Δέκα περίεργες και εφιαλτικές ιστορίες-θρύλους από την παλαιά Ευρώπη εντόπισε και παρουσιάζει η ιστοσελίδα listverse.com. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η ιστορία τρόμου στη Μύκονο, όπου, σύμφωνα με θρύλους από το 1700, στο νησί κυκλοφορούσε βρυκόλακας.
Πριν την εποχή του Διαφωτισμού, τον 18ο αιώνα, οι άνθρωποι στην Ευρώπη πίστευαν σε δαίμονες, φαντάσματα, μάγισσες και βρικόλακες. Ακόμα και οι πιο μορφωμένοι, όπως οι δικαστές και οι ιερείς, ελάμβαναν σοβαρά υπόψη τους τις υπερφυσικές εμπειρίες.
Συχνά μάλιστα, διαφωνούσαν και διερευνούσαν για μια σειρά από περίεργες «πραγματικές» ιστορίες, πολλές εκ των οποίων επιβιώνουν μέχρι τις ημέρες μας.
-Ο Βρυκόλακας της Μυκόνου: ο Γάλλος βοτανολόγος Joseph Pitton de Tournefort κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στη Μύκονο το 1700 έμαθε για έναν νεκρό χωρικό ο οποίος ζωντάνευε τα νύχτα. Μετά τη δολοφονία του από έναν άγνωστο επιδρομέα στα χωράφια οπού δούλευε, ο άνδρας πιστεύεται ότι έγινε βρυκόλακας, ένα πλάσμα που δεν πεθαίνει και μοιάζει με τα βαμπίρ της ανατολικής Ευρώπης. Με πρώτη ματιά, ο βρυκόλακας ήταν άκακος, αναποδογυρίζοντας απλώς έπιπλα και αγκαλιάζοντας ανθρώπους από πίσω. Στην πορεία οι νησιώτες ενοχλήθηκαν, και έτσι έσκαψαν στον τάφο του βρυκόλακα και ξερίζωσαν την καρδιά του. Αυτό όμως δεν σταμάτησε τον βρυκόλακα, ο οποίος άρχισε να χτυπά τον κόσμο, να καταστρέφει τις οροφές των σπιτιών τους και να κλέβει τα ποτά τους. Μερικοί αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και άλλοι επισκέπτονταν τον τάφο του για να του επιτεθούν με ξίφος στη διάρκεια της ημέρας. Τελικά, οι αρχές διέταξαν την απομάκρυνση του βρυκόλακα στο γειτονικό νησί του Αγίου Γεωργίου, όπου το σώμα του αποτεφρώθηκε.
-Το στοιχειωμένο μήλο του Ανεσί: το 1585, ένα μήλο εθεάθη να επιπλέει επάνω από μια γέφυρα στο Ανεσί, μια πόλη νοτιοανατολικά της Γαλλίας. Για δύο ώρες το μήλο αιωρούταν στον αέρα και εξέπεμπε έναν δυνατό θόρυβο, τρομάζοντας του περαστικούς που περνούσαν από την γέφυρα. Τελικά, ένας λιγότερο φοβισμένος ταξιδιώτης το πλησίασε, οπλισμένος με ένα ξύλινο ραβδί, βυθίζοντας το μήλο στο νερό. Ο τρομερός θόρυβος τότε σταμάτησε. Σύμφωνα με τον δικαστή Henri Boguet, «δε μπορεί να αμφισβητηθεί ότι το μήνα ήταν δαιμονισμένο και ότι μια μάγισσα ήθελε να το δώσει σε κάποιον».
-Ο υποδηματοποιός του Βρότσλαβ: τον Σεπτέμβριο του 1591, ένας υποδηματοποιός στο Βρότσλαβ της Πολωνίας αυτοκτόνησε κόβοντας το λαιμό του. Λίγες εβδομάδες μετά την ταφή του, οι κάτοικοι ανέφεραν ότι είδαν το φάντασμά του στα σπίτια τους τη νύχτα. Ξυπνούσαν και έβρισκαν τον υποδηματοποιό να είναι ξαπλωμένος επάνω τους, πιέζοντάς τους με το βάρος του και επιτιθέμενος εναντίον τους. Τον Απρίλιο του 1592, οι κάτοικοι έσκαψαν στον τάφο του, και ανακάλυψαν ότι το πτώμα του δεν είχε υποστεί καμία αλλοίωση. Οι αρχές κράτησαν το πτώμα του στην επιφάνεια του εδάφους για 6 ημέρες και στη συνέχεια το έθαψαν ξανά σε διαφορετικό σημείο. Λίγες ημέρες μετά, υπήρξαν μαρτυρίες από το φάντασμα το οποίο έκανε επίθεση στους κατοίκους. Στις 7 Μαΐου το πτώμα του υποδηματοποιού ξεθάφτηκε για μια τελευταία φορά και για να διασφαλίσουν ότι θα παραμείνει νεκρός, ακρωτηρίασαν το κεφάλι και τα άκρα του ενώ ξερίζωσαν και την καρδιά του. Στη συνέχεια του έβαλαν φωτιά και οι στάχτες του πετάχτηκαν σε ένα ποτάμι.
-Η οικογένεια λυκανθρώπων Gandillion: το 1598 δύο αδέλφια στην ανατολική Γαλλία δέχθηκαν επίθεση από λύκο που σύμφωνα με το αγόρι είχε ανθρώπινο πρόσωπο. Όταν μια ομάδα χωρικών έσπευσε να αναζητήσει τον λύκο, συνάντησε ένα κορίτσι με το όνομα Perrenette Gandillion. Είχε αίμα στο φόρεμά της και έτσι ο όχλος την σκότωσε επιτόπου. Η οικογένειά της είχε τη φήμη ότι είχε σχέσεις με τον διάβολο. Μετά το θάνατό της, ο αδελφός της, Πιέρ, η αδελφή της Αντουανέτ και ο ανιψιός της Georges κατηγορήθηκαν επίσης ότι ήταν λυκάνθρωποι. Ο Πιέρ ισχυρίστηκε ότι μπορούσε να γίνει λύκος όταν φορούσε δέρμα λύκου, ενώ ο Georges είπε ότι η μεταμόρφωσή του προκαλούνταν από μια αλοιφή. Ο δικαστής Henri Boguet, ο οποίος είχε διατάξει την εκτέλεση περισσότερων από 600 ύποπτων μαγισσών κατά τη διάρκεια της θητείας του, ανέλαβε την υπόθεση. Πεπεισμένος απόλυτα ότι η οικογένεια Gandillion ήταν λυκάνθρωποι, τους καταδίκασε σε καύση.
-H συνάντηση της Lady Fanshawe με σειρήνα: το 1642 η βρετανίδα Lady Fanshawe και ο σύζυγός της, Sir Richard, επισκέφθηκαν ένα προγονικό κάστρο ενός φίλου στην Ιρλανδία. Ένα βράδυ, ενώ κοιμόταν στην κρεβατοκάμαρά της, ξύπνησε τρομαγμένη από μια διαπεραστική κραυγή. Γύρισε το βλέμμα της στο παράθυρο και είδε μια γυναίκα να την κοιτάζει και να στριγκλίζει. Το πρωί, ο ιδιοκτήτης της εξήγησε ότι μια συγγενής του είχε πεθάνει στο κάστρο την προηγούμενη βραδιά και ότι η Lady Fanshawe είχε δει μια σειρήνα που εμφανιζόταν κάθε φορά που κάποιος από την οικογένεια πέθαινε. Της είπε ότι η γυναίκα ήταν η γυναίκα ενός μακρινού προγόνου, ο οποίος την είχε πνίξει στο κάστρο γιατί η οικογένειά του δεν ενέκρινε την ταπεινή καταγωγή της.
-H ανάσταση του παιδιού από το Dalheim: στο μεσαίωνα, επικρατούσε η άποψη ότι οι δαίμονες μπορούσαν να κυριεύσουν ή να ζωντανέψουν πτώματα γεμίζοντάς τα με αέρα ή άλλη ουσία. Το 1581, στην περιοχή Dalheim του Λουξεμβούργου, ένας γυναικείος δαίμονας που πιστεύεται ότι είχε σεξουαλικές επαφές με άνδρες στον ύπνο τους, έπεισε έναν άνδρα να σκοτώσει το γιό του. Αφού ο άνδρας κατάλαβε τι είχε κάνει, βυθίστηκε στη θλίψη. Ο δαίμονας, βλέποντας δυνατότητα για περισσότερη δυστυχία, προσφέρθηκε να αναστήσει το γιό του άνδρα αν της υποσχόταν ότι θα την αγαπούσε ως αντάλλαγμα. Με τη μαγεία της, το αγόρι αναστήθηκε από τους νεκρούς και συνέχισε να ζει όπως πριν. Μετά όμως από ένα χρόνο, το αγόρι αρρώστησε ανεξήγητα και πέθανε ξαφνικά. Όπως αποδείχθηκε, η ανάστασή του ήταν μια ψευδαίσθηση. Το πτώμα του αγοριού ήταν άδειο, και κινούνταν με τις δυνάμεις του δαίμονα.
-Οι εξ ουρανού επισκέπτες της Λυόν: στις αρχές του 9ου αιώνα, 3 άνδρες και μια γυναίκα φέρονται να κατέβηκαν από ιπτάμενα σκάφη στην πόλη της Λυόν. Το πλήθος κόσμου που ήταν συγκεντρωμένο θεώρησε ότι οι επισκέπτες ήταν διαβολικοί μάγοι που επιθυμούσαν να καταστρέψουν τη σοδειά τους. Όμως οι επισκέπτες επέμειναν ότι ήταν απλοί άνθρωποι από την ίδια χώρα που είχε απαχθεί από μάγους και είχε τοποθετηθεί σε ένα μέρος στον ουρανό που λέγεται Magonia. Πριν το πλήθος επιτεθεί στους επισκέπτες, ένας επίσκοπος που λεγόταν Agobard ήρθε τρέχοντας στο σημείο, λέγοντας ότι η ιστορία των επισκεπτών ήταν φανταστική. Σήμερα, ερευνητές που επιδιώκουν να αποδείξουν την ύπαρξη UFO κρίνουν ότι η ιστορία είναι αυθεντική και επρόκειτο για εξωγήινους.
-Ο βάτραχος της Φλάνδρας: περί το 1595, ένας πατέρας με το γιό του σε μια ταβέρνα κοντά στη Φλάνδρα τσακώθηκαν με μια σερβιτόρα για την τιμή των ποτών τους. Όπως έφευγαν, η σερβιτόρα τους φώναξε ότι δεν θα κατάφερναν να φτάσουν στο σπίτι εκείνη την ημέρα. Πατέρας και γιος έφτασαν στον ποταμό, αλλά δεν μπορούσαν να μετακινήσουν τη βάρκα τους. Στρατιωτικοί που κλήθηκαν –ανεπιτυχώς - να τους βοηθήσουν παρατήρησαν έναν βάτραχο επάνω στη βάρκα, τον οποίο σκότωσαν και πέταξαν στον ποταμό. Από εκείνη τη στιγμή η βάρκα άρχισε να κινείται. Για να τους ευχαριστήσει, ο πατέρας πήγε τους στρατιωτικούς στην ταβέρνα. Όταν έφτασαν, ο πατέρας έμαθε ότι η σερβιτόρα είχε αρρωστήσει βαριά. Η σερβιτόρα πέθανε εκείνη την ημέρα από τομές σε λαιμό και στομάχι, αντίστοιχες με εκείνες που είχαν προκαλέσει στο βάτραχο.
-To αλυσοδεμένο φάντασμα της Μπολόνια: στα μέσα του 16ου αιώνα, ο Ισπανός μαθητής νομικής Vasquez de Ayola μαζί με 2 φίλους του αναζητούσαν ένα μέρος να μείνουν στην Μπολόνια. Οι φίλοι εντόπισαν ένα μεγάλο εγκαταλειμμένο σπίτι που κάποτε θεωρούνταν στοιχειωμένο. Όμως οι φίλοι, επειδή δεν πίστευαν σε φαντάσματα, μετακόμισαν σε αυτό. Ένα βράδυ, ενώ οι φίλοι του κοιμούνταν, ο Ayola άκουσε έναν ήχο αλυσίδας στο πάτωμα έξω από το δωμάτιό του και ψάχνοντας ανακάλυψε ένα φάντασμα-σκελετό καλυμμένο από αλυσίδες να περιμένει στη σκάλα. Το φάντασμα οδήγησε τον Ayola σε ένα σημείο στον κήπο και εξαφανίστηκε. Την επομένη, οι αρχές έσκαψαν στο σημείο που υπέδειξε το φάντασμα και ανακαλύφθηκε ο σκελετός του φαντάσματος. Από τότε το φάντασμα δεν ξαναπαρουσιάστηκε.
-Η απαγωγή της μάγισσας στο Berkeley: στις αρχές του 12ου αιώνα, ο ιστορικός και καλόγηρος William του Malmesbury έγραψε για μια ετοιμοθάνατη γυναίκα στο Berkeley της Αγγλίας η οποία ομολόγησε στα παιδιά της ότι ήταν σκλάβα του διαβόλου και μάγισσα. Η γυναίκα παρακάλεσε να ταφεί σε πέτρινο φέρετρο τυλιγμένο με σιδερένιες αλυσίδες για να μην κλέψουν το σώμα της οι δαίμονες. Η επιθυμία της έγινε πραγματικότητα και η τοπική εκκλησία συμφώνησε να παρακολουθεί το φέρετρό της για 3 ημέρες και νύχτες πριν ταφεί. Την τρίτη νύχτα, ένας δαίμονας ξαφνικά έσπασε την πόρτα εισόδου της εκκλησίας, περπάτησε μέχρι το φέρετρο, το άνοιξε και πήρε το σώμα τη γυναίκας μεταφέροντάς το με ένα μαύρο άλογο.
(πηγή: tornosnews.gr)
Ενδιαδερον! Η περιπτωση αυτης της "νεκραναστασης" του παιδιου απο το Dalheim θυμιζει λιγο την αποψη του Αγιου κοσμα του Αιτωλου οτι ο δαιμονας μπαινει στο σωμα του νεκρου και τον ανασταινει φαινομενικα! Βεβαια ο Αγιος Νικοδημος ο Αγιορειτης θεωρουσε οτι δεν υπαρχουν βρυκολακες! Θα ηθελα να σου αναφερω εναν ακομη πιο παλιο και παραξενο θρυλο! Δεν ξερω εαν ειχες δει το 2000 μια ταινια με τον Τζεραλντ Μπατλερ που λεγοταν Dracula 2000 και πραγματευοταν την ιστορια του Δρακουλα απο παλαιοτερη χρονικη περιοδο πριν το μεσαιωνα! Εν τελει ο Δρακουλας δεν ηταν ο Βλαντ Τεπες ο παλουκωτης αλλα ηταν ο Ιουδας ο Ισκαριωτης ο οποιος μετα την προδοσια του δεν πεθανε πανω στην κρεμαλα αλλα καταραστηκε απο τον Θεο να γινει βρυκολακας και να περιφερεται στη γη για χιλιαδες χρονια αλλαζοντας ταυτοτητες και μαλιστα ανθρωπων που εμειναν στην ιστορια! Βασικα απο οτι εψαξα παρακατω ολη η υποθεση του εργου ηταν βασισμενη σε εναν παλιο εβραικο μυθο που ηταν κατεγραμενος σε ενα λατινικο χειρογραφο του 800μ.Χ. και ονομαζοταν αυτο το βιβλιο the book of Agulah και ειχε γραφτει απο εναν Λατινο μοναχο ονοματι Aed
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας συνδυασμός μιας παραλλαγής του μύθου του "Περιπλανώμενου Εβραίου",που έχει εμφανιστεί και σε κόμικς,με τον κλασικό μύθο των βρυκολάκων ήταν η ταινία.Τώρα τι υπάρχει σ'άυτόν τον κόσμο,τι να σου πω.Σήμερα είμαι πιο "ανοικτός" απ' ότι ένα ή δύο χρόνια πριν.
Διαγραφήη υποθεση της μαγισσας απο το Berkley θυμιζει αυτο που μου ειχες πει εσυ καποτε για τους βρυκολακες! Οτι δηλαδη οι δαιμονες κλεβουν το σωμα του πεθαμενου για να ταραξουν τους συγγενεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη γιαγιά μου το είχα ακούσει !
Διαγραφήα! Ενδιαφερον! Αυτο που σου ειχε πει η γιαγια σου ειναι λαογραφικο στοιχειο που παραδιδεται μεσω προφορικης παραδοσης! Η προφορικη παραδοση εφωσον λεω καλα ειναι κυριως στοιχειο των Ανατολικων πολιτισμων! Ναι τη θυμηθηκα και εγω τη περιπτωση του περιπλανωμενου Ιουδαιου! Αυτο το βιβλιο του Αγκουλαχ δεν ξερω τι περισσοτερο αναφερει μεσα! Αυτο το βιβλιο που σου ελεγα προχτες Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ εχει γραφτει γυρω στα 1800 μ.Χ. απο καποιον Ιουλιο ντε Μιρβιλ που στν ανεφερα και ως Μαρκησιο ντε Μιρβιλ! Στη βικιπεδια αναφερει μονο ενα γαλλικο αρθρο! Δεν ξερω Γαλλικα αλλα απο τα συμφραζομενα καταλαβα οτι ο συγγραφεας αυτος ηταν μεντιουμ δηλαδη μαγος και αυτος! Κατα επεκταση δεν ξερουμε κατα ποσο μπορουμε να τον θεωρησουμε αξιοπιστη πηγη! Το θεμα ειναι οτι το κομματι αυτου του βιβλιου εχει δημοσιευτει σε Ορθοδοξες Χριστιανικες ιστοσελιδες! Το ειχα βρει και στην ιστοσελιδα Mystagogy του Σταδινοπουλου! Το θεμα ομως ειναι οτι και η Μπλαβατσκυ το χρησιμοποιουσε προς ιδιον ωφελος!
ΔιαγραφήΌταν ασχολείσαι με τέτοια θέματα,να θυμάσαι πως η αλήθεια,η υπερβολή και το ψέμα δύσκολα ξεχωρίζουν.
ΔιαγραφήΗ προφορική παράδοση είναι στοιχείο όλων των λαών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχουν παραμύθια κοινά σε όλους τους λαούς ακόμη και μεταξύ αυτών που δεν ήρθαν ποτέ σε επικοινωνία μεταξύ τους.
Κάποτε οι άνθρωποι ήταν ανοιχτοί στο θαυμαστό,στο θαύμα.
Τώρα εκλογικεύσαμε τα πράγματα, δεν είναι κακό. Κακό είναι που κλείσαμε τις πόρτες στο θαύμα!
Υπάρχει ένα συγκλονιστικό παραμύθι από την Αιτωλοακαρνανία, Το Δαυλί.
Μας έρχεται ατόφιο ως μύθος από την Αρχαία Ελλάδα. Το είχε καταγράψει ο Κακριδής.