Τη σημερινή Κυριακή τυχαίνει να συμπίπτει και η γιορτή ενός από τους αγαπημένους μου αγίους, ίσως του αγαπημένου μου, του Αγίου Συμεών του δια Χριστόν Σαλού. Οι δια Χριστόν Σαλοί ήταν άγιοι ασκητές που ακολουθούσαν την πιο ακραία μορφή ασκητισμού. Παρίσταναν τους τρελούς ώστε ο κόσμος όχι μόνο να μην αναγνωρίζει την αγιότητά τους αλλά και να τους φέρεται άσχημα. Μέσω αυτής της ακραίας ταπεινώσεως οι ασκητές αυτοί έφταναν στην αγιοσύνη.
Ένας από αυτούς ήταν και ο άγιος που γιορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας ο Συμεών που ασκήτεψε στην πόλη της Έμεσας, μια πόλης της Συρίας στην οποία συστήθηκε ως εξής. Πηγαίνοντας από τους Αγίους Τόπους στην Έμεσα, βρήκε έναν νεκρό σκύλο. Έβγαλε το ζωνάρι του, τον έδεσε και μπήκε στην πόλη σέρνοντάς τον. Βλέποντάς τον τα παιδιά της πόλης άρχισαν να φωνάζουν: να ένας τρελός αββάς. Εκεί ο άγιος έκανε πολλά θαυμαστά αλλά κάθε φορά που ένα θαύμα γινόταν μετά από την προσευχή του φρόντιζε να το καλύψει με μια παλαβομάρα. Όταν για παράδειγμα φανέρωσε πως μία στάμνα κρασί σε ένα καπηλειό είχε δηλητηριαστεί από φίδι, επειδή ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας τον θεωρούσε άγιο, ρίχτηκε στη γυναίκα του.
Οι δια Χριστόν Σαλοί πολύ συχνά διακωμωδούσαν και εξευτέλιζαν τα θεωρούμενα τότε χρηστά ήθη. Τον καθωσπρεπισμό. Ο Άγιος Συμεών, πήγε μια φορά σε μια εκκλησία, πήρε μαζί του καρύδια, και έκανε το εξής: έσβηνε και κατέβαζε τα καντήλια της εκκλησίας και πέταγε τα καρύδια στις ευσεβείς γυναίκες που βρίσκονταν εκεί. Καθώς τον έβγαζαν σηκωτό έξω από την εκκλησία, αναποδογύρισε τα τραπέζια με τις πίτες που πωλούσαν έξω από τον ναό. Δε ξέρω αν σας θυμίζει κάτι αυτό το τελευταίο, κάποια διήγηση του Ευαγγελίου. Εκείνη τη μέρα ο Άγιος δέχτηκε τόσα χτυπήματα που κόντεψε να πεθάνει. Μονολογούσε χτυπημένος πως ούτε εβδομάδα δε θα άντεχε στα χέρια των ανθρώπων αυτών. Ποιων ανθρώπων; Των ευσεβών, των ανθρώπων των χρηστών ηθών.
Αντίθετα ο Άγιος πολλές φορές βοήθησε τις πόρνες της πόλης, τις φίλες του, όπως τις αποκαλούσε, να ξεφύγουν από το επάγγελμα αυτό, και να φτιάξουν τις ζωές τους είτε κάνοντας οικογένεια είτε ακολουθώντας τον δρόμο του μοναχισμού.
Ακόμα, μια φορά, όταν ένας δούλος έκλεψε πολλά χρήματα από τον αφέντη του, ο τελευταίος πήγε στον αββά Συμεών και του ζήτησε να του βρει τα χρήματα. Τότε ο Άγιος, ο οποίος ήξερε ποιος είχε κλέψει τα χρήματα, βρήκε την ευκαιρία να βάλει τον πλούσιο αφέντη, να ορκιστεί με βαρείς όρκους ότι δε θα χτυπήσει ποτέ ξανά κανέναν δούλο του. Γιατί το είχε αυτό το κακό συνήθειο. Τότε μόνο του αποκάλυψε ποιος του είχε κλέψει τα χρήματα. Μάλιστα όταν κάποια μέρα ο καλός αυτός κύριος ξέχασε τους όρκους του και ξανασήκωσε το χέρι του για να χτυπήσει κάποιον δούλο αυτό πιάστηκε και έμεινε ακίνητο. Ο Άγιος του θεράπευσε το χέρι αφού ορκίστηκε εκ νέου ότι δε θα το ξανασηκώσει για να χτυπήσει κάποιον δούλο και υπό την απειλή του Αγίου ότι θα χάσει όλα του τα πλούτη αν το ξανακάνει., όρκο που αυτή τη φορά δε ξέχασε ποτέ.
Κάποια άλλη φορά γλίτωσε έναν πλούσιο ετοιμοθάνατο, εμφανιζόμενος στον ύπνο του, αφού τον έβαλε να ορκιστεί ότι δε θα απατήσει ξανά τη γυναίκα του!
Και ενδιάμεσα σε όλα αυτά, προσποιούταν ότι δε νήστευε τρώγοντας κρέας τη Σαρακοστή ή φορώντας λουκάνικα σαν οράριο και μασουλώντας τα τις Κυριακές από το πρωί, κάνοντας την ανάγκη του μπροστά σε όλους, έμπαινε στα λουτρά των γυναικών για να πλυθεί, έπαιζε με πόρνες και άλλα τέτοια πράγματα που θα αμάυρωναν την -τόσο πολύτιμη για όλους μας, ε; - καλή του φήμη.
Ο Άγιος Συμεών, με τη ζωή και τη δράση του, όχι μόνο έδειχνε τον δρόμο της ταπείνωσης και της αγιότητας, αλλά στεκόταν πάντα δίπλα -γιατί υπάρχουν πολλά περισσότερα περιστατικά από αυτά που αναφέρθηκαν- στους πιο αδύναμους ανθρώπους, στους πιο περιθωριοποιημένους. Αντίθετα, όπως έκαναν όλοι οι δια Χριστόν Σαλοί, ανεδείκνυε την υποκρισία της κοινωνίας και την κακία που κρυβόταν κάτω από το πέπλο της τακτοποιημένης, καθώς πρέπει ζωής. Αυτόν τον Άγιο γιορτάζουμε σήμερα. Έναν Άγιο που έβλεπε στην ουσία των πραγμάτων, που αποκάλυπτε αυτά που έκρυβαν οι άνθρωποι πολύ προσεκτικά στις καρδιές τους, έναν Άγιο που δε δέχτηκε ποτέ εύσημα για τα όσα έκανε και πρόσφερε. Εμείς φυσικά δε μπορούμε να ακολουθήσουμε έναν τέτοια ακραίο τρόπο ζωής, μπορούμε όμως στο μέτρο του δυνατού, να ακολουθήσουμε τον Άγιο αφήνοντας τη βιτρίνα και κοιτάζοντας την ουσία. Βοηθώντας τους αδύναμους και αποφεύγοντας κάθε είδους προσποίηση και ψευδή ευλάβεια. Ας τιμήσουμε τον Άγιο Συμεών τον δια Χριστόν Σαλό, εγκαινιάζοντας μια ζωή χωρίς υποκρισία αλλά με πραγματική πνευματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου