Οι χριστιανοί σπάνια ανταπεξήλθαν στον πειρασμό που τους έθεσε ο Άγιος Κωνσταντίνος( έγινε άγιος όχι επειδή ήταν καλός άνθρωπος αλλά επειδή απάντησε θετικά στο κάλεσμα του Θεού, έσωσε την Εκκλησία από τους διωγμούς και της έθεσε το πρόβλημα που θα γινόταν σημείο κρίσεως της από εδώ και πέρα). Από τη στιγμή που οι διωγμοί σταμάτησαν και ειδικά όταν αργότερα ο χριστιανισμός έγινε η θρησκεία της Αυτοκρατορίας, οι χριστιανοί πολύ συχνά γίνονται λιοντάρια και σπάνια αμνοί. Συνηθέστερα είναι έτοιμοι να σκοτώσουν για τον Χριστό και σπανιότατα να πεθάνουν γι' Αυτόν. Κυνηγούν τον οβολό της χήρας παρά δίνουν τον δικό τους όπως εκείνη. Όμως ο Χριστιανισμός θεωρήθηκε επικίνδυνος από Αυτοκρατορίες και καθεστώτα επειδή αγνόησε τον υλισμό τους. Αδιαφόρησε για την νομή της εξουσίας. Δε προσκύνησε Καίσαρα ή Πρόεδρο ή Γενικό Γραμματέα επειδή ο δικός μας Κύριος είναι πάνω και πέρα από αυτές τις καρικατούρες αρχόντων. Όταν ξεπέφτουμε στις μεθόδους αυτών, τότε όχι μόνο αποτυγχάνουμε στην αποστολή μας, όχι μόνο δεν είμαστε πια το αλάτι του κόσμου, αλλά αποτελούμε ντροπή για τον Θεό και Τον σταυρώνουμε ξανά, χειρότερα και από τους τότε Εβραίους και το ιερατείο τους. Όταν προσπαθούμε να επιβάλλουμε το ουράνιο πολίτευμα με κοσμικούς τρόπους, ακόμα κι αν φαινομενικά θριαμβεύουμε, στην πραγματικότητα γινόμαστε ευτελέστεροι και από τους εκπροσώπους των κοσμικών κακεκτύπων πολιτεύματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου