Ιστορίες από τη Λάρισα-Πώς το κακό μετατρέπεται σε καλό

Είναι μία από τις λίγες ιερατικές συνάξεις που θυμάμαι.Γενικά οι συνάξεις αυτές είναι μια βαρετή διαδικασία που κρατάει δυο τρεις ώρες με ατελείωτο μπλα μπλα,υπηρεσιακά θέματα  κλπ.Τέλος πάντων,όσο μπορώ τις αποφεύγω,με αποτέλεσμα να έχω χάσει πολλά ωραία σκηνικά και να αρκούμαι σε διηγήσεις.Στη συγκεκριμένη όμως είχα πάει.Ακόμα "ψαρούλης" τότε(ή διάκονος ήμουν ή μόλις είχα χειροτονηθεί παπάς,δε θυμάμαι καλά),δεν είχα αρχίσει τις κοπάνες.

Ο Μητροπολίτης ανάμεσα σ'άλλα αναφέρθηκε και σε κάποιον έρανο που είχε γίνει.Ένα χωριό λοιπόν δεν είχε την αναμενόμενη απόδοση και άρχισε ο "εξάψαλμος".Να πω την αλήθεια δεν ξέρω αν είχε δίκιο ή άδικο ο Μητροπολίτης,μια και το χωριό αυτό ούτε το ήξερα ούτε έτυχε ποτέ να πάω εκεί.Τέλος πάντων,ο Μητροπολίτης παρατήρησε έντονα πως έπρεπε το χωριό αυτό,ο παπάς δηλαδή,να είχε μαζέψει περισσότερα χρήματα για τον έρανο.



Και τότε σηκώνεται ο παπάς του διπλανού χωριού."Τώρα θα υπερασπιστεί τον αδελφό του",σκέφτηκα.Αλλά έπεσα λίγο έξω.Άρχισε λοιπόν ο δεύτερος παπάς:"Είναι δυνατόν,το δικό μας χωριό με 200 άτομα να έχει μαζέψει το τάδε ποσό και το διπλανό χωριό(αυτό που έκραζε ο Δεσπότης)με διπλάσια άτομα  να μάζεψε τόσο λίγα;Μας δουλεύει;".Του έδωσε μία σπρωξιά λοιπόν και τον έστειλε ακόμα παρακάτω.Ομορφιές!

"Μα καλά",είπα στον διπλανό μου παπά,"τι έκανε αυτός τώρα;Έκραξε τον παπά του διπλανού χωριού,την ώρα που τον έχει στη μπούκα ο Δεσπότης;".Εκείνος ατάραχος μου χαμογέλασε και μου απάντησε;"Φαίνεται ότι είσαι καινούριος.Είναι διπλανά χωριά και ο άλλος έχει πιο μεγάλη ενορία.Μπορεί να έχουν αρπαχτεί κιόλας".

Αυτή ήταν και η πρώτη εμπειρία για τις "οικογενειακές σχέσεις" που έχουν οι παπάδες μεταξύ τους.Για την ιστορία,τελικά έγινε πολλή φασαρία για το τίποτα.Δεν υπήρξαν τίποτα φοβερές επιπτώσεις πέρα από το κατσάδιασμα και τελικά την επόμενη χρονιά ο έρανος ήταν αποδοτικότερος.Τουλάχιστον ωφελήθηκαν αυτοί για τους οποίους γίνεται ο έρανος.Ο Θεός και το εντελώς ανάποδο το μετατρέπει σε καλό.