Ο θάνατος, όταν έρχεται έτσι απρόσμενα και χτυπά νέους ανθρώπους είναι πάντα τραγικός. Ακόμα πιο τραγικό τον κάνει το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί πήγαν να προσφέρουν βοήθεια σε μια ξένη χώρα, σε εντελώς αγνώστους, ίσως και εχθρικούς ακόμα, ανθρώπους που βρίσκονταν σε πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση. Ο Καλός Σαμαρείτης όμως βοήθησε έναν Εβραίο, έναν άνθρωπο ξένο γι' αυτόν και εχθρικό. Και όσοι χάνουν τη ζωή τους ακολουθώντας τον δρόμο του Σαμαρείτη κερδίζουν πολλά σπουδαιότερα πράγματα αφού αυτοί περπατούν στα βήματα Αυτού που πέθανε για τη σωτηρία των ανθρώπων και αναστήθηκε από τους νεκρούς ελευθερώνοντας τους. Αλλά ακόμα κι αν ο θάνατος είναι το οριστικό τέλος και δεν υπάρχει τίποτα μετά από αυτόν, πράγμα που δεν το πιστεύω, αυτή σύντομη ζωή, που κόπηκε απότομα στη προσπάθεια προσφοράς σε ανθρώπους που βρίσκονταν σε θέση δεινή, τότε αυτή η σύντομη ζωή αξίζει περισσότερο από μια ζωή εκατό χρόνων φιλαυτίας και εγωισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου