριμμένη καρδιά.Να μη νιώθουμε υπεροχή απέναντι στους άλλους,που δεν κοινωνούν,αλλά να είμαστε πλημμυρισμένοι από αισθήματα αυτοκατακρίσεως.Πάνω απ'όλα,όμως,πρέπει να υπάρχουν μέσα μας η επιθυμία και ο ζήλος της ευαρεστήσεως του Θεού,όχι του εαυτού μας.Γιατί είναι δυνατόν,ακόμα κι όταν κάνουμε το καλό,να ικανοποιούμε τον εαυτό μας.
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
Κι όταν έρθει η στιγμή της θείας Κοινωνίας,αναλογίσου ποιο ελάττωμά σου διόρθωσες,ποιαν αρετή κατόρθωσες,ποιαν αμαρτία έσβησες με την Εξομολόγηση,σε τι έγινες καλύτερος.Αν η συνείδησή σου σε πληροφορεί,ότι φρόντισες αρκετά για την επούλωση των ψυχικών σου τραυμάτων,αν έκανες κάτι περισσότερο από τη νηστεία,κοινώνησε με φόβο Θεού.Αλλιώς,μείνε μακριά από τα άχραντα μυστήρια.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Όταν ο Χριστός μας παραθέτει το Δείπνο,είναι συναθλητής μας.Ο συναθλητής όμως δεν δίνει χείρα βοηθείας σε αργούς και ασθενείς,αλλά σε ρωμαλέους και τολμηρούς αγωνιστές,που αντιστέκονται στον αντίπαλο με γενναιότητα και σθένος.
Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας
Και να προσθέσω κάτι ακόμα.Η αγία Μαρία η Αιγυπτία,μία φορά μόνο κοινώνησε στη ζωή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου