Σε εορταστική ατμόσφαιρα

Μια που μπήκε ο Δεκέμβριος και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα,θα εξομολογηθώ κάτι που κρύβω χρόνια τώρα.Μου αρέσουν οι γιορτινές μέρες.Μου αρέσουν τα λαμπιόνια,οι πολύχρωμες μπάλες,οι στολισμένες βιτρίνες,τα χαζοτράγουδα που ακούγονται μαζί με σπουδαία κομμάτια κλασσικής μουσικής,οι πολύχρωμες σακούλες,τα κουτιά των δώρων,το ζεστό κρασί με μυρωδικά  και όλα αυτά.Μ'αρέσει και ο χοντρούλης κοκκινοντυμένος γελαστός παππούλης που φέρνει δώρα στα καλά παιδιά,η "Χριστουγεννιάτικη ιστορία",η μελαγχολία του "Κοριτσιού με τα σπίρτα",οι καλικάντζαροι και δε συμμαζεύεται.


Ναι,μπορεί να μην είναι η ουσία της γιορτής,μπορεί να δείχνουν μια κάποια ρηχότητα,μπορεί χίλια δυο πράγματα αλλά δε με ενδιαφέρει.Αυτό το ,έστω ψεύτικο, σπάσιμο της ρουτίνας για λίγες μέρες είναι μια πολύ ωραία γαρνιτούρα.

Ξέρετε,ο καταναλωτισμός δεν έχει επικρατήσει μόνο λόγω της ανθρώπινης αδυναμίας,του φοβερού μάρκετινγκ και όλων των άλλων δαιμονίων.Έχει επικρατήσει διότι δεν υπάρχει μια σοβαρή,μια πειστική αντιπρόταση.Έχω διαβάσει κάμποσα άρθρα(έχω ανεβάσει και αρκετά εδώ)που χτυπούν αυτή την "αναγκαστική εορταστική ατμόσφαιρα" από φιλοσοφική οπτική,θεολογική ακόμα και πολιτική(και αριστερόστροφη και δεξιόστροφη).Στα περισσότερα που γράφουν έχουν δίκιο.Αλλά όταν έρχεται η ώρα της αντιπρότασης αυτή είναι είτε ένας ήπιος καταναλωτισμός είτε μια απίστευτη μιζέρια.

Ε,λοιπόν αν αυτά είναι που προτείνουν,με συγχωρείτε αλλά εγώ θα πάω για μελομακάρονα και κουραμπιέδες.Δε μας φτάνει η μαυρίλα όλου του υπόλοιπου χρόνου,θα μας ακυρώσουν και τις λίγες μέρες χαζοχαρούμενης διάθεσης.Ασφυκτιούν χωρίς την ασήκωτη σοβαρότητά τους φαίνεται.

Εντάξει,θα ήθελα μια βελτίωση σε θέματα γούστου,μια ποικιλία στις εκδηλώσεις και πιο πρωτοποριακές ιδέες.Αλλά στην Ελλάδα του 2018 ζούμε.Μη τρελαινόμαστε κιόλας...