Η κλιματική κρίση δεν έγινε από τη μία μέρα στην άλλη. Έχουμε κοντά μια δεκαετία που βλέπουμε τα καιρικά φαινόμενα στη χώρα μας να είναι ολοένα και πιο έντονα. Οι υψηλές θερμοκρασίες, οι έντονες βροχοπτώσεις, οι δυνατοί άνεμοι, οι παγετοί. Και αφού το βλέπαμε να έρχεται, θα έπρεπε να προετοιμαστούμε. Όχι ότι θα αποφεύγαμε τις καταστροφές. Αυτές είναι αναπόφευκτες από τη στιγμή που χτίσαμε μέσα σε δάση και κοντά σε ποταμούς και ακτές, δεν είναι τυχαίο ότι για αιώνες οι άνθρωποι δεν έχτιζαν τα σπίτια τους ούτε μέσα σε δάση, ούτε δίπλα σε ποτάμια, ούτε κάτω από βράχους στους πρόποδες ενός βουνού. Αυτό έχει να κάνει με την απώλεια της σύνδεσης με τη φύση από τότε που η επιστήμη αναπτύχθηκε και μας έδωσε τη ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας. Θα μπορούσε όμως να μην είναι τέτοιο το μέγεθος της τραγωδίας. Να μην είναι τόση η έκταση της καταστροφής. Είναι προφανές ότι δεν έγιναν τα απαιτούμενα. Είναι προφανές ότι αυτά που έγιναν δεν ήταν αρκετά. Αυτοί που είχαν την ευθύνη απέτυχαν, όπως απέτυχαν και αυτοί που τους εξέλεξαν. Κι δεν παραδειγματιστούμε και στις άλλες περιοχές της χώρα ή αν αυτά ξεχαστούν με την καταβολή των αποζημιώσεων τότε σύντομα θα ξαναζήσουμε τέτοιες καταστροφές με την ίδια ένταση και έκταση.
ΥΓ. Επειδή, προεκλογική περίοδος βλέπετε, κάποιοι χειροκροτούν δημάρχους που συμμετέχουν στο μοίρασμα φαγητού και νερού ή ακόμα και στη διάσωση πολιτών και σε άλλες διάφορες δουλειές. Δεν είναι δουλειά τους και δεν τους κάνει καλούς δημάρχους. Καλοί δήμαρχοι θα ήταν αν είχαν φροντίσει να μη χρειαστεί να τα κάνουν όλα αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου