Είδα την παραπάνω φωτογραφία με το μελιστάλαχτο κείμενο στο πλάι της, στο ιστολόγιο Αναστάσιος(http://anastasiosk.blogspot.com/2021/02/blog-post_557.html)
Όπως φαίνεται τον αληθινό ποιμένα δεν τον σταματά τίποτα. Δεν τον σταματά το χιόνι, προφανώς ούτε η βροχή ή άλλο φυσικό φαινόμενο. Δεν τον σταματά καμία απειλή και κανένας κίνδυνος.
Βρίσκεται πάντα κοντά στο ποίμνιο και εκτελεί τα καθήκοντά του.
Και πάντα, μα πάντα, έχει και κάποιον που να μπορεί να τραβήξει μια φωτογραφία εκεί κοντά...
Διαβάζοντας τον βίο αγίων, ασκητών κλπ βλέπει κανείς ότι οι άγιοι άνθρωποι απέφευγαν τους επαίνους και ενώ ο κόσμος έτρεχε να τους βρει για ευλογία βοήθεια ή και από θαυμασμό πιθανόν, αυτοί εξαφανίζονταν σε κάποια κρυψώνα ή έφευγαν μακριά ή καμουφλάρονταν με άλλη εμφάνιση ώστε να μην τους αναγνωρίσει κανείς. Τόσο ταπεινοί ήταν. Υπάρχουν και σημερινοί τέτοιοι είναι σίγουρο, πάντα θα βγαίνουν. Ίσως, να είναι και κάποιος τέτοιος δίπλα μας και να μην το ξέρουμε καν, θα το κρύβει επιμελώς και μεις δε θα βλέπουμε τίποτα. Σίγουρα ένας τέτοιος δε θα έχει φωτογράφο απίκο για προβολή. Ή αν έχει υποθέτω θα υπάρχει λόγος που αγνοώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ
Είχε πει κάποτε κάποιος κληρικός που έλυνε και έδενε στη Μητρόπολή του σε έναν άλλο κληρικό. "Ε, και που έκανες αγρυπνία, τι έγινε; Ούτε ένα φωτογράφο δεν είχες"....
ΔιαγραφήΥπάρχει σε πολλούς μια έντονη επιθυμία για την παρουσία φωτογράφου παντού.