Άνηθος

 

Ήταν ένα όμορφο ηλιόλουστο πρωινό. Ο νέος διάκος, νέος σε χειροτονία και όχι σε ηλικία όσο κι αν πίστευε το αντίθετο ο ίδιος, ξύπνησε χαρούμενος και έφτιαξε το καφεδάκι του. Μετά από μια κουραστική περίοδο με σαρανταλείτουργο και αρχιερατικές θ. λειτουργίες για τις γιορτές των Χριστουγέννων και των φώτων είχε μια μέρα ξεκούρασης. Και τι ωραία μέρα που ήταν!

Ξάφνου χτύπησε το τηλέφωνο. Μια αυστηρή φωνή, κάπως ενοχλητική στις αποχρώσεις της, του είπε επιτακτικά "διάκονε,ελάτε αμέσως στη μητρόπολη, σας θέλει ο δεσπότης". 

Το ντύσιμο του ήταν ακόμα κομμάτι δύσκολο. Δεν του άρεσε να φρά πουκάμισο, τον δυσκόλευε το αντερί και τον μπέρδευε το εξώρασο. Άσε που ξεχνούσε συνεχώς το καλιμαύκι κι έπρεπε να γυρνά πίσω κάθε φορά που ξεκινούσε να πάει κάπου.

Ήθελε να ντύνεται με μεγαλοπρεπείς και ιεροπρεπείς κινήσεις όπως του είχαν υποδείξει αλλά η προσπάθειά του, στεφόταν πάντα με μεγαλειώδη αποτυχία. Αντί για άνετες κινήσεις που δήλωναν μεγαλείο, έκανε μάλλον άτσαλα και ατσούμπαλα τινάγματα, που θύμιζαν λίγο τον Πίτερ Σέλλερς στο "Πάρτι" όπου υποδυόταν τον μεθυσμένο υπηρέτη ή τις επικές μονομαχίες με τον Ιάπωνα οικονόμο του στις ταινίες του Ροζ Πάνθηρα.

Κάποια στιγμή κατάφερε να ντυθεί και να σουλουπωθεί. Ξεκίνησε ποδαράτο προς τη Μητρόπολη. Άλλωστε ένα περπάτημα  περίπου είκοσι λεπτών πάντα κάνει καλό στην υγεία. Αν δεν μπερδευόταν και με το μακρύ εξώρασο(έπρεπε να καλύπτει τις μύτες των παπουτσιών για έξτρα ιεροπρέπεια του είχαν πει) ίσως να ίδρωνε και λιγότερο. Ίσως.

Πλησιάζοντας στο μητροπολιτικό μέγαρο(πάντα ήθελα να το γράψω αυτό!), συναντήθηκε με τον έτερο διάκονο της μητροπόλεως. Εκείνος είχε μια ευχέρεια στο ντύσιμο και στην κίνηση με τα ράσα, με κοφτές και αξιοπρεπείς κινήσεις και όχι σαν ταβερνιάρης που τυλίχτηκε με τα τραπεζομάντηλα του μαγαζιού του αφού κατέβασε ένα βαρέλι ρετσίνα. 

Πάντως ήταν κι αυτός ανήσυχος και αναψοκοκκινισμένος."Τι κάνεις εδώ;", ρώτησε ο πρώτος διάκονος. "Με πήραν από τη Μητρόπολη και μου είπαν να πάω επειγόντως, εσύ;". "Κι εμένα έτσι μου είπαν. Τι έγινε; Δεν μας είπαν να κάτσουμε να ξεκουραστούμε σήμερα;". "Λες να μη καταλάβαμε καλά,λες να έγινε κάτι και να την πληρώσουμε εμείς;"."Σαν τι να έγινε; Πάμε και θα δούμε".

Στη Μητρόπολη τους περίμενε ο γραμματέας. Μόλις τους είδε είπε σοβαρά: "Ήρθατε; Πηγαίνετε γρήγορα πάνω, σας θέλει ο δεσπότης". Με έκδηλη την ανησυχία ανέβηκαν τις σκάλες και μπήκαν στα διαμερίσματα του Μητροπολίτη. Έφτασαν στο γραφείο του. Παρουσιάστηκαν. "Σεβασμιώτατε μας καλέσατε;". Εκείνος, σκυμμένος πάνω στα χαρτιά του, χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του αρχικά, είπε "Α! Ήρθατε;". "Μάλιστα σεβασμιώτατε", απάντησαν με μια φωνή και έκδηλη την αγωνία να μάθουν γιατί τους είχαν καλέσει και τους δύο εκτάκτως στη Μητρόπολη.

"Πηγαίνετε στο σούπερ μάρκετ απέναντι και πάρτε ένα ματσάκι άνηθο, δυο αγγούρια και μερικά κολοκυθάκια γιατί μας τελείωσαν"!

Υπήρξαν πολλές αναπάντητες κλήσεις από τη Μητρόπολη στα τηλέφωνα και των δύο διακόνων από εκείνη τη μέρα...

Σημείωση: Η παραπάνω ιστορία είναι εντελώς φανταστική. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική. Κανένα ζωάκι δεν κακοποιήθηκε και κανένας ηθοποιός δεν παρενοχλήθηκε κατά τη διάρκεια της συγγραφής και της δημοσίευσής της.