Δεν είναι ότι παραπονιέμαι για τον καιρό αλλά, να, ρε παιδί μου κι αυτές οι εποχές δεν την βοηθάνε την κατάσταση. Όταν φυσικά εκτελούν το καθήκον τους και δεν έχουμε παλαβά πράγματα όπως βροχερά καλοκαίρια λες και είμαστε τίποτα Άγγλοι και Σκωτσέζοι ή καμιά μουντή άνοιξη που να θυμίζει το πρόωρο γήρας, ή αν ο χειμώνας δεν έχει κρύο ή το φθινόπωρο που πολλές φορές νομίζεις ότι θα έπρεπε να το λένε καλοκαίρι νο2, the sequel.
Όχι, δε θα σταθώ σε αυτές τις μετεωρολογικές ιδιορρυθμίες που μας ταλαιπωρούν μεν, δεν αποτελούν κανονικότητα δε. Είναι κάτι σαν την καιρική περίοδο ΣΥΡΙΖΑ. Εγώ θα σταθώ στην κανονικότητα των εποχών και στην παλιά καλή εναλλαγή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ στην εξουσία, πριν αρχίσουν να συγκυβερνούν και να τα κάνουν ρόιδο μαζί. Αλήθεια, πάντα είχα την απορία, από μικρό παιδάκι, γιατί τα δυο κόμματα δεν έφταναν σε μια συνεννόηση ώστε να κυβερνούν από κοινού. Ε, εκεί γύρω στο 2010 μου λύθηκε η απορία.
Να επιστρέψω όμως στον καιρό και τις εποχές, που είναι και το θέμα του πονήματος τούτου. Θα ξεκινήσω με την άνοιξη, η οποία είναι η γέννηση, η ανάπτυξη, η ανθοφορία, μια περίοδος γιορτινή. Μια περίοδος που το μεσημέρι σκας από τη ζέστη ενώ το πρωί και το βράδυ σε κόβει η ψύχρα και η υγρασία με αποτέλεσμα να μην ξέρεις τι να φορέσεις. Μια εποχή που γεμίζει ο τόπος από ενοχλητικά έντομα, μικρά και μεγάλα, που είτε έρχονται επίσκεψη στο σπίτι μας είτε έρχονται για λίγο, κάθονται επάνω μας και μας πίνουν το αίμα. Μια εποχή που ο μήνας Μάρτιος θέλει να κάψεις ξύλα, πετρέλαιο ή ρεύμα ενώ ο προηγούμενος χειμερινός μήνας, προφανώς επηρεασμένος από την άνοιξη που πλησιάζει, μύριζε καλοκαίρι. Μια εξαιρετική εποχή για κάθε είδους ίωση, η οποία βρίσκει πρόσφορο έδαφος μέσα στους ανθρώπινους οργανισμούς και μας θερίζει. Αλλά μην ανησυχείτε, διότι η άνοιξη συμβολίζει την αναγέννηση, τη ζωή και τις τρίχες τις κατσαρές.
Εν συνεχεία έρχεται το καλοκαίρι. Ειδικά στην Ελλάδα το καλοκαίρι είναι πιο ενοχλητικό από τις άλλες εποχές, Όλοι είναι στα μπαλκόνια, ή έξω οπότε θα συναντήσεις αχώνευτες μούρες τουλάχιστον τρεις ή τέσσερις φορές. Οι παραλίες είναι μεν οάσεις δροσιάς αλλά με τόσο κόσμο που μαζεύεται εκεί, η δροσιά την κάνει για κάπου αλλού. Δεν ξέρω που. Τα δάση και τα βουνά της πατρίδας μας γεμίζουν κυνηγούς και εκδρομείς που είτε σκοτώνουν τα ζωάκια είτε γεμίζουν τον τόπο σκουπίδια. Πυρκαγιές ξεσπούν, ιδρώνουμε συνεχώς και πρέπει να κάνουμε δυο ή τρεις φορές μπάνιο για να ξεβρωμίσουμε και πάλι δεν τα καταφέρνουμε. Τον Άυγουστο είναι παχιές οι μύγες αλλά και τα υπόλοιπα ενοχλητικά παράσιτα και έντομα που τρωγοπίνουν από την άνοιξη. Αλλά κατά τ' άλλα είναι εποχή ξεγνοιασιάς και χαλάρωσης. Μη μου το λέτε!
Και έρχεται το φθινόπωρο. Εδώ μια πρόταση θα ήταν αρκετή. Ανοίγουν τα σχολεία. Έτσι γίνεσαι δικαιωματικά η χειρότερη εποχή του χρόνου. Αλλά δεν του φτάνει αυτό. Εκεί που λες πως θα δροσιστείς, αυτό διατηρεί τη ζέστη και την εμπλουτίζει με υψηλή υγρασία, ώστε να γίνεται πιο αποπνικτική η ατμόσφαιρα, κάτι ενοχλητικές βροχές που αφού πέσουν , λόγω της ζέστης που συνήθως επικρατεί, σε κάνουν να αισθάνεσαι σαν αυγό που βράζει. Φυσικά τα κουνούπια συνεχίζουν το πάρτι τους, οι ενοχλητικοί γείτονες και γνωστοί συνεχίζουν να τριγυρνάνε και να ανταγωνίζονται με τα έντομα και έχεις και τη συννεφιά να σε ψυχοπλακώνει περισσότερο. Κάποια στιγμή υποχωρεί και η θερμοκρασία και ετοιμάζεται το έδαφος για να έρθει ο χειμώνας.
Ο οποίος χειμώνας, έχει ένα καλό που είναι και κακό. Έχει τις γιορτές και τις αργίες. Αυτό το προσόν όμως γίνεται μειονέκτημα καθώς τον κάνει να φαίνεται μικρότερος. Άλλωστε οι γιορτές περνούν γρήγορα. Όχι όμως και φθηνά. Αγόρασε ρούχα, αγόρασε δώρα, ξόδεψε για τη θέρμανση, ε, δε σου μένει δεκάρα τσακιστή. Εκτός αυτών, έχει μια κακή αντίληψη για τον συγχρονισμό αυτή η εποχή. Σχεδόν πάντα ρίχνει το πολύ χιόνι οποιαδήποτε άλλη περίοδο εκτός των Χριστουγέννων. Εκτός από περιοχές που είναι μονίμως χιονισμένες. Εκεί κάνει δώρο και έναν ωραίο πάγο ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να γκρεμοτσακίζονται μέχρι το καλοκαίρι. Επίσης τότε ζευγαρώνουν και οι γάτες κάνοντας τόσο θόρυβο το βράδυ που από άνθρωπος μετατρέπεσαι σε κουκουβάγια. Η μέρα μικραίνει και ξυπνάς μέσα στο κρύο και το σκοτάδι για να πας στη δουλειά σου. Οπότε κάτι ήδη φρικτό, η δουλειά δηλαδή, γίνεται εντελώς φρικαλέο.
Αυτή ήταν μια σύντομη παρουσίαση των τεσσάρων εποχών και η καλόπιστη κριτική τους. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε αυτό το εξαιρετικό έργο και με τις υγείες σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου