Η Θεία Ευχαριστία, το ασυλλήπτου ιερότητος και μοναδικής σημασίας μυστήριον, επιβάλλεται να μένη εκτός οιασδήποτε εκκλησιαστικής διενέξεως

xristianiki

«“Περίλυπος εστιν η ψυχή μου”. Πόνος βαθύς, ανησυχία και αμηχανία συνέχουν και ημάς, καθώς παρακολουθούμεν τας εξελίξεις περί το Ουκρανικόν, μετά τας αποφάσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου (11.10.2018) και της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας (15.10.2018), τας οποίας καταγράφετε εις την από 29ης Οκτωβρίου Υμετέραν επιστολήν», αναφέρει σε επιστολή του της 7ης Νοεμβρίου, προς τον Πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλο, ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ. Αναστάσιος. Η επιστολή αυτή, όπως και η επιστολή του κ. Αναστασίου επίσης προς τον Μόσχας κ. Κύριλλο της 10ης Οκτωβρίου, μια μέρα πριν την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δόθηκαν στη δημοσιότητα μετά την επιλεκτική διαρροή τους από κύκλους της Μόσχας. Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Αναστάσιος επισημαίνει στην παραπάνω επιστολή ότι η απόφαση της Εκκλησίας της Ρωσίας για διακοπή της θείας Κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, «προκαλεί έντονον ανησυχίαν. Είναι αδιανόητον να χρησιμοποιήται η Θεία Ευχαριστία, το κατ’ εξοχήν μυστήριον της απείρου αγάπης και άκρας ταπεινώσεως του Χριστού, ως όπλον εναντίον μιας άλλης Εκκλησίας. Είναι δυνατόν», αναρρωτιέται ο Μακαριώτατος Αλβανίας, «η Θεία Ευχαριστία, η τελουμένη εις τους ναούς της Μικράς Ασίας, της Κρήτης, του Αγίου Όρους και αλλαχού της γης, δια τους Ρώσους Ορθοδόξους πιστούς να είναι τώρα ανυπόστατος; Και εάν “μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης” προσέλθουν να μεταλάβουν τα καθαγιασμένα Τίμια Δώρα, διαπράττουν “αμάρτημα”, δια το οποίον απαιτείται εξομολόγησις; Ομολογούμεν ότι είναι αδύνατον να συμφωνήσωμεν με ποιαύτας αποφάσεις. Η Θεία Ευχαριστία, το ασυλλήπτου ιερότητος και μοναδικής σημασίας μυστήριον, επιβάλλεται να μένη εκτός οιασδήποτε εκκλησιαστικής διενέξεως», καταλήγει ο κ. Αναστάσιος.


«Να αναζητηθεί ψυχραίμως συμβιβαστική λύσις»

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας με έμφαση τονίζει ότι «τα συσωρευθέντα θέματα των διακαιοδοσιών, επ’ ουδενί συνιστούν αιτίαν Σχίσματος». επισημαίνει δε ότι «Τυχόν Σχίσμα σήμερον, όπως επανειλημμένως έχομεν τονίσει, θα αμαυρώσει το κάλλος της Ορθοδοξίας, θα εξασθενήσει το διεθνές κύρος της και θα πληγώσει βαθύτατα την πίστην των Ορθοδόξων –ιδία των εν Ουκρανία περί ων το άμεσον ενδιαφέρον–, οι οποίοι υφίστανται διαρκείς πιέσεις υπό της πολυμόρφου αθεΐας και μολύνονται από την αδιαφορίαν την διαχεομένην δίκην πυρηνικής σκόνης. Ως εκ τούτου επιβέλλεται να αναζητηθεί ψυχραίμως συμβιβαστική λύσις», καταλήγει ο Αρχιεπίσκοπος. Η Εκκλησία της Αλβανίας είναι πρόθυμη να συμμετάσχει «εις κανονικώς συγκληθησομένην Σύναξιν Προκαθημένων», αναφέρει στην επιστολή του ο κ. Αναστάσιος, τονίζοντας ότι «τα πλέον ευλογημένα επιτεύγματα της Ορθοδοξίας κατά τας τελευταίας δεκαετίας υπήρξαν αι Συνάξεις των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών. Είθε να επανέλθωμεν εις αυτάς διορθούντες παραλείψεις και λάθη του παρελθόντος.»

«Πορεία εις ναρκοπέδιον»

Εξάλλου, σε επιστολή του προς τον Πατριάρχη Μόσχας κ. Κύριλλο, μία μόλις μέρα πριν την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος επεσήμενε ότι δήλωσε σχετικώς στην αντιπροσωπεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου που τον επισκέφθηκε ότι «η σχεδιαζόμενη κατά την παρούσαν χρονικήν περίοδον χορήγησις αυτοκεφαλίας εις την Ουκρανίαν φοβούμεθα ότι θα είναι “πορεία εις ναρκοπέδιον”.» Και επίσης ότι «τελικώς, αντί της ενότητος των Ορθοδόξων εν Ουκρανία διαφαίνεται κίνδυνος διασπάσεως της ενότητος της Ορθοδοξίας εν τη Οικουμένη.»

«Τα αδύνατα παρά ανθρώποις...»

Στην πρώτη του αυτή επιστολή ο κ. Αναστάσιος επισημαίνει ότι η στάση του Πατριαρχείου της Μόσχας και η απόφασή του (στις 14 Σεπτεμβρίου) για διακοπή μνημόνευσης του Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου δυσχέραιναν την σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου για το Ουκρανικό θέμα. Αφού, επιβεβαιώνεται η προθυμία της Εκκλησίας της Αλβανίας να συμβάλλει στην σύγκληση μιας τέτοιας Συνόδου, ο Μακαριώτατος κ. Αναστάσιος τονίζει και το εξής σημαντικό, που για δεκαετίες επαναλαμβάνει στον διαχριστιανικό διάλογο: «ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι η Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία και όχι Συνομοσπονδία τοπικών Εκκλησιών. Οιαιδήποτε μορφαί σχισμάτων εξασθενούν την Ορθόδοξον μαρτυρίαν εις την σύγχρονον οικουμένην, πλήττουν την αξιοπιστίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας και γενικότερον, τραυματίζουν το κύρος του χριστιανικού κόσμου.» Ο Μακαριώτατος Αλβανίας, τέλος, επιμένει στη συνοδική λύση του προβλήματος λέγοντας: «Όσον και αν φαίνεται ανέφικτον, πιστεύομεν ότι όλοι πρέπει να “πράξωμεν το παν”, δια να επανέλθωμεν εις τας Συνάξεις των Προκαθημένων και εις τον σχεδιασμόν μιας νέας Μεγάλης Συνόδου. Δεν αγνοούμεν ότι αι προτάσεις αύται θα θεωρηθούν υπό τινων εξωπραγματικαί και τελικώς μη εφικταί. Εν τούτοις είμαι πεποισμένος ότι δεν είναι κανείς ρεαλιστής, εάν δεν πιστεύει εις το θαύμα· και ότι: “τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστιν” (Λουκ. 18:18-27)».