Όταν κάποιος υποφέρει, εκείνη την ώρα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τον ακούσεις. Να ακούσεις τον πόνο του, να σκουπίσεις το δάκρυ του, να κρατήσεις το χέρι του. Δε θέλει να του δώσεις λύσεις, ξέρει ότι δε μπορείς, δε θέλει να του πεις πως όλα θα πάνε καλά, δε θέλει να του μιλήσεις για υψηλές ιδέες και για υπερβατικούς θεούς. Εκείνη την ώρα θέλει να ξέρει πως τον ακούς και πως θα τον ακούσεις και αύριο και μεθαύριο και για όσο χρειαστεί μέχρι να μπορέσει να συνέλθει. Αν το κάνεις, σιωπώντας θα έχεις μιλήσει σοφότερα από τον μεγαλύτερο σοφό που περπάτησε στη γη και θα του έχεις φανερώσει τον Θεό όπως ποτέ άγιος άνθρωπος ή ιερή διδαχή δεν το έχει κάνει πριν. Μην υποτιμάς τη σιωπηλή συμπαράσταση. Αυτή που αντί να μιλάει, όπως συνηθίζεται στο δυτικό κόσμο, ακούει, όπως είναι το έθιμο της ανατολής. Αυτή που αντί να προτείνει λύσεις και ψεύτικες εμψυχώσεις, προσφέρει μια ανάπαυση και μια συμπαράσταση που στηρίζει σαν θεμέλιο τον οίκο του Θεού, το σώμα δηλαδή όπου μέσα του κατοικεί η ψυχή του ανθρώπου. Μην αναρωτιέσαι λοιπόν τι να πω σε αυτόν που υποφέρει, να αναρωτιέσαι αν μπορείς να τον ακούσεις όσο θα χρειαστεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου