https://ardin-rixi.gr/archives/231823
Του Γιάννη Ξένου από την Ρήξη φ. 165
Ερώτηση Σρόιτερ: «Δέχεστε το ρίσκο να κολλήσουν κάποιοι άνθρωποι σε μία τέτοια συγκέντρωση στο όνομα της δημοκρατίας;»
Απάντηση Τσίπρα: «Ναι, βεβαίως δέχομαι το ρίσκο και για αυτό θεωρώ ότι το ορθό θα ήτο η κυβέρνηση να μη φέρει κάποια νομοσχέδια…».
Η παραπάνω δήλωση του Αλ. Τσίπρα σε συνέντευξη που παραχώρησε την περασμένη Τρίτη στον Άλφα θύμισε την ανάλογη του Γ. Μπαλάφα να μειώσουμε τους εξοπλισμούς και να πάρουμε ρίσκο με την Τουρκία. Ο ΣΥΡΙΖΑ για τρεις μέρες έπαιζε (και μέχρι ένα βαθμό δικαιολογημένα) με τις εικόνες στην Ικαρία και πρόβαλλε ένα σοβαρό προφίλ. Με μια φράση ο Τσίπρας τα γκρέμισε όλα. Την επόμενη μέρα, μετά τον κουρνιαχτό που σηκώθηκε, αναγκάστηκε από τη Βουλή να ανασκευάσει.
Τέτοιου είδους δηλώσεις και η διαχείρισή τους από τον Τσίπρα είναι ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο τους τελευταίους μήνες. Ο Τσίπρας και το κόμμα του θεωρούν ότι έπιασαν λαβράκι για να κάνουν σκληρή κριτική στον Μητσοτάκη και στο τέλος τους γυρίζει μπούμερανγκ. Η κριτική επικεντρώνεται στον Τσίπρα και η ΝΔ χάνεται από το κάδρο.
Τίποτα δεν θυμίζει την τριετία 2012-2014, που ό,τι και αν έλεγε ή έπραττε ο Τσίπρας του έβγαινε. Τότε που σαγήνευε τις υπερεθνικές ελίτ στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, αλλά ανέβαινε και στις καρότσες των αγροτικών και ενθουσίαζε τους διαμαρτυρόμενους αγρότες. Τότε που έβρισκε σημείο επαφής με τη σοβαρή κεντροαριστερά του ΔΟΛ, αλλά και με τους «ψεκασμένους» του Καμμένου. Τότε έμοιαζε να έχει το άγγιγμα του Μίδα, τώρα μοιάζει με λούζερ!
Αυτή η περίοδος έχει περάσει ανεπιστρεπτί, μεσολάβησε η πενταετία διακυβέρνησής του και οι πολίτες έπαθαν, αλλά έμαθαν. Τώρα δεν συγκινούνται από το παιχνίδι σε διπλό ταμπλό του Τσίπρα. Για παράδειγμα στη διαχείριση της πανδημίας από μια θέλει άμεσα και αυστηρά μέτρα, αλλά από την άλλη κλείνει το μάτι και στους «αρνητές». Προχθές στη συνέντευξή του στο Στόιτερ βγήκε να υπερασπιστεί τη μεσαία τάξη που οδηγείται στην Κόλαση, αλλά η δική του κυβέρνηση οδήγησε τη μεσαία τάξη στα καζάνια της, όπως αναγνώρισε και ο Πολάκης. Έκανε τόσα πολλά εκείνη την πενταετία η κυβέρνηση Τσίπρα, που όποιο θέμα και αν ανοίξει, από κατήγορος βρίσκεται απολογούμενος.
Η αιτία που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεκολλά πια από το 20% στις δημοσκοπήσεις δεν είναι οι αρρυθμίες του κόμματος. Το κόμμα τέτοιο ήταν και τη χρυσή τριετία 12-14. Η αιτία πια είναι ξεκάθαρα ο Τσίπρας. Όσο και αν αυλοκόλακες, σαν τον Μαραντζίδη, τον παραμυθιάζουν ότι θα επιστρέψει σαν τον Ανδρέα, αυτό δεν πρόκειται να γίνει. Ο Ανδρέας μπορεί να ήταν ένας λαοπλάνος που είχε δημιουργήσει ένα διεφθαρμένο περιβάλλον εξουσίας, αλλά ταυτόχρονα ήταν και ο σοβαρός καθηγητής Οικονομικών του Μπέρκλεϊ, ένας διανοούμενος που αντιλαμβανόταν την ελληνική ιδιαιτερότητα και που με εξαίρεση το Νταβός (όχι μικρή) ακολούθησε μια πετυχημένη αποτρεπτική πολιτική απέναντι στην Τουρκία. Ο Τσίπρας, δυστυχώς, μόνο τη γελοία πλευρά του Ανδρέα μπορεί να ξεπατικώσει και γι’ αυτό δεν θα μπορέσει να επανέλθει. Έτσι, θα αγχώνεται όλο και περισσότερο από τη δημοσκοπική του εικόνα και θα πέφτει από το ένα λάθος στο επόμενο.
Το πρόβλημα όμως παραμένει, η χώρα δεν διαθέτει σοβαρή αντιπολίτευση και σε αυτές τις συνθήκες τη χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου