β)Η πεποίθηση ότι με την πίστη γλιτώνουμε από τη θύελλα των πειρασμών.Όχι.Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει.
Πατερικά κείμενα:στην είσοδο ενός χωριού με αμαρτωλούς κατοίκους στέκουν δυο δαίμονες.Γύρω από ένα μοναστήρι με ευσεβείς και άπορους μοναχούς στέκουν δυο χιλιάδες δαίμονες.
γ)Η πεποίθηση ότι με την πίστη δεν έχουμε ανάγκη από τις συνηθισμένες αρετές των ανθρώπων,όπως την εξυπνάδα, τη δικαιοσύνη, την επίμονη προσπάθεια...
Ο πιστός άνθρωπος έχει ανάγκη όλες τις παραπάνω αρετές, όπως τις έχουν ανάγκη όλοι οι άνθρωποι. Η πίστη μας βοηθά,μας ενδυναμώνει, μας ανυψώνει, μας χαροποιεί αλλά δεν παραμερίζει τις ανθρώπινες αρετές.(Η πίστη γενικά-και αυτό αποτελεί κανόνα- δεν μας προσφέρει ένα όμορφο καταστατικό.Μας κάνει ευτυχισμένους σε σχέση με τους συνανθρώπους μας, αλλά όχι μόνο δεν μας παραχωρεί προνόμια, μα απεναντίας μας δημιουργεί πρόσθετες υποχρεώσεις.)
Αν λοιπόν ο πιστός υποπέσει σε κάποιο σφάλμα,σε μια απερισκεψία, μια ασύνετη πράξη, θα υποστεί κι αυτός, όπως όλοι οι άνθρωποι, τις φυσιολογικές συνέπειες, κι αυτό δεν θα πρέπει να τον κάνει να απορήσει ή να παραπονεθεί.Κανείς δεν εξαιρείται.
Νικολάε Στάινχαρτ,Τοημερολόγιο της ευτυχίας, εκδ. Μαΐστρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου