Αν και στην Νότια Κορέα υποστηρίζουν πως το Taekwondo έχει μια ιστορία αρχαιότερη των 2000 ετών η πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έτσι. Το taekwondo είναι μια σχετικά νέα πολεμική τέχνη που αναπτύχθηκε αμέσως μετά την απελευθέρωση της κορεατικής χερσονήσου από την σχεδόν απάνθρωπη ιαπωνική κατοχή, το 1945.
Πρέπει να γνωρίζουμε πως κατά τη διάρκεια αυτής της κατοχής, από το 1910 ως το 1945, η Ιαπωνία προσπάθησε να σβήσει κάθε ίχνος κορεατικού πολιτισμού από τη χώρα και φυσικά οι πολεμικές τέχνες δεν αποτέλεσαν εξαίρεση. Μόνο ιαπωνικές τέχνες επιτρεπόταν να ασκούνται στην κορεατική χερσόνησο. Έτσι πολλές κορεατικές πολεμικές τέχνες ξεχάστηκαν ή κόντεψαν να εξαφανιστούν.
Μετά την απελευθέρωση, λοιπόν, άνοιξαν πολλές σχολές πολεμικών τεχνών στη Κορέα, τα λεγόμενα kwan. Οι σχολές αυτές ήταν υπό την καθοδήγηση ανθρώπων οι οποίοι είχαν διδαχθεί ή ιαπωνικές πολεμικές τέχνες, όπως διάφορα είδα καράτε, τζούντο, αϊκίντο κλπ ή κινέζικες, δηλαδή διάφορα είδη κουνγκ φου. Υπήρχαν και λίγοι οι οποίοι γνώριζαν και ασκούσαν κρυφά τόσα χρόνια τις εναπομείνασες κορεατικές πολεμικές τέχνες όπως το taekkyeon, το οποίο ήταν μια πολεμική τέχνη που βασιζόταν κυρίως στα λακτίσματα και είχα και στοιχεία χορού.
Το 1952 έγινε μπροστά στον τότε πρόεδρο της Κορέας Σινγκμαν Ρι μια επίδειξη πολεμικών τεχνών με επικεφαλής τον στρατηγό Τσόι Χονγκ Χι, ηγετική μορφή του χώρου των πολεμικών τεχνών στην Κορέα και τον βοηθό του Ναμ Τάε-χι. Ο πρόεδρος της Κορέας ενθουσιάστηκε και διέταξε την ενοποίηση όλων των σχολών πολεμικών τεχνών ώστε να δημιουργηθεί μια νέα κορεατική πολεμική τέχνη.
Έτσι δημιουργήθηκε, με πρόεδρο τον στρατηγό Τσόι Χονγκ Χι , η πρώτη ομοσπονδία του Tae Kwon Do. Το όνομα ήταν έμπνευση του ίδιου του Τσόι Χονγκ Χι και σημαίνει ο Δρόμος(ή ο τρόπος) του Χεριού και του Ποδιού. Με άλλα λόγια ο τρόπος να μάχεσαι με τα χέρια και τα πόδια. Στην ουσία πρόκειται για μια μίξη των ιαπωνικών πολεμικών τεχνών, κυρίως καράτε που γνώριζαν οι περισσότεροι δάσκαλοι τότε στην Κορέα, με πολλά στοιχεία του Taekkyeon,της κορεάτικης τέχνης που είχε διασωθεί καλύτερα, της κορεάτικης πάλης και της κορεάτικης πυγμαχίας, με κάποια στοιχεία κινεζικών πολεμικών τεχνών αλλά και με τεχνικές πολεμικών τεχνών που βρέθηκαν σε αρχαία κορεατικά χειρόγραφα.
Διαφορές μεταξύ των επικεφαλής των σχολών όμως, που δεν συμφωνούσαν σε πολλά θέματα για την πορεία της πολεμικής τέχνης και του αθλήματος, καθώς επίσης και πολιτικά προβλήματα αλλά και οι σχέσεις μεταξύ της Νότιας και της Βόρειας Κορέας είχαν ως αποτέλεσμα τον διαχωρισμό του teakwondo σε διάφορα παρακλάδια. Δύο από αυτά κυριάρχησαν. Πρόκειται για το Kukkikwon taekwondo,αυτό που γνωρίζουμε σήμερα και από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και είχε την υποστήριξη της Νότιας Κορέας και το ITF Taekwon-do που είχε την υποστήριξη της Βόρειας Κορέας.
Το taekwondo έγινε γνωστό στη Δύση από τον πόλεμο του Βιετνάμ. Εκεί οι Νοτιοκορεάτες, σύμμαχοι των Αμερικανών, απέκτησαν τη φήμη φοβερών μαχητών. Υπήρχε μάλιστα διαταγή προς τους Βιετκόνγκ (δυνάμεις των Βορειοβιετναμέζων) να αποφεύγουν τη σύγκρουση με δυνάμεις των Κορεατών. Εκεί οι Κορεάτες έκαναν taekwondo ως μέρος της καθημερινής τους εκπαίδευσης, ενώ είναι γνωστή και μια μάχη στην οποία λίγοι Κορεάτες κατάφεραν και απώθησαν μετά από πολλές μάχες σώμα με σώμα, χιλιάδες Βιετναμέζους. Έτσι, με όπλο τη φήμη αυτή αλλά και πολύ καλά οργανωμένη δουλειά το taekwondo διαδόθηκε αστραπιαία σε όλο τον κόσμο και έφτασε να γίνει ολυμπιακό άθλημα μετά τους Ολυμπιακούς της Σεούλ το 1988.
Το taekwondo είναι τέχνη αυτοάμυνας αλλά και άθλημα μονομαχίας. Αν και υπάρχει ισορροπία στα χτυπήματα χεριών και ποδιών, εντούτοις στις προπονήσεις δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στα χτυπήματα με τα πόδια τα οποία είναι και δυσκολότερο να επιτευχθούν. Η προπόνηση περιλαμβάνει πολλές ασκήσεις γυμναστικής, τεχνικές στον αέρα, σάκο, μονομαχίες - αγώνες, σπάσιμο ξύλων, αυτοάμυνα, ανάπτυξη αντανακλαστικών αλλά και κάποιων ακροβατικών δεξιοτήτων. Είναι εξαιρετικός τρόπος εκγύμνασης, ενδυνάμωσης και ανάπτυξης του σώματος και του πνεύματος τόσο για ενήλικες όσο και για μικρά παιδιά.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι το taekwondo είναι μια από τις πρώτες πολεμικές τέχνες με τόσο εκτεταμένη χρήση λακτισμάτων και η πρώτη που έδωσε τόση μεγάλη έμφαση στα ψηλά και εναέρια λακτίσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου