Η Κρίση

 Θα πει τότε ο βασιλιάς σ’ αυτούς που βρίσκονται δεξιά του: “ελάτε, οι ευλογημένοι απ’ τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη βασιλεία που σας έχει ετοιμαστεί απ’ την αρχή του κόσμου. Γιατί, πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ’ επισκεφθήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε”. Τότε θα του απαντήσουν οι άνθρωποι του Θεού: “Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε να πιεις; Πότε σε είδαμε ξένον και σε περιμαζέψαμε ή γυμνόν και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε άρρωστον ή φυλακισμένον κι ήρθαμε να σε επισκεφθούμε;” Τότε θα τους απαντήσει ο βασιλιάς: “σας βεβαιώνω πως αφού τα κάνατε αυτά για έναν από τους άσημους αδερφούς μου, τα κάνατε για μένα”.

Ύστερα θα πει και σ’ αυτούς που βρίσκονται αριστερά του: “φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι· πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά, που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τους δικούς του. Γιατί, πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με περιμαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν ήρθατε να με δείτε”. Τότε θα του απαντήσουν κι αυτοί: “Κύριε, πότε σε είδαμε πεινασμένον ή διψασμένον ή ξένον ή γυμνόν ή άρρωστον ή φυλακισμένον και δε σε υπηρετήσαμε;” Και θα τους απαντήσει: “σας βεβαιώνω πως αφού δεν τα κάνατε αυτά για έναν από αυτούς τους άσημους αδερφούς μου, δεν τα κάνατε ούτε για μένα”.

Ενώ αυτή η περιγραφή της Κρίσεως είναι αρκετά ξεκάθαρη, εμείς οι χριστιανοί ορθόδοξοι της Ελλάδας έχουμε βρει ένα σωρό κόλπα και τερτίπια για να το φέρουμε κι αυτό το κομμάτι στα μέτρα μας. Και αναλύουμε ποιοι είναι αυτοί που έπρεπε να επισκεφθούμε και αν θα είναι αυτό τελικά το κριτήριο για την είσοδο στη Βασιλεία των Ουρανών και αν είναι αρκετό κλπ κλπ. Κάπου εκεί θα προσθέσουμε τον Οικουμενισμό, τον Πάπα, μάλλον την Ουκρανία, πιθανότατα κάποιου είδους ομολογία πίστεως και τέλος πάντων θα πάμε το θέμα σε εντελώς άλλη κατεύθυνση.

Κάπως σαν την υπερασπιστική γραμμή του Κούγια στην υπόθεση Λιγνάδη θα το κάνουμε. Αν το καλοσκεφτεί κάποιος, ο Θεός θα δυσκολευτεί να βγάλει άκρη με μας περισσότερο απ' όσο δυσκολεύτηκε για να φτιάξει τον κόσμο.

Βέβαια, η Τελική Κρίση, η Δευτέρα Παρουσία, δεν θα είναι ένα δικαστήριο που θα ισχύουν δικονομικές διατάξεις, πολύπλοκοι νόμοι και πονηρά παραθυράκια. Ούτε θα μπορεί να επικαλεστεί κανείς ασάφεια στο νομικό πλαίσιο ή αναξιοπιστία των μαρτύρων.

Εκεί θα απλωθούν μπροστά μας οι πράξεις, οι σκέψεις μας, τα πάθη μας και θα κριθούμε ουσιαστικά από τον ίδιο τον εαυτό μας. Και εκεί είναι πολύ δύσκολο να να κρυφτούμε και να διαφύγουμε.

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πολύ εύγλωττους και πολυγραφότατους "πιστούς" να μην έχουν τι να πουν ή τι να γράψουν όταν τους πει ο Κύριος “φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι· πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά, που έχει ετοιμαστεί για το διάβολο και τους δικούς του. Γιατί, πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με περιμαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και φυλακισμένος και δεν ήρθατε να με δείτε”.