Πολλή εντύπωση μου κάνουν οι άνθρωποι που επιζητούν να γίνουν ήρωες. Τι μανία είναι αυτή βρε παιδί μου. Βέβαια, θέλουν να γίνουν ήρωες χωρίς τα απαραίτητα στοιχεία. Τη γνώση, την αυτοθυσία, το αίσθημα ευθύνης. Τα μπερδεύουν αυτά με την απερισκεψία, τον φανατισμό και τη θυσία...των άλλων για τον σκοπό που έχουν στο κεφάλι τους. Ευχαρίστως θα έπαιρναν στο λαιμό τους όσους παρασύρονταν και τους ακολουθούσαν. Πιθανότατα θα τους κατηγορούσας και για έλλειψη ηρωισμού σε περίπτωση αποτυχίας. Από τέτοια πάστα είναι φτιαγμένοι οι εκβιαστικοί ήρωες που ξεπετάγονται σε κάθε γωνία και πτυχή της ζωής μας.
Όσο για μένα; Ποτέ δε μου άρεσε ο ρόλος του ήρωα ή του αρχηγού. Προτιμούσα το ρόλο του γελωτοποιού ή του βάρδου. Να σατιρίζω ή να εξιστορώ κατορθώματα άλλων παρά να προσπαθώ να δημιουργήσω δικά μου με τον τρόπο που περιέγραψα παραπάνω.
Ναι, αλλα τελικα και εσυ λογω των πρωτων... την βρισκεις. Αρα σου ειναι απαραιτητοι.Τωρα κατα ποσο ειναι δημιουργικο το χομπυ σου...Χωρια που και με τον τροπο που σχολιαζεις, καποιους παιρνεις και εσυ στον λαιμο σου. Ο τροπος αλλαζει. Αρα μηπως πεφτεις σε αυτοκατηγορια. Γεια σου παππα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν υπήρχαν αυτοί θα υπήρχαν άλλοι. Δεν οδηγώ κανέναν, δεν παίρνω στο λαιμό μου κανέναν.
Διαγραφή