Μανιφέστο

Πάντα είχα ένα πρόβλημα στο να "κολλήσω" σε ένα (υπο)σύνολο.Ήμουν αρκετά γκρινιάρης για να θεωρηθώ ήσυχος μαθητής αλλά και αρκετά ήρεμος για να δέσω με τους άτακτους.Ποτέ μου δε θεώρησα τους ξένους ως κάτι το απειλητικό για τη χώρα μου και δεν κατάφερα να μισήσω αρκετά τους εχθρούς της πατρίδας μου οπότε δεν μπορούσα να χωθώ στους πατριωτικούς κύκλους.Από την άλλη δεν κατάφερα να περιφρονήσω ποτέ αρκετά την Ελλάδα ούτε να φθονήσω τους πλούσιους ώστε να είμαι ένας καθωσπρέπει αριστερός.Γυναικάς δεν υπήρξα,καθότι ντροπαλός αλλά πάντα μου τράβαγε το ενδιαφέρον το "ασθενές" φύλο.Τότε που το έλεγαν ακόμα "ασθενές" και υπήρχαν δύο φύλα.Καριέρα δεν ήθελα και δε θέλω αλλά και τεμπέλη δεν με λες.Μου άρεσε η metal αλλά σιχαινόμουν τα στενά τζιν και με δυσκόλευαν τα μαλλιά μου όταν μάκραιναν κάπως.Μου άρεσε το ποδόσφαιρο αλλά ψιλοβαριόμουν τις ποδοσφαιροκουβέντες.Και πάει λέγοντας.Καταλάβατε.Ίσως γι'αυτό δεν ησύχασα ποτέ.Ίσως γι'αυτό δεν καταστάλαξα κάπου.Ίσως γι'αυτό να γλίτωσα και από κάμποσους μπελάδες.