Γονείς

 

Η κόλαση είναι οι άλλοι είχε πει κάποτε ο Ζαν-Πολ Σαρτρ και όσο κι αν δεν είναι και η πιο αισιόδοξη φράση που έχει ακουστεί, η πραγματικότητα, η καθημερινότητά μας τον δικαιώνει. Μη ξεγελιόμαστε. Την ίδια ακριβώς κόλαση φτιάχνουμε κι εμείς για τους άλλους έστω κι αν δεν το καταλαβαίνουμε.

Και όσο πιο "κοντινοί" είναι οι άλλοι τόσο μεγαλύτερη και πιο...ζεστή είναι η κόλαση που σου φτιάχνουν. Οι συνάδελφοι, οι συγχωριανοί, οι γείτονες, οι συγγενείς, οι γονείς. Έτσι κάπως εξελίσσεται η ένταση της φλόγας που θα ζεσταίνει το καζάνι που με τόση επιμέλεια μας φτιάχνουν από την πρώτη κιόλας στιγμή που θα δούμε το φως σε αυτόν τον κόσμο.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως την πιο οδυνηρή κόλαση την φτιάχνουν οι γονείς. 

Είναι οι άνθρωποι που θα μπορέσουν με μια μόνο κουβέντα τους να σου διαλύσουν το νευρικό σύστημα. Που θα σχεδιάσουν ένα μέλλον για σένα χωρίς ποτέ -σχεδόν- να σε ρωτήσουν πώς έχεις σκεφτεί εσύ το μέλλον σου, θα φροντίσουν να μπουν εμπόδιο σε οποιαδήποτε σχέδια κι αν έχεις εφόσον δε συμφωνούν με τα δικά τους.

Θα απορρίψουν τα όνειρά σου για την επαγγελματική σταδιοδρομία σου, τον άνθρωπο που θα επιλέξεις για να ζήσεις τη ζωή σου μαζί του, τα ρούχα που θα φοράς, τη μουσική που θα τρως, το φαγητό που θα μαγειρεύεις, την παραλία στην οποία θα πηγαίνεις για μπάνιο, τον αέρα που θα αναπνέεις ενώ παράλληλα θα κάνουν κάποια παρατήρηση και στον τρόπο με τον οποίο παίρνεις τις ανάσες σου, πιθανότατα και τα όνειρα που βλέπεις όταν κοιμάσαι. 

Όλα αυτά φυσικά για το καλό σου, το οποίο εσύ ποτέ δεν ξέρεις ενώ οι ίδιοι με ακρίβεια προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης το γνωρίζουν καλά. 

Φυσικά κάνουν τα πάντα για να σε βοηθήσουν, εκμηδενίζοντας κάθε πιθανή ικανότητα που έχεις για να σταθείς στα πόδια σου. Όλα αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα. Γίνονται μεθοδικά και συντονισμένα από το μαιευτήριο ακόμα.

Αλλά και αργότερα δεν καλυτερεύουν τα πράγματα. Ποιο νομίζετε πως είναι το βασικότερο πρόβλημα σε ένα γάμο και ποιοι το δημιουργούν; Ε;

Όταν δε έρθει το βάρος των χρόνων και κατακαθίσουν πάνω τους, τότε θα έρθει η ώρα που θα σου ζητήσουν να το κουβαλήσεις μαζί τους. Δεν θα παραλείψουν να προσθέσουν κάποια έξτρα ψυχολογικά βάρη, έτσι για να γυμναστούν οι αντοχές σου καλύτερα, με άφθονη συντριπτική κριτική, δημιουργία τύψεων, μηδενισμό του ο,τιδήποτε έχεις καταφέρει και πάει λέγοντας.

Πραγματικά η εντολή "τίμα τον πατέρα και τη μητέρα σου" φαντάζει ως ένα σαδιστικό αστείο απίστευτης σκληρότητας ώρες ώρες.

Αλλά μην ανησυχείς. Όλα κύκλο κάνουν και θα γίνεις κι εσύ γονιός και θα έχεις μάθει καλά τις ατάκες "ξέρεις τι θυσίες έκανα για να σε μεγαλώσω;", "πού τον βρήκες αυτόν-ην;", "αυτό που σου λέω", "στα 'λεγα εγώ", "σιγά το κατόρθωμα" κλπ κλπ.

Τότε θα πάρετε πίσω το αίμα σας και θα απολαύσετε όλες τις χαρές του να είστε γονείς...

ΥΓ. Αν βρήκατε το παραπάνω κείμενο εκνευριστικό ή προσβλητικό, τότε έχει πετύχει ακριβώς το στόχο του. Σαν ένας καλός γονιός...