Το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων

 

«Δε γράφεις κάτι για το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων, να το βάλουμε στην ιστοσελίδα μας;» Αυτό μου είπε ο αγαπητός μου φίλος Δημήτρης, και … μπαμ! Το ‘‘όνειρο’’ (σχεδόν) κάθε παπά έγινε πραγματικότητα: θα γίνω opinion-maker της τοπικής κοινωνίας, γράφοντας κατεβατά, βαθυστόχαστα και θεολογικότατα!

Ετοίμασα λοιπόν τις πηγές μου, άρθρα και κείμενα Αγίων, Μητροπολιτών, θεολόγων και ετοιμάστηκα να κατακεραυνώσω τον κοσμικό τρόπο με τον οποίο γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα, βουτηγμένοι μέσα σε έναν ανόητο καταναλωτισμό, μια βιαίως επιβαλλόμενη χαζοχαρούμενη ατμόσφαιρα, ουσιαστικά χωρίς Χριστό κλπ κλπ κλπ…

Και ξαφνικά θυμήθηκα μια σύντομη συζήτηση που κάναμε εκείνο το πρωινό. Είναι το Βάπτισμα αρκετό για να σε κάνει Χριστιανό; Είναι το ίδιο ο αμαρτωλός που το παλεύει, με τον απλά αδιάφορο που φέρει σαν κάποιο είδος εθνικής ταυτότητας τον τίτλο του Χριστιανού αλλά που στην ουσία είναι εντελώς αδιάφορος για την εν Χριστώ ζωή;

Κοιτά να δεις, είπα από μέσα μου. Αυτό είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα με το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων δεν βρίσκεται στη θεωρία. Δε βρίσκεται στα ακαδημαϊκά κατεβατά, ούτε στις βαθυστόχαστες θεολογικές – φιλοσοφικές αναλύσεις. Βρίσκεται σε αυτήν την ίδια τη ρημάδα τη ζωή. Φανταστείτε λοιπόν την εξής σκηνή: Εμφανίζεται ο Αρχάγγελος στην Παναγία, της μεταφέρει το χαρμόσυνο μήνυμα, και Εκείνη αντί να αποδεχτεί με ταπείνωση την αποστολή της, αρχίζει να το σκέφτεται από εδώ, να το αναλύει από εκεί, να εξετάζει αν είναι θεολογικώς αρμόζον και αν συνάδει με τας Γραφάς, και στο τέλος, ικανοποιημένη από τη θεολογική – θεωρητική – ιδεολογική της περιδιάβαση, να μην κάνει απολύτως τίποτα! Πάει η Ενανθρώπιση και κάνετε υπομονή μέχρι να βρεθεί η επόμενη άξια για να αναλάβει αυτό το ρόλο.

Τα Χριστούγεννα, η ίδια η Ορθοδοξία μας, χάνουν την ουσία, το νόημά τους γιατί πολύ απλά δεν έχουμε τη διάθεση να ξεβολευτούμε. Να στριμωχτούμε. Η συμμετοχή στη Θεία Λατρεία δεν περιορίζεται σε δυο-τρεις ώρες εκκλησιασμού μια φορά την εβδομάδα και στις μεγάλες εορτές. Δεν περιορίζεται καν στη συμμετοχή στα Μυστήρια. Τα Μυστήρια μάς αποκαλύπτουν έναν διαφορετικό τρόπο ζωής και ο Θεός μας ζητά να ακολουθήσουμε αυτό τον τρόπο. Η Πίστη μας είναι ποτισμένη με το αίμα των Μαρτύρων. Αυτοί δεν περιορίστηκαν μόνο στις λατρευτικές συνάξεις και σε έναν ασφαλή, αστικό θα λέγαμε, τρόπο ζωής. Δεν έβγαζαν λόγους μέσα από την ασφάλεια που προσφέρει σήμερα ο άμβωνας. Αυτοί τα έβαλαν με Αυτοκράτορες, διεφθαρμένους ισχυρούς παράγοντες, κατεστημένα, υπερασπίστηκαν τους ανίσχυρους. Και όλα αυτά για να δείξουν τον πραγματικά απελευθερωτικό Χριστιανικό τρόπο ζωής. Εκεί χάνεται το νόημα σήμερα. Όλοι ξέρουμε το σωστό αλλά σχεδόν κανείς δεν έχει διάθεση να το πράξει.

…

Και τώρα που τα έγραψα όλα αυτά μπορώ να βάλω ένα ποτήρι κονιάκ και να κάτσω αναπαυτικά στον καναπέ μου … συλλογιζόμενος με γνήσια θλίψη την δυστυχία που υπάρχει στον κόσμο.

Καλά Χριστούγεννα!

Το κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο dragonerarossa