Σπρώχνουμε το χρόνο προς τα εμπρός οι άνθρωποι. Με τέτοια μανία που ξεχνάμε φαίνεται πως όταν κάνεις το χρόνο να τρέχει πιο γρήγορα, σε παρασέρνει μαζί του. Πώς όμως μπορεί να κάνει ο άνθρωπος το χρόνο να τρέξει; Πάντα είχα την αίσθηση ότι ο χειμώνας κρατά λιγότερο από το καλοκαίρι. Λίγο ότι στην Ελλάδα ο χειμώνας είναι πιο ήπιος και το κρύο υποχωρεί γρηγορότερα από τη ζέστη του καλοκαιριού, λίγο ότι η κλιματική αλλαγή το έχει κάνει αυτό ακόμα πιο έντονο, δίνεται μια τέτοια αίσθηση. Αλλά αυτό δεν είναι δουλειά του ανθρώπου. Η μανία του εορτασμού όμως; Βλέπω να στολίζονται μαγαζιά και σπίτια με χριστουγεννιάτικο διάκοσμο πριν καν την 17 Νοέμβρη. Πωλούνται ήδη στολίδια, εξοπλισμοί και τρόφιμα σχετικά. Φέρνουμε έτσι από τώρα την πολυαναμενόμενη (όσον αφορά τον καταναλωτισμό και τις εκδηλώσεις και όχι το πνεύμα αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) γιορταστική περίοδο. Είμαστε ήδη στα τέλη Δεκεμβρίου. Μόλις όμως περάσουν οι γιορτές και γυρίσει ο κόσμος στην αφόρητη καθημερινότητά του, αυτή η μακρά περίοδος προετοιμασίας-εορτασμού, που έχει γίνει μία πια, φαίνεται σαν μια στιγμιαία ανάμνηση. Χάνουμε τη περίοδο πριν τις γιορτές έτσι, ενσωματώνοντάς τη στις γιορτινές μέρες, δεν την απολαμβάνουμε όσο μπορούμε και όταν περάσει μας φαίνεται μια φευγαλέα σύντομη στιγμή. Έχουμε έτσι μικρύνει το χρόνο, τον έχουμε εξωθήσει να περάσει γρηγορότερα (είναι θέμα αντίληψης τελικά) και μειώνουμε έτσι τη ζωή μας. Το ίδιο επαναλαμβάνουμε και με τις θερινές διακοπές, σε μικρότερο όμως βαθμό επειδή δεν παίρνουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια εποχή την άδειά τους. Αλλά αν το προσέξετε ο Αύγουστο, περνά κι αυτός πολύ σύντομα. Αλλά είναι στο τέλος του καλοκαιριού και έχουν προηγηθεί δύο πιο αργοί μήνες. Ενώ οι χειμερινοί μήνες που ακολουθούν τις χριστουγεννιάτικες γιορτές συμπαρασύρονται επειδή ο Ιανουάριος βρίσκεται μέσα στην περίοδο αυτή και ο Φεβρουάριος είναι μήνας που κλιματικά δίνει μια οσμή άνοιξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου