ORTHODOXIA.INFO | Σπύρος Παπαγεωργίου Για το μαρτύριο της ιερωσύνης μίλησε απόψε στον ιερό ναό του Αγίου Ελευθερίου οδού Αχαρνών ο Μητροπολίτης Μεσογαίας & Λαυρεωτικής Νικόλαος, στο πλαίσιο των εορταστικών και λατρευτικών εκδηλώσεων «ΕΟΡΤΙΑ 2018».
Στην ομιλία του ο κ. Νικόλαος τόνισε ότι «η ιερωσύνη έχει μαρτύριο διότι ο ιερέας πρέπει διαρκώς να κάνει θυσίες. Αυτό είναι το ήθος και το φρόνημα στο οποίο ασκείται η ιερωσύνη στην Εκκλησία. Ένας τέτοιος ιερομάρτυρας είναι ο Άγιος Ελευθέριος που είχε μαρτυρική ιερωσύνη, διότι επιβεβαίωσε αυτό στο οποίο ήταν αφιερωμένος, χύνοντας το αίμα του».
Ο κ. Νικόλαος επεσήμανε πως «ο ιερέας δεν είναι ελεύθερος. Νομίζει ότι είναι ελεύθερος, όμως υπαρχει μια δουλεία(…). Η ιερωσύνη είναι ένα αξίωμα που περιποιεί τιμή και έχει πνευματική ευθύνη ο ιερέας απέναντι στον Θεό και τον άνθρωπο. Επίσης είναι αποστολή και λειτούργημα που δεν απαιτεί μόνο ευθύνη αλλά και κόπο για την διάδοση του Ευαγγελίου. Επιπλέον η ιερωσύνη είναι διακονία, υπηρεσία και μια προσφορά άνευ ορίων. Τέλος είναι μαρτυρία και μαρτύριο.
Ενας ιερέας εχει στοιχεία μαρτυρίου. Κατ’ αρχάς ο χώρος που ιερουργεί το θυσιαστήριο, περιέχει την λέξη θυσία και δείχνει ότι προσφέρει θυσία τον εαυτό του.
Εν συνεχεία επεσήμανε ορισμένα σημεία που δείχνουν ότι ο ιερέας ζει το μαρτύριο. Ο ιερέας απαρνείται τον εαυτό του, ξεχνάει τα δικαιώματά του, ζει για τον λαό και όχι για τον εαυτό του «Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν».
Συνέχισε λέγοντας «αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι». Ο ιερέας πρέπει πρωτίστως να σηκώσει τον δικό του Σταυρό (τα πάθη, τις αδυναμίες, τον εγωισμό του, τις συκοφαντίες, τον ίδιο του τον εαυτό) και να τον εμπιστευτεί στον Θεό.
«Πόλις επάνω όρους κειμένη», ο ιερέας οφείλει να είναι λαμπάδα διαρκώς αναμμένη και ακοίμητη λυχνία για να τον κοιτούν οι πιστοί και να παίρνουν θάρρος και δύναμη.
Να συγχωρεί όλους και να είναι μια πηγή ελέους για τον κόσμο, να διακονεί τον λαό όπως ο Κύριος στον Μυστικό Δείπνο που έρχεται και διακονεί κάθε ψυχή. «Aλλήλων τα βάρη βαστάζετε». Οφείλει ο ιερεάς ακόμα να σηκώνει το βάρος και τα προβλήματα των πιστών και να τα μεταφέρει στον Θεό μεσω του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Να αισθάνεται διαρκώς την παρουσία του Θεού μπροστά του, αλλά και να έχει μια διαρκή φωτογράφηση του εσωτερικού του κόσμου. Επίσης η αγάπη του ιερέα για τους πιστούς. Να δείχνει μείζονα αγάπη όπως ο Θεός του μαθητές του. Το κοντέρ να είναι στο φούλ και να χτυπάει κόκκινο.
Τέλος, εξέχουσα σημασία έχει η σιωπή του ιερέα. «καιρός του σιγάν και καιρός του λαλείν». Να ξεχωρίζει πότε θα πρέπει να μιλησει και πότε θα πρέπει να σωπάσει.
O κ. Νικόλαος λίγο πριν κλείσει είπε «ας μείνει ως ένα όραμα της Εκκλησίας για την ιερωσύνη, να την έχουμε ψηλά για να ξέρουμε πόσο σημαντική αποστολή είναι. Ο στόχος είναι ο ιερέας να τιμά τα ιερά του και να κρατηθεί ως πηγή ιερωσύνης που θα ξεδιψά τους πιστούς».
Τον Μητροπολίτη Μεσογαίας ευχαρίστησε ο προϊστάμενος του ναού π. Θεμιστοκλής Χριστουδούλου, που αναφέρθηκε στο πλούσιο βιογραφικό του κ. Νικολάου.
Εν συνεχεια ακολούθησε ενοριακό αρχονταρίκι στην κατάμεστη αίθουσα του πνευματικού κέντρου του ναού, όπου τέθηκαν ερωτήματα και ακολούθησε συζήτηση με τους πιστούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου