Ιστορίες...

Διαβάζω συχνά πυκνά αναρτήσεις στο διαδίκτυο με ιστορίες από κάποιο γέροντα στον οποίο προσήλθε κάποιος με ένα σοβαρό πρόβλημα χαρακτήρα ή άλλου τύπου, π.χ. κάποιος πολύ νευρικός και ο γέροντας της ιστορίας, με μια πολύ απλή ιστοριούλα ή με ένα απλό παράδειγμα τον έκανε να αλλάξει πλήρως. Ή αν δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο προβάλλεται η ιστορία ως δείγμα της αφάνταστης σοφίας του γέροντα. Θα χρησιμοποιήσω μια τελευταία, που την ανέβασε κάποιος φίλος μου. Ένα ζευγάρι λοιπόν, στο οποίο ο άντρας ξεσπούσε στη γυναίκα με φωνές, πήγε σε ένα γέροντα και αφού ο γέροντας του είπε πως είναι και οι δυο σε μια βάρκα και πρέπει να κάνουν κουπί μαζί για να μη κάνουν κύκλο γύρω από ένα σημείο αλλά να κινούνται στη θάλασσα, αμέσως ο άντρας συγκλονίστηκε. 

Λοιπόν θα πω, ότι δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι η ιστορία αυτή είχε τέτοιο φοβερό αντίκτυπο στον άντρα ή ότι είναι δείγμα κάποιας φοβερής σοφίας. Σε αντίθεση με ιστορίες από τον Ευεργετινό οι οποίες πράγματι κάτω από μια απλή εικόνα ή πίσω από μια απλή η ιστορία που λέει κάποιος αββάς κρύβουν πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία, οι ιστορίες οι σύγχρονες για γέροντες και αγίους βρίθουν από κοινοτοπίες και υπεραπλουστεύσεις. Καμία κρυφή πτυχή δεν υπάρχει στις ιστορίες αυτές πέρα από ότι ο γέροντας είπε κάτι, το οποίο μπορεί να ήταν και μια ανούσια ιστορία και αμέσως άνοιξαν των τυφλών τα μάτια. Δε διαφαίνεται ούτε η εις βάθος ματιά του γέροντα, ούτε η ταπείνωσή του ούτε η διάθεση αυτοθυσίας όπως στις παλιές εκείνες ιστορίες. Απλά ο γέροντας λέει κάτι κι επειδή το λέει αυτός γίνονται πράγματα.

Θα μπορούσε κάποιος να πει πως είναι η χάρη που ενεργεί μέσω του γέροντα πλην όμως, όπως παρουσιάζονται οι ιστορίες ο γέροντας είναι η πηγή της χάρης και όχι το μέσο της. Ο γέροντας αντιμετωπίζεται ως γκουρού, ως μάγος και όχι ως άνθρωπος του Θεού. 

Κυρίως στις ιστορίες αυτές βέβαια, φαίνεται η  ψυχική διάθεση του συγγραφέα της. Τσιτάτα, φτηνός εντυπωσιασμός, συνθηματικού τύπου λύσεις και άφθονη θαυματολαγνεία. Στοιχεία που αποτελούν γνωστές και γνώριμες διαστρεβλώσεις της εκκλησιαστικής ζωής. 

Ένα δε επιπλέον κακό που κάνουν τέτοιου είδους ιστορίες είναι ο κίνδυνος κάποιος αφελής αναγνώστης να τις λάβει σοβαρά υπόψη του ως σοβαρές και να θεωρήσει πως βρήκε τη λύση στο τάδε ή το δείνα πρόβλημά του. Και να εφαρμόσει τη λύση. Και να αποτύχει πλήρως. Και να απογοητευτεί. Και να χάσει το δρόμο του. 

Γι' αυτό τέτοιου είδους ιστοριούλες και αποστάγματα σοφίας καλό είναι και να διαβάζονται αλλά και να αναπαράγονται με φειδώ και προσοχή...