Τι είδαμε χθες στις εσωκομματικές του ΣΥΡΙΖΑ; Ένα. Τη γέννηση ενός ακόμα δεξιού κόμματος αφού στο δίλημμα "αριστερά ή κέντρο" οι ψηφοφόροι απάντησαν "στρίψτε λίγο πιο φιλελεύθερα". Δύο. Την απροθυμία του Έλληνα να ψηφίσει γυναίκα για αρχηγό. Τρία. Την ανυπαρξία πολιτικής σκέψης αφού προτιμήθηκε ένας ουρανοκατέβατος τύπος με ένα σωρό επικοινωνιακά κολπάκια και γενικολογίες συνθηματικού τύπου για να "σαγηνεύσει" τα πλήθη. Τέσσερα. Τη μικρή, ως ελάχιστη απήχηση των άλλων υποψήφιων αρχηγών, οι οποίοι είναι και στελέχη μεγάλα τρομάρα τους και τους εξαφάνισε μέσα σε λίγες εβδομάδες ο Γιάνκης. Πέντε. Την αναζήτηση ενός πόλου αντιπολίτευσης. Η μεγάλη συμμετοχή δείχνει ότι ο λαός θέλει μια κάποια αντιπολίτευση. Μήνυμα και στο ΠΑΣΟΚ αυτό αλλά και στη ΝΔ ότι δε θα αλωνίζει για καιρό. Έξι. Δεν έχει.
ΥΓ1. Το τι προτιμήσεις έχει ο Κασσελάκης δεν είναι λόγος να καταψηφιστεί αλλά ούτε και για να ψηφιστεί. Και στις δύο περιπτώσεις χάνει η πολιτική
ΥΓ2. Πέρασα από τον τάφο του Αντρέα σήμερα. Θα μπορούσα να ορκιστώ ότι τον άκουσα να γελάει από μέσα και κάτι να λέει για σοσιαλισμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου