Δε βλέπω το λόγο να μιλάς με έναν κουτσομπόλη. Ό,τι κι αν πεις, θα μεταδοθεί με ταχύτητα και (αν)ακρίβεια εκεί ακριβώς που δεν πρέπει. Αλλά κι αν δεν πεις κάτι σημαντικό, πάλι αυτό που θα βγει από το στόμα σου θα διαστρεβλωθεί και θα προσαρμοστεί έτσι ώστε να δημιουργηθεί θέμα από το πουθενά. Και το κουτσομπολιό είναι κάτι που έχουμε σε πλεόνασμα στη Μεσόγειο(μη λέμε μόνο για τα Βαλκάνια)....
Ένας φίλος που το έχει αναγάγει σε επιστήμη το ονομάζει καλοπροαίρετη κριτική. Κι όταν κουβεντιάζεις μαζί του και λες κάτι σε ρωτάει, αυτό το λέμε; Δηλαδή αυτό τώρα που είπες το διαδίδουμε ή δεν πρέπει να ειπωθεί. Κι όταν πάλι τον ρωτάς τι κάνει πως είναι όταν μια στις τόσες βρισκόμαστε στο τηλέφωνο αρχίζει, καλά ρε συ, ο τάδε κάνει αυτό, η τάδε άστα αυτό κι εκείνο, ο τάδε το άλλο, τον θυμάσαι εκείνον; α που να στα λέω…και πάει λέγοντας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοπροαίρετη κριτική λοιπόν…
Π
Κι εγώ τις φάπες, τις λέω βαρύ χάδι...
Διαγραφή