Tilbury On Cloves

 

Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του '90, εμφανίστηκε ένα εξαιρετικό, σκοτεινό γκρουπ κάπου στα Δυτικά της Αθήνας, προς Λιόσια μεριά. Αυτοί οι τύποι έπαιζαν darkwave-gothic μουσική με τρόπο που κανένας άλλος συμπατριώτης μας δεν έπαιζε. Ούτε καν οι θρυλικοί  Flowers of Romance. Αυτοί ήταν οι Tilbury On Cloves, το οποίο παίζει να είναι το πιο παράξενο όνομα που έχει βρει ποτέ κάποιο γκρουπ.

Εκείνη η εποχή δεν ήταν ό,τι καλύτερο γι' αυτά τα γκρουπ. Μιλάμε για το αποκορύφωμα της ξεβλαχεμένης Ελλάδας του Κωστόπουλου και του Ελλάς Ελλάς τσιφτετελάς.

Αυτοί οι τύποι λοιπόν το πάλεψαν όσο πήγαινε, έβγαλαν κι ένα άλμπουμ στις αρχές του 2000 το οποίο είναι ένα μνημείο σκοτεινιάς, έμπνευσης και σπουδαίας συνθετικής ικανότητας.

Τα πράγματα ήταν δύσκολα, κάποιες ευκαιρίες καλές που παρουσιάστηκαν αφέθηκαν, ήρθε και η κρίση λίγο αργότερα και το γκρουπ εξαφανίστηκε αφήνοντας πίσω του κάποια μελαγχολικά αριστουργήματα.

Μια ιστορία δώρο: Κάποτε πήγα να τους δω σε ένα live μια που ο κιθαρίστας είναι φίλος καλός, στο Πεδίον του Άρεως αν θυμάμαι καλά, με κάτι φίλους που καλή κουβέντα δεν έλεγαν για κανένα και τίποτα. Δεν ήταν και ιδιαίτερα θερμοί οπαδοί του gothic οπότε μόλις βγήκαν οι Tilbury On Cloves να παίξουν, γύρισαν και με κοίταξαν με βλέμματα ανάμεσα σε ειρωνία και απόρριψη. Όταν άρχισαν να παίζουν όμως, ήρθε δειλά δειλά ένας από την παρέα μου και μου λέει: "Ρε συ, είχες δίκιο τελικά, είναι καλοί!". Και όταν λέμε live το '99 μιλάμε για κάκιστο ήχο και εντελώς ερασιτεχνικές προσπάθειες. Οπότε καταλαβαίνετε πόσο καλοί ήταν.