Θηλιά

Οι δύο δυνάμεις που κινούν την ανθρωπότητα. Ο έρωτας και ο θάνατος. Το Άσμα Ασμάτων και ο Εκκλησιαστής. Η τέχνη και η φιλοσοφία από εκεί ξεκινούν και εκεί καταλήγουν. Η ίδια η ζωή από αυτές τις δύο δυνάμεις ορίζεται και περιορίζεται. Η ανικανότητα του σύγχρονου ανθρώπου να δοθεί ολοκληρωτικά στον έρωτα, μόνο τμηματικά και εγωιστικά δίνεται πλέον, και ο τρόμος του απέναντι στο θάνατο τον ώθησαν να δαγκώσει το νέο απαγορευμένο καρπό και να βροντοφωνάξει πως αντί για έρωτα διαλέγει την οικονομία και αντί για να αντιμετωπίσει τον θάνατο θα επιδιώξει δικαιώματα για τη ζωή. Και έτσι παρέλυσε τη τέχνη, σκότωσε το χιούμορ, μετέτρεψε τη φιλοσοφία σε κάτι το ανούσιο, η ομορφιά και η ασχήμια γίναν ένα. Τελικά ο έρωτας γίνεται παράνοια και ο θάνατος, κρυφός θριαμβευτής, σαρώνει κάθε έκφανση της εναπομείνασας ζωής. Εισέρχεται ως νέα κατάσταση η οποία γίνεται μόνιμη η παρακμή και ακολουθεί η απόγνωση. Μόνος του ο άνθρωπος ετοιμάζει το σκοινί για να δέσει στο λαιμό του.