Γύμνια

 Βλέπω πως πληθαίνουν οι αναφορές από διάφορους (παρ)εκκλησιαστικούς κύκλους σχετικά με την "ξεδιάντροπη γύμνια" που διαχέεται στη κοινωνία μας και αλώνει τα ήθη και κάτι άλλα τέτοια χαζά βαρύγδουπα. Και κοιτάζω το ημερολόγιο στο τοίχο. Και βλέπω πως έχουμε φτάσει στο 2023. Και ξαναδιαβάζω τις διάφορες αυτές αναφορές. Και αναρωτιέμαι. Υπάρχει πραγματικά σήμερα κάποιος που βλέπει μια κοπέλα με κοντή φούστα ή μπλουζάκι ή έναν νεαρό μα αμάνικο ή στενό πουκάμισο και σκανδαλίζεται ή αισθάνεται πως τον προκαλεί το θέαμα και δεν πάει να το κοιτάξει σε κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο;  

Όταν βλέπεις ένα καλλίγραμμο σώμα ντυμένο με λίγα ρούχα λίγες είναι οι φυσιολογικές αντιδράσεις. Να το θαυμάσεις, να το ζηλέψεις, να το προσπεράσεις. Λόγω του συνηθισμένου πια του θεάματος τούτου συνήθως προσπερνάμε. Αν τώρα ντραπείς ή σου προκληθεί διάθεση να "ορμήξεις", ε, κάτι δε πάει καλά με σένα. Και προφανώς επειδή κάποιοι δε πάνε στον ειδικό που πρέπει όλοι οι υπόλοιποι δε θα κυκλοφορούν ντυμένοι σαν τους Άμις τις Αμερικής, είναι πολύ λογικό αυτό. 

Οπότε όσοι θεωρούν γύμνια και μάλιστα σκανδαλιστική τα σύγχρονα ντυσίματα, να ελέγξουν πρώτα τι κρύβεται μέσα τους και μετά να ασχοληθούν με το τι κρύβουν ή δε κρύβουν τα ελαφριά ρούχα...Άλλωστε και στον παράδεισο γυμνοί ήμασταν. Η ανάγκη για όλο και περισσότερο ντύσιμο ήταν ανάλογη της αύξησης της κακίας και της πονηριάς μας. Στην αρχή ένα φύλλο θεωρήθηκε αρκετό, μετά χρειαστήκαμε δέρματα ζώων, μετά χιτώνες και πάει λέγοντας...

Να κλείσω γράφοντας πως δε καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοούν γύμνια, γιατί πέρα από καμιά παραλία, δε βλέπω αυτή τη περιβόητη ανηθικότητα του ντυσίματος. Αλλά από την άλλη είμαι και άνθρωπος που δε σοκάρεται και δεν εντυπωσιάζεται εύκολα...