Φαίνεται μάλλον εκτός τόπου και χρόνου η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Σήμερα κανείς δε δείχνει πως νηστεύει για να κάνει φιγούρα. Μάλλον σαν αξιοπερίεργο τον κοιτάνε οι υπόλοιποι ή ίσως και να σχολιάσουν περιπαικτικά.
Από την άλλη εντός της Εκκλησίας πληθαίνουν κάθε χρόνο τα κείμενα και οι λόγοι που μας μιλούν για τη χαρά της νηστείας και του πνευματικού αγώνα αυτής της περιόδου.
Δεν υπάρχει καμία χαρά σε αυτή την περίοδο. Αν ήταν έτσι δε θα ζήταγε ο Χριστός να φαινόμαστε χαρούμενοι, θα ζητούσε μόνο να μην είμαστε σκυθρωποί.
Όπως οι αθλητές δε χαίρονται όταν προπονούνται αλλά το κάνουν γιατί πρέπει, γιατί ξέρουν πως αυτός είναι ο μόνος δρόμος, έτσι κι εμείς νηστεύουμε γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Αυτό είναι η νηστεία. Μια προετοιμασία που δεν τη διαφημίζουμε και περιμένουμε πότε θα δώσουμε τον αγώνα για να φανούν τα αποτελέσματά της.
Δε χρειάζονται υπερβολές αυτή τη περίοδο και δε χρειάζεται συζήτηση πολλή για το αν είναι εύκολη ή δύσκολη η νηστεία μας. Προσοχή μόνο χρειάζεται για να μην πάνε οι κόποι χαμένοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου