Όλοι αυτοί που σε κάθε γιορτή δυτικού τύπου(Αγ. Βαλεντίνου, Halloween, δε ξέρω κι εγώ ποια άλλη) μας γράφουν ολάκερα κατεβατά για τις ξενόφερτες, κενές περιεχομένου γιορτές που μας οδηγούν σε μια ψευδή χαρά, πού κρύβονται τέτοια μέρα; Για τη(χθεσινή) Τσικνοπέμπτη λέω.
Ποιο είναι το νόημα αυτής της γιορτής; Όλο το χρόνο κρέας τρώει ο Έλληνας οπότε τι ακριβώς γιορτάζει τη Τσικνοπέμπτη; Αφού και το Σαββατοκύριακο κρέας θα ξαναματαφάμε. Ή μήπως όλοι αυτοί που ψήνουν θα κάνουν και νηστεία. Από τη Μ.Τετάρτη και αν...
Αλλά όχι! Όλοι μας έχουν πρήξει με τα ήθη και έθιμα...της ψησταριάς! Έτσι είναι. Πατροπαράδοτα πράγματα αυτά.Και αφού είναι πατροπαράδοτα έχουν κι ένα περιεχόμενο. Μόνο που το πνίγει η τσίκνα...
Το νόημα είναι η μάσα, αυτό είναι το νόημα. Η οποία θα συνεχιστεί κατά βούληση και μετά(πιθανότατα το Σαββατοκύριακο) αλλά επειδή είμαστε παραδοσιακοί τύποι οφείλουμε να την τιμήσουμε την ημέρα…
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ Καθαρή Δευτέρα έχω δει τραπέζι σε ταβέρνα υποτίθεται με νηστίσιμα να είναι τόσο γεμάτο με πιάτα πιατάκια μπολάκια δαγκάνες από δω κατσαρόλες παραδίπλα, όλα νηστίσιμα μεν… αλλά λες ουαου..ποιος τρώει εδώ ρε, βασιλικό λέμε χωρίς υπερβολή. Καθαρή Δευτέρα σου λέει να μην το γιορτάσουμε; Όχι ότι θα νηστέψουμε αλλά για το καλό…
Π
Πάντως, έστω και καθυστερημένα, να συμπληρώσω ότι γνωρίζοντας τη δυναμική και το μέγεθος αυτού του ανθρώπινου πάθους δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση τίποτα τουλάχιστον όσο αφορά το συγκεκριμένο. Το οποίο βεβαίως γεννάει άλλα χειρότερα κλπ.
ΔιαγραφήΕίμαστε τόσο ευάλωτοι τελικά σε τόσα κάθε στιγμή που είναι απορίας άξιο πως καταφέρνουμε να κορδωνόμαστε και να σφυρίζουμε αδιάφορα σαν να μην τρέχει τίποτα…βεβαίως μέχρι να βαρέσουν οι καμπάνες σουν ορ λέιτερ όπου εκεί συνήθως αρχίζουμε τα λιβανίσματα και τις κάμψεις…ίσως πάλι.
Και να σκεφτείς ότι όλα αυτά ξεκίνησαν γιατί δεν τους έφτανε ολόκληρος παράδεισος, τους καρπούς του μόνου δέντρου με απαγορευτικό σ'ολόκληρο παράδεισο λέμε λιμπιστήκαν, ήμαρτον δηλαδή...
Π
Ως όντα ειμεθα πειναλες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, η σημασία αυτής της γιορτής πλέον είναι καθαρά αναμνηστική. Μας θυμίζει πως κάποτε ο Ρωμιός ήταν ολιγαρκής, ευλαβής και λιτοδίαιτος..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠώς βλέπεις τους σημερινούς Κυπρίους στα Λονδίνα και λες "καλά, από την ίδια μήτρα με σας βγήκε ο Ευαγόρας και ο Μάτσης;;"..
Δεν ήταν ολιγαρκής, ευλαβης και λιτοδιαιτος. Απλά δεν είχε τι να φάει και που να ξεφαντωσει. Οπότε το έριξε στην ολιγαρκεια και την ευλάβεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι έχουν οι Κύπριοι του Λονδίνου; Δεν έχω δει ποτέ κανέναν. Μάλλον επειδή δεν έχω πάει στο Λονδίνο ποτέ
Όχι, θα διαφωνήσω λιγάκι. Θυμάμαι την σκληρή κι αγέλαστη μωραΐτισσα γιαγιά μου να συφιλιάζεται, όταν ο μπαμπάς υπεκυπτε στα παρακάλια μας για πίτσες και σουβλάκια, αδιαφορώντας για τις τιμημενες φακές της. Και να οι αναμνήσεις για τα ένδοξα μαθητικά χρόνια που τα παιδιά περπατούσαν χιλιόμετρα με τρύπιες σόλες για να πάνε σχολειό κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νοσταλγώ, φυσικά, τα παλιά (και τρισάθλια), προς Θεού, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος πως υπήρχε παλιά μια πάστα λακωνικου Έλληνα που το "στο χωριό μας πεθαίνουμε και μόνοι μας (φράση αλησμόνητου γιατροφοβικού μπάρμπα)" το είχε κάνει motto ζωής.
Από κει και πέρα,το (εύκολο) χρήμα διαβρωνει τα πάντα, πιο γρήγορα και από ότι το αλάτι τα κόκαλα.
Φορούσαν τρύπια γιατί δεν είχαν να πάρουν άλλα. Και οι πίτσες θεωρούνταν "παλιοφαγητά" από τους παλιούς. Πιο πολύ στενοκεφαλιά των παππούδων μας.
ΔιαγραφήΚατά τ' άλλα μια χαρά βγάζανε τα μάτια όποιου ήταν στην ανάγκη για να του πάρουν ό,τι του είχε απομείνει. Μια χαρά τσακάλια ήταν και τότε. Και χωρίς εύκολο χρήμα.