Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Τάσεις αυτοκτονίας



Θυμάμαι,πριν κάποια χρόνια και ενώ σπούδαζα,δούλεψα κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών σαν security στον Ευαγγελισμό.Κατά την προσφιλή μου συνήθεια επέλεξα να δουλεύω τη βραδινή βάρδια.Πιο πολλά χρήματα,πιο περίεργα περιστατικά,καθόλου επαφές με τους γιατρούς,όλα καλά.

Τέτοιες μέρες,λοιπόν,ειδικά παραμονές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς,είχαμε αύξηση στις αυτοκτονίες.Τι είχα δει μέσα σε τρεις εβδομάδες!Όλων των ηλικιών και όλων των τάξεων άνθρωποι είχαν προσπαθήσει να θέσουν τέλος στη ζωή τους.Κάποιοι τα κατάφεραν και κάποιοι όχι.

Πάντα με απασχολούσε το θέμα των αυτοκτονιών.Γιατί κάποιος να θέλει να κάνει κάτι τέτοιο;Είναι δειλία;Είναι θάρρος;Είναι περιέργεια; Υπερβολική ευαισθησία;Άκρατος εγωισμός;

Να πω την αλήθεια τέτοιες τάσεις είχα κι εγώ στην εφηβεία.Δεν μπορώ να προσδιορίσω όμως τους λόγους.Ούτε ξέρω πόσο σοβαρές ήταν αυτές οι τάσεις.Τέλος πάντων το φιλοσόφησα αλλιώς το πράγμα και θα το μοιραστώ με όποιον το διαβάσει.

Λοιπόν,ο κόσμος είναι σκατένιος(μεταπτωτικός το λέμε θεολογικότερα).Ναι,η αδικία κυριαρχεί,κατά κανόνα οι άχρηστοι και οι μοχθηροί την περνάνε φίνα.Χρήμα,δουλειές,γκόμενες κλπ.Ναι οι άνθρωποι κοιτάνε κυρίως την πάρτη τους και δεν δίνουν σημασία στα υπαρξιακά προβλήματα που συνταράσσουν το εσωτερικό του διπλανού τους.Ωραία;Ωραία.Ε,και;Είναι λόγος αυτός για να αυτοκτονήσει κάποιος;Μας υποσχέθηκε κανείς ότι όλος ο κόσμος θα πέσει στα πόδια μας και θα μας υπηρετεί;Και γιατί να ασχοληθούν μαζί μας οι άλλοι;Τι το καταπληκτικά μοναδικό έχουμε;Οπότε αντί να μιζεριάζουμε,κλαίγοντας τη μοίρα μας και προκαλώντας θλίψη σε όποιον ενδιαφέρεται για εμάς,κι ας μην το καταλαβαίνουμε εκείνη τη στιγμή,καλό θα ήταν να σηκώσουμε τους κώλους μας,να τινάξουμε τη σκόνη που πιάσαμε και να κοιτάξουμε να κάνουμε καλύτερο αυτόν τον άθλιο κόσμο έστω και σε πολύ πολύ μικρή κλίμακα.Όσο μπορούμε.

Ιδιαίτερη θέση στις αυτοκτονίες έχουν οι ερωτικές απογοητεύσεις.Φυσικά εγώ δεν είχα μια και μοιάζω με τον Κλούνεϊ.Δεν σας έπεισα;Δεν πειράζει.Αυτό που θέλω να πω είναι ότι όχι,οι γυναίκες ή οι άντρες δεν θα πέσουν στα πόδια σας επειδή ακτινοβολείτε καλωσύνη και ομορφιά.Ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη επιλογή και ίσως ούτε η πέμπτη.Έτσι είναι το παιχνίδι και αυτοί οι κανόνες του.Αλλά με το να πάτε να σκοτωθείτε δε νομίζω ότι αυξάνετε τις πιθανότητες για να πετύχετε το σκοπό σας.Απλά προχωρήστε παρακάτω.

Ιδιαίτερη περίπτωση η περιέργεια.Το πως είναι η άλλη ζωή.Που θα είναι καλύτερη από την εδώ ζωή.Στην κατηγορία αυτή ανήκα κι εγώ κάποτε.Βρε μπούφοι!Οι περιπτώσεις είναι οι εξής.1.Δεν υπάρχει τίποτα πέρα από το θάνατο.Χάσατε.2.Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο.Δεδομένου ότι οι περισσότερες θρησκείες θεωρούν μέγιστη αμαρτία την αυτοκτονία,καταλαβαίνετε ότι οι πιθανότητες να πάτε σε κάτι πολύ χειρότερο από αυτό που ζείτε εδώ είναι πάρα πολύ μεγάλες για να ρισκάρετε.

Τέλος μια καινούρια μεγάλη κατηγορία είναι αυτοί που λόγο κρίσης δεν μπορούν να εξασφαλίσουν κάποιο εισόδημα για τους ίδιους και την οικογένειά τους.Ζόρικη κατάσταση.Να ρωτήσω όμως;Πώς μια αυτοκτονία καλυτερεύει τα πράγματα;Πώς θα βρεθούν έτσι λεφτά για την οικογένεια;Ίσα ίσα προσθέτουμε και επί πλέον βάρη,οικονομικά και συναισθηματικά,σε αυτούς που μένουν πίσω.

Και για να το κλείσω.Η αυτοκτονία δεν λύνει προβλήματα,έχει το κακό ότι είναι πράξη αμετάκλητη και μπορεί να οδηγήσει σε χειρότερες καταστάσεις από αυτές που ζούμε.

Η φωτογραφία από notable-quotes.com

2 σχόλια:

  1. Εξ αρχής να πω πως καταλαβαίνω ότι τα επιχειρήματά σου π. Κώστα είναι ισχυρά και λογικά για κάθε σκεπτόμενο λογικά άνθρωπο.
    Στο θέμα αυτό της αυτοκτονίας, όμως, ας κρατήσεις και τούτο: Είναι, ίσως, το μόνο που ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΟΔΗΓΙΕΣ. Η κάθε, μα κάθε περίπτωση είναι ΕΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ, όπως ακριβώς η ζωή, τα βιώματα, η ψυχή και η Ελευθερία του ανθρώπου.
    Μια παράκληση: όποιος γνωρίζει τέτοιους ανθρώπους, ας προσπαθήσει να μην τους κάνει "κήρυγμα"για την ζωή κλπ. Εάν εχει την δύναμη και τον τρόπο, ας τους ακούσει... όχι ακουστικά, αλλά βαθιά και αν μπορεί ας κατέβει μαζί τους την κατηφόρα της απόγνωσης.
    Σε πολλές περιπτώσεις οι οργανωμένες δομές ψυχικής υγείας, μπορούν να σώσουν ζωές και οι ιερείς δεν θα πρέπει να διστάζουν να παραπέμπουν σε αυτές τους ανθρώπους που έχουν τέτοιες τάσεις, σπάζοντας διάφορες κοινωνικές προκαταλήψεις.

    Χρόνια Πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ.Αυτές οι σκόρπιες και γενικές σκέψεις δεν μπορούν να αντικαταστήσουν μια προσεγμένη,επαγγελματική προσέγγιση.
      Θίγεις ένα πονεμένο θέμα.Τη συνεργασία ιερέων-ψυχολόγων.Πρέπει και οι δυο "ομάδες" να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να ανταγωνίζονται πάνω από την ψυχική και πνευματική υγεία των ανθρώπων.

      Διαγραφή

Το μεγάλο τραπέζι

Είπε ο Κύριος «Ένας άνθρωπος ετοίμασε μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε το δούλο του να πει στους καλεσ...