Σαλτιμπάγκος

Λοιπόν,ναι,τώρα που έφτασα τα σαράντα,αποφάσισα-έστω και αργά-τι δουλειά θα ήθελα να κάνω.

Από μικρός είχα πολλές αλλαγές στις επιλογές μου για επαγγελματική σταδιοδρομία.Σκουπιδιάρης(η πρώτη μου επιλογή γύρω στα 5-6 χρόνια μου),αστυνομικός,στρατιωτικός,πυροσβέστης,γεωπόνος,ψυχολόγος,σωματοφύλακας,δάσκαλος πολεμικών τεχνών και κάμποσα ακόμα που σιγά μην τα θυμάμαι.

Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν με κάλυπτε απόλυτα.Ικανοποιούσαν κάποιες από τις πτυχές της πολυσχιδούς προσωπικότητάς μου αλλά δεν μου έδιναν πληρότητα.Τελικά, ο χρόνος κύλησε και η Εκκλησία κέρδισε ένα στέλεχος επτά αστέρων.Σαν το καλό κονιάκ(που δεν πρέπει να το λέμε κονιάκ αλλά μπράντι,κονιάκ είναι το μπράντι που παράγεται στην ομώνυμη γαλλική πόλη,βλέπετε τι μαθαίνετε όσο διαβάζετε το μπλογκ μου; ).


Πριν από λίγο καιρό όμως μου καρφώθηκε η ιδέα! Φωτίστηκα σαν τον Βούδα! Είδα όραμα σαν τον Ζωροάστρη! Βρήκα την πραγματική μου κλίση! Αυτό που θα έπρεπε να έχω γίνει(ακόμα προλαβαίνω ίσως) είναι ένας κλόουν!Ένας σαλτιμπάγκος!

Θα μπορώ να φοράω όσο γελοία παπούτσια θέλω, ρούχα τουλάχιστον δύο νούμερα μεγαλύτερα, θα κάνω τον κόσμο να γελάει, δεν θα παίρνω σοβαρά τον εαυτό μου(πώς θα μπορούσα άλλωστε,με τέτοια δουλειά), και αν κάποιος με εκνευρίσει
-πράγμα συνηθισμένο-θα μπορώ να του πετάξω μια τούρτα στη μούρη ή νερό από το λουλούδι στο πέτο μου!

Κομβική αυτή η στιγμή.Μια νέα καριέρα αρχίζει, ένα άστρο γεννιέται.Ή απλά γράφω ασυναρτησίες....