Είπε ο Κύριος την εξής παραβολή: Ένας γαιοκτήμονας φύτεψε ένα αμπέλι, το περιέφραξε, έσκαψε σ’ αυτό πατητήρι, έχτισε πύργο, το νοίκιασε σε γεωργούς και έφυγε για άλλον τόπο. Όταν πλησίαζε η εποχή της καρποφορίας, έστειλε τους δούλους του στους γεωργούς να πάρουν το μερίδιό του από τους καρπούς. Οι γεωργοί όμως έπιασαν τους δούλους του, κι άλλον τον έδειραν, άλλον τον σκότωσαν κι άλλον τον λιθοβόλησαν. Ξανάστειλε άλλους δούλους, περισσότερους από τους πρώτους και τους έκαναν τα ίδια. Τελευταίον τους έστειλε το γιο του με τη σκέψη: «θα σεβαστούν το γιο μου». Οι γεωργοί όμως, όταν είδαν το γιο, είπαν μεταξύ τους: «αυτός είναι ο κληρονόμος. Εμπρός ας τον σκοτώσουμε και ας αρπάξουμε την κληρονομιά του». Έτσι, τον έπιασαν, τον έβγαλαν έξω από τ’ αμπέλι και το σκότωσαν. Όταν λοιπόν έρθει ο ιδιοκτήτης του αμπελιού, τι θα κάνει σ’ εκείνους τους γεωργούς; «Είναι κακοί», του λένε. «Γι’ αυτό θα τους εξολοθρεύσει με το χειρότερο τρόπο και θα νοικιάσει το αμπέλι σ’ άλλους γεωργούς, που θα του δίνουν τους καρπούς στην εποχή τους». Τους λέει ο Ιησούς: «Ποτέ δε διαβάσατε στις Γραφές : Ο λίθος που τον πέταξαν σαν άχρηστο οι οικοδόμοι, αυτός έγινε αγκωνάρι∙ ο Κύριος το έκανε αυτό, και είν’ αξιοθαύμαστο στα μάτια μας.
Δε θα σχολιάσω το νόημα της σημερινής παραβολής. Άλλωστε έχει σχολιαστεί κι αυτή από τόσους και τόσους, που γράφουμε εδώ και αιώνες κάθε φορά που συναντούμε την παραβολή αυτή τα ίδια και τα ίδια με αποτέλεσμα να κουράζουμε, να κουραζόμαστε και τελικά να μη μένει και τίποτα.
Ας σταθούμε κάπου που δε στέκονται συχνά οι ιεροκήρυκες και οι σχολιαστές. Σε αυτούς που ακούν την παραβολή. Οι οποίοι είναι η ιερατική τάξη των Εβραίων και άλλοι ευσεβείς που συχνάζουν στο Ναό. Και γράφω συχνάζουν γιατί μάλλον ως μέρος αναψυχής και επίδειξης τον έβλεπαν τον Ναό όλοι αυτοί αλλιώς δεν εξηγείται η ανοησία τους. Δεν εξηγείται το πως απέτυχαν να καταλάβουν το νόημα αυτών που λέει ο Χριστός, πως δεν κατάλαβαν πως απευθύνεται σε αυτούς όταν μιλά για τους κακούς γεωργούς που σκοτώνουν τους απεσταλμένους και τον ίδιο τον γιο του κυρίου του αμπελώνα. Και μάλιστα αυτοί οι ίδιοι βγάζουν και ετυμηγορία για τους κατηγορουμένους. Να τους σκοτώσει και να δώσει αλλού τον αμπελώνα. Καταδικάζουν τους εαυτούς τους.
Βέβαια, θα τολμήσω να γράψω πως υπάρχει κι άλλη μια αιτία για την ανοησία όλων αυτών. Η υπερβολική ευσέβεια. Η με φανατισμό προσήλωση στους τύπους. Που τελικά εκτός του ότι καταλήγει σε ασέβεια, καταλήγει και να εμποδίζει τον νου να σκεφτεί ακόμα και τα προφανή. Ο Χριστός με μια ουσιαστικά σατιρική παραβολή, ξεμπροστιάζει όχι μόνο τη κακία και τη στενομυαλιά αυτών των ανθρώπων αλλά και τη βλακεία τους η οποία πάντοτε συνοδεύει τις δυο πιο πάνω καταστάσεις. Και απευθύνοντάς τους την ερώτηση "τι να κάνει ο κύριος του αμπελώνα σε αυτούς τους γεωργούς" , γνωρίζοντας ήδη τι θα του απαντήσουν, αποκαλύπτει και την αυτοκαταστροφικότητα τούτων των ανθρώπων. Και φυσικά, όχι μόνο των Εβραίων αλλά όλων των υπερευσεβών και τυπολατρών ανά τους αιώνες.
Όταν ο Χριστός ήρθε και δίδαξε, δεν έψαξε για μαθητές τους σχολαστικούς αναλυτές και καλούς γνώστες των γραφών. Δε ζήτησε ανθρώπους που ξημεροβραδιάζονταν στον Ναό. Έψαξε ανθρώπους με καθαρή καρδιά, με αγνή πίστη και με διάθεση να ακούσουν, να ρωτήσουν, να μάθουν. Οι άλλοι τα ήξεραν όλα ήδη. Έτσι νόμιζαν δηλαδή, οπότε δεν υπήρχε χώρος για τον Υιό του Θεού να έρθει και να τους διδάξει. Τους είχαν τυφλώσει τόσο οι γνώσεις και οι τύποι και η ευσέβεια που έδειχναν που δε θα μπορούσε τίποτα, ούτε ο ίδιος ο Θεός, να αγγίξει τις καρδιές τους. Και όπως υπήρχαν αυτοί τότε, έτσι υπάρχουν και οι ανάλογοί τους σήμερα και εντός της Εκκλησίας. Να ψάχνουν με τον μεγεθυντικό φακό τις διατάξεις και τους κανόνες και να χάνουν εντελώς το πνεύμα. Και να μένουν κλεισμένοι και κλειστοί μέσα στα όρια που οι ίδιοι έστησαν γύρω από την Εκκλησία, την οποία έφτιαξε ο Χριστός για να απλωθεί στα πέρατα του κόσμου και να μιλήσει με τον κάθε άνθρωπο.
Κάνουν την Εκκλησία Αυτού που μίλησε μα αμαρτωλούς, με τελώνες, με πόρνες, με μοιχαλίδες, με λεπρούς, με αιρετικούς και αιρετικές και αλλοεθνείς, ένα κλειστό κλαμπ ευσεβιστών. Που όταν ο κόσμος καίγεται κυνηγούν σκιές. Και θα ρωτήσει ο Θεάνθρωπος τελικά. Τι να τους κάνω αυτούς εδώ; Οι απαντήσεις ας δοθούν από τον καθένα κατά πως το καταλαβαίνει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου