Του ΠΑΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
Αντιμετώπιζαν πάντα την Ελλάδα, την Κύπρο και γενικά όλο τον κόσμο σαν αμπελοχώραφά τους. Πρώτα ήταν οι αυτοκρατορίες και οι αποικιοκρατικές δυνάμεις. Εξόντωσαν ιθαγενείς πληθυσμούς και επέβαλαν καταναγκαστικά έργα. Έκαναν δουλεμπόριο και λεηλάτησαν τον πλούτο των αποικιών. Σε αρκετές περιπτώσεις κατέστρεψαν ή κατάκλεψαν πολιτιστικούς θησαυρούς. Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα είναι τα Μάρμαρα του Παρθενώνα. Οι Βρετανοί αρνούνται να τα επιστρέψουν στον τόπο που ανήκουν, επειδή εξακολουθούν να λειτουργούν και να συμπεριφέρονται με αποικιοκρατικές αντιλήψεις. Σε πολλές περιοχές του πλανήτη άφησαν πίσω τους αρκετά κατάλοιπα.
Μέσω της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» καθορίζουν ακόμα τη μοίρα χωρών, όπως της Κύπρου. Με εξεγέρσεις και αντιαποικιακά κινήματα ανεξαρτησίας δημιουργήθηκε στη συνέχεια ο Τρίτος Κόσμος και κατόπιν, μετά την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Ψυχρός Πόλεμος. Παρά το γκρέμισμα του τείχους ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, οι ιμπεριαλιστικές πρακτικές και οι ξένες επεμβάσεις στα εσωτερικά άλλων κρατών από ισχυρές δυνάμεις συνεχίζουν να αποτελούν κύριο γνώρισμα της διεθνούς πραγματικότητας.
Σήμερα, τις περισσότερες φορές παρεμβαίνουν χωρίς καν να χρησιμοποιούν στρατούς, παρά μονάχα τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα ή την τεχνολογία (π.χ. αμερικανικές προεδρικές εκλογές), καταπατώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Η πλεονεκτική γεωγραφική θέση και η στρατηγική αξία της Κύπρου υπήρξε ανέκαθεν ο βασικότερος παράγοντας ώστε μέσα στην χιλιόχρονη διαδρομή της να μην ήταν ποτέ πραγματικά ελεύθερη. Από το 1960, που της παραχωρήθηκε κουτσουρεμένη Δημοκρατία, με ένα δοτό σύνταγμα, η μικρή Κύπρος έγινε έρμαιο των συγκρουόμενων συμφερόντων στην περιοχή. Βέβαια, οι ξένες παρεμβάσεις και κυρίως οι επεκτατικές επιδιώξεις της Τουρκίας, βρήκαν πρόσφορο έδαφος λόγω των λανθασμένων πολιτικών χειρισμών Αθήνας και Λευκωσίας, εξαιτίας της ξενοκίνητης δικτατορίας στην Ελλάδα και του προδοτικού πραξικοπήματος στην Κύπρο. Η Βρετανία δεν σταμάτησε ποτέ να αντιμετωπίζει το νησί ως προτεκτοράτο της. Ήταν υπεύθυνη για το σχέδιο Ανάν και για κάθε σχέδιο λύσης που οδηγεί σ’ ένα ελεγχόμενο, μη λειτουργικό κράτος.
Αν οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι μπορέσουν κάποτε να δημιουργήσουν ένα ακηδεμόνευτο κράτος, χωρίς εγγυήσεις και τουρκικά στρατεύματα, τότε το επόμενο βήμα θα είναι ο κοινός αγώνας για την κατάργηση των βρετανικών στρατιωτικών βάσεων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να στηρίζουν τις τουρκικές θέσεις στο Κυπριακό, διότι από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου θεωρούν την Τουρκία «πολύτιμη σύμμαχο» στην περιοχή. Αν τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά την ανάληψη της Προεδρίας από τον Ντόναλντ Τραμπ διαμορφώθηκαν νέες συνθήκες στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, αυτό δεν οφείλεται στις ΗΠΑ, αλλά αποκλειστικά στον Ερντογάν.
Οι επιλογές του και οι συνεργασίες του με το Πούτιν και το Ιράν, καθώς και οι νέες συμμαχίες για τους υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν αναγκάσει την Ουάσιγκτον να αντιμετωπίζει πλέον την Κύπρο διαφορετικά, αναβαθμίζοντας τη σημασία της για τα αμερικανικά συμφέροντα. Αυτή η εξέλιξη όμως, δεν σημαίνει ότι έχει αλλάξει και την αμερικανική πολιτική στο Κυπριακό. Όλα θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό από την τελική έκβαση της πορείας των ταραγμένων σχέσεων μεταξύ ΗΠΑ – Τουρκίας.
Η Ρωσία, από τον καιρό της κυπριακής ανεξαρτησίας, αξιοποίησε στο έπακρο τις επεμβάσεις της Τουρκίας, της Βρετανίας και των ΗΠΑ στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου, ασκώντας «εκ του ασφαλούς» μια πολιτική καταδίκης των ξένων παρεμβάσεων. Την ίδια στιγμή, για τα δικά της συμφέροντα, λειτούργησε ως «αντίπαλο δέος» για την «προστασία» της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενάντια σε κάθε προσπάθεια ένταξης της Κύπρου, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στο «δυτικό στρατόπεδο».
Πριν λίγες μέρες, η κυβέρνηση Πούτιν δεν δίστασε να προχωρήσει σε δημόσια παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Κύπρου, στο πλαίσιο της πάγιας πολιτικής της στο Κυπριακό. Η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε χαρακτηριστικά: «Έχουμε επανειλημμένα επισημάνει στην ηγεσία της Κύπρου ότι η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση του νησιού και η ανάμειξή του στα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε επικίνδυνες και αποσταθεροποιητικές επιπτώσεις για την Κύπρο».
Αλλά, για τα σαράντα χιλιάδες τουρκικά κατοχικά στρατεύματα στο νησί, η εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας δεν είπε λέξη και ουδέποτε έκανε αναφορά σε τουρκική κατοχή, όπως και ο εκάστοτε εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Η παράνομη παρουσία του Αττίλα, μοιράζοντας την Κύπρο στα δυο και κρατώντας έναν λαό όμηρο για 44 και πλέον χρόνια, φαίνεται ότι για την Μόσχα, την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και τις Βρυξέλλες δεν έχει αποσταθεροποιητικές επιπτώσεις, γιατί αν είχε θα αντιμετώπιζαν πολύ διαφορετικά την Άγκυρα.
Εύλογο λοιπόν ήταν το ερώτημα, κατά τη διάρκεια συζήτησής μας, ενός ομογενή που κατάγεται από τον Καραβά της Κερύνειας: «Τον χριστιανορθόδοξο Πούτιν δεν τον ενοχλεί ο κατοχικός στρατός του ισλαμοφασίστα Ερντογάν, ο οποίος γέμισε τις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου με τζαμιά φανατικών ισλαμιστών;» Από τον 7ο αιώνα π.Χ., όταν οι Ασσύριοι κατέκτησαν την Κύπρο, μετά οι Αιγύπτιοι και οι Πέρσες, λες και δεν άλλαξε τίποτα. Αυτό το νησί στην άκρη της Μεσογείου δεν ησύχασε ποτέ, γιατί διασταυρώνονται κάθε λογής συμφέροντα ισχυρών δυνάμεων.
Το Κυπριακό, από τότε που δημιουργήθηκε, είναι ένα ζήτημα με φανερές και κρυφές ξένες επεμβάσεις. Στο ποιητικό έργο του «Ύμνος και θρήνος για την Κύπρο», ο Γιάννης Ρίτσος αποτυπώνει εύστοχα τη διαχρονική διάσταση της κατακτημένης πατρίδας: «Εσύ της θάλασσας ρυθμός, ολάνθιστο κλωνάρι, πώς σου μαδήσαν τ’ άνθια σου διπλοί, τριπλοί βαρβάροι»
Πηγή: Τον χριστιανορθόδοξο Πούτιν δεν τον ενοχλεί ο κατοχικός στρατός του Ερντογάν και τα τζαμιά; https://hellasjournal.com/2018/12/ton-christianorthodoxo-poytin-den-ton-enochlei-o-katochikos-stratos-toy-erntogan-kai-ta-tzamia/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου