Στον μύθο του λυκανθρώπου συναντάμε όλο το άγχος και την αγωνία του εκπολιτισμένου ανθρώπου. Το άγχος και την αγωνία μήπως και το κτήνος που κρύβει μέσα του ξυπνήσει και πάρει τον έλεγχο. Μήπως όλη η εξελικτική του πορεία και ο πολιτισμός που έχει δημιουργηθεί οπισθοχωρήσουν δίνοντας τη θέση τους στα ζωώδη ένστικτα.
Γιατί όμως λυκάνθρωπος; Γιατί όχι κάποιο άλλο ζώο; Μα γιατί ο λύκος είναι το πλέον άγριο αλλά και κοντινό στον άνθρωπο θηρίο. Είναι ο πρωτόγονος σκύλος. Ο σκύλος "εκπολιτίστηκε", εξημερώθηκε, ενώ ο λύκος παρέμεινε άγριος.
Ο λυκάνθρωπος είναι η έκφραση όλων των καταπιεσμένων επικίνδυνων ενστίκτων του ανθρώπου που παραμονεύουν στο σκοτάδι περιμένοντας να πάρουν τον έλεγχο.
Και τι πιο ταιριαστό να πυροδοτήσει ένα τέτοιο φαινόμενο από την Πανσέληνο; Από το ολόγιομο φεγγάρι που ασκεί επιρροή και γοητεία σε ανθρώπους και φυσικά φαινόμενα;
Δεν είναι τυχαία η επιτυχία του μύθου του λυκανθρώπου. Πέραν της εντυπωσιακής ιστορίας κρύβονται φόβοι που πηγαίνουν πίσω στην εποχή που οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τις σπηλιές και άρχισαν να χτίζουν καλύβες και σπίτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου