Αν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν είχαν αναπτύξει την θεολογία-μυθολογία τους για τη μετά θάνατον και δεν την είχαν μεταλαμπαδεύσει στους Ισραηλίτες , τότε ο Χριστός δε θα μπορούσε να περπατήσει ανάμεσα στους Εβραίους και να τους διδάξει. Άλλωστε η διδασκαλία του Χριστού είχε δύο πυλώνες, την Αγάπη και την Ανάσταση. Οι Εβραίοι που είχαν κληρονομήσει την πίστη στον αληθινό Θεό και είχαν συνάψει μαζί Του συμφωνία, εν τούτοις σπάνια και λίγοι από αυτούς αντιλαμβάνονταν την ορθή διδασκαλία περί Θεού και τον ίδιο τον Θεό. Γι' αυτούς ο Θεός ήταν αποκλειστικά και μόνο δικός τους και το σχέδιο Του για τον ερχομό του Μεσσία και τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους περνούσε μόνο μέσα από τη δική τους κοσμική κυριαρχία. Και όσοι προφήτες προσπάθησαν αν τους διδάξουν την αλήθεια, κυνηγήθηκαν και/ή θανατώθηκαν. Χωρίς τις βάσεις που έθεσαν οι Αιγύπτιοι (και πιθανόν πέρασε στους Ισραηλίτες, σε κάποιους από αυτούς) δε θα είχαν δημιουργηθεί οι κατάλληλες συνθήκες για την Ενανθρώπιση. Όσα λοιπόν χρωστάμε στους Εβραίους για τη γνώση του αληθινού Θεού, στους Έλληνες για τους φιλοσοφικούς όρους που εμπλούτισαν τη χριστιανική διδασκαλία και στους Ρωμαίους, ο κοσμοπολιτισμός των οποίων βοήθησε στην εξάπλωση του χριστιανισμού, άλλα τόσα χρωστάμε και στους Αιγύπτιους για τη πίστη τους στη μετά θάνατον ζωή και τη δυνατότητα που μας έδωσε να αντιληφθούμε την Ανάσταση ως τέτοια και όχι ώς μετενσάρκωση όπως οι ινδουιστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου