Η προσευχή του Φαρισαίου,στη σημερινή περικοπή,έχει πολλά λόγια αλλά καμία ουσία.Παραθέτει όλους τους τύπους,τους οποίους πράγματι κρατά και τηρεί ο Φαρισαίος,αλλά όταν έρχεται η ώρα να αποκαλυφθεί η επιρροή στη καθημερινή του ζωή βλέπουμε μια εικόνα αποκρουστική.«Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ που εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους άρπαγας, άδικος, μοιχός, ή και σαν αυτόν εδώ τον τελώνη. Εγώ νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα και δίνω στο ναό το δέκατο απ’ όλα τα εισοδήματά μου»,λέει ο Φαρισαίος.Είναι εκπληκτικό με πόση ευκολία,ενώπιον του Θεού,ο άνθρωπος αυτός δικάζει,καταδικάζει και κατακρίνει τους συνανθρώπους του.Και όλα αυτά στα πλαίσια της ευσεβούς ζωής του.
Ο Τελώνης από την άλλη,συντετριμμένος δεν τολμά καν να κοιτάξει προς τον ουρανό.Ούτε καν να μιλήσει τολμά.«Θεέ μου, σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό» είναι το μόνο που λέει ,χτυπώντας το στήθος του και κλαίγοντας.Όταν γνωρίζουμε τη δική μας αμαρτία που να βρούμε χρόνο να κατακρίνουμε τους άλλους!
Τα δάκρυα αυτά του Τελώνη,τον καθαρίζουν και τον συμφιλιώνουν με τον Θεό.Τα πολλά και υπερήφανα λόγια του Φαρισαίου,τον κάνουν ξένο προς τον Θεό.
Κι εμείς,όταν προσευχόμαστε,ας αφήσουμε τα δάκρυά μας να τρέξουν,ας τα αφήσουμε να ξεπλύνουν τη ψυχή μας,να απαλύνουν τον πόνο της αμαρτίας,να μας φέρουν κοντά στο Θεό.
Έκανες κάτι στην εμφάνιση του blog;
ΑπάντησηΔιαγραφήΒγαίνουν, οι αναρτήσεις, σε μικρογραφία!
To άλλαξα,αλλά δε βλέπω αυτό που λες.Κανονικά μου το δείχνει
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαίνω από κινητό κ από προχθές η σελίδα μου ανοίγει σε μικρογραφία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ,δεν ξέρω πως γίνονται αυτά...
Διαγραφή