[…] τὸ νέο ἔθνος, στὸ ὁποῖο ἀναφέρεται ὁ Κύριος, εἶναι ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανικὸς κόσμος, ἀσχέτως φυλῆς, γλώσσης, χρώματος κ.λ.π. Αὐτὸς εἶναι ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ ὁ ἅγιος, ὁ νέος Ἱσραήλ. Τὸ σύνολον τῶν ἀνθρώπων, ποὺ θὰ πιστεύσουν στὸν Χριστό, θὰ Τὸν ἀποδεχθοῦν ὡς Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ γίνουν μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του. Δὲν ἐννοεῖ ὁ Κύριος ἀποκλειστικῶς τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος. Ἂς μὴ λησμονοῦμε ὅτι οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ δὲν ἦσαν Ἕλληνες. Ἑβραῖοι ἦσαν. Καὶ οἱ Ἀπόστολοι ἦσαν Ἑβραῖοι. Καὶ μὲ Ἑβραίους διαδόθηκε ὁ Χριστιανισμός. Μήπως ὅλοι οἱ Πατέρες ἦσαν Ἕλληνες; Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς ἦταν Σύρος, ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ὁ Καθηγητὴς τοῦ μοναχισμοῦ ἦταν Αἰγύπτιος, καὶ τόσοι ἄλλοι. Γιατὶ δὲν τὰ βλέπουμε αὐτά;
Καὶ ἐγὼ Ἕλληνας εἶμαι καὶ ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου. Προσοχὴ ὅμως. Ἂς μὴν ὁδηγοῦμε τὰ πράγματα σ’ ἕναν ἄλλου εἴδους ρατσισμὸ μέσα στὴν Ἐκκλησία, λέγοντας, «Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες εἴμεθα καλλίτεροι ἀπὸ σᾶς ποὺ εἶσθε Σλάβοι, ποὺ εἶσθε Γάλλοι, ποὺ εἶσθε Κινέζοι». Ἐνώπιον τοῦ Κυρίου εἴμεθα ὅλοι ἴσοι. Ἀντὶ καυχήσεως, ἂς κοιτᾶμε νὰ γινώμεθα ἄξιοι αὐτῆς τῆς μεγάλης ὑποχρεώσεως, τὴν ὁποία ἔχουμε πρὸς τὴν κληρονομία τῶν Πατέρων μας. Ἂς μὴ ὁμοιάσουμε στοὺς Ἰουδαίους, οἱ ὁποῖοι δὲν ἔκαναν ὅ,τι ἔκανε ὁ Ἀβραάμ, ἀλλὰ ἐκαυχῶντο, ὅτι ἦσαν τέκνα τοῦ Ἀβραάμ. Ἂς μὴ βλέπουμε μόνο ὅσα συμφέρουν σ’ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες.
[…] Λοιπόν, ἂς μὴ μᾶς καταλαμβάνη σωβινισμός. Ἂς μὴ μᾶς κατατρώγη τὸ ἐθνικιστικὸ σαράκι. Καὶ μάλιστα ἐμᾶς, τοὺς σημερινοὺς Ἕλληνες, ποὺ ζοῦμε τὸν Χριστιανισμὸ ἀδαπάνως ἐν σχέσει μὲ ἄλλους Χριστιανοὺς ἀδελφούς μας.
ἀρχιμ. Ἐπιφάνιου Θεοδωρόπουλου, Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα, ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος 2003
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου