Βαλεντινικόν!

 

Δεν τα μπορώ αυτά τα άρθρα κάθε χρόνο του Αγίου Βαλεντίνου. Πραγματικά με κουράζουν. Άντε να βρούμε το "ορθόδοξο αντίστοιχο", άντε κάτι πολυλογάδικες σαχλαμάρες περί αληθινού έρωτος που αραδιάζουν μερικοί με τον πιο αντιερωτικό τρόπο, άντε η κοσμικότητα, η αμαρτωλότητα, η εμπορικότητα και όποια άλλη -ότητα έρθει στα ταραγμένα μυαλά που ενδύονται τον μανδύα της πνευματικότητας και της ευσέβειας.

Καταλαβαίνω πως οι σχέσεις των δύο φύλων είναι πολύπλοκες. Αφήνουν πολλές φορές σημάδια. Υπάρχει και το θέμα του πως διδάχθηκαν τον έρωτα κάποιοι. Θα μιλήσω από τη μεριά των ανδρών. Πολλοί έμαθαν τον "έρωτα" από τη βόλτα που τους πήγε ο πατέρας τους ή κάποιος συγγενής ή φίλος στους οίκους ανοχής. Κάποιοι από ηλίθια αστεία με ύφος πονηρόν. Άλλοι έμαθαν να τον εξορκίζουν σαν κάτι αισχρό και αμαρτωλό. Κάποιοι σαν κάτι αποκλειστικά σαρκικό και ο κατάλογος των στρεβλώσεων δεν έχει τέλος.

Μέσα σε αυτό το κλίμα είναι και οι αντιδράσεις για μια γιορτή στην οποία πράγματι κυρίαρχο στοιχείο είναι η εμπορικότητα. Ξέρετε όμως, η εμπορικότητα δεν είναι πάντα άσχετη και αντίθετη στην ποιότητα. Το σώμα δεν είναι πάντα αντίθετο του πνεύματος. Αντί λοιπόν, να γράφουμε κατεβατά με θεολογικές και φιλοσοφικές φλυαρίες, θα μπορούσαμε αυτή τη μέρα, η οποία είτε μας αρέσει είτε όχι καθιερώθηκε σε όλο το δυτικό -και όχι μόνο- κόσμο, να κοιτάξουμε να τη νοηματοδοτήσουμε, να τη χαρούμε πραγματικά και να τη διασκεδάσουμε.

Η πνευματικότητα δεν είναι μιζέρια και ο αντικομφορμισμός δεν είναι κακομοιριά. Ίσα ίσα. Είναι η ικανότητα να γιορτάζεις και να ανυψώνεις την κάθε μέρα, είτε είναι μια μέρα συνηθισμένη, είτε είναι μια μέρα ιερή, είτε είναι μια μέρα σαν γιορτινή τσιχλόφουσκα.

Και μια συμβουλή για τους παντρεμένους. Τέτοια μέρα, μη ρισκάρετε να γυρίσετε σπίτι χωρίς ένα λουλούδι ή μια σοκολάτα. Και ας σας πούνε θύμα του καταναλωτισμού....