Έχω στο μπαλκόνι μου μια γλάστρα με έναν κάκτο. Τους συμπαθώ πολύ τους κάκτους. Όπως και τους αχινούς(εκτός από όταν τους πατάω...), τους σκαντζόχοιρους. ό,τι έχει αγκάθια το συμπαθώ. Μάλλον θεωρώ πως υπάρχει μια συγγένεια κάποιου είδους ανάμεσα σε μένα και τούτα τα ακανθώδη πλάσματα, φυτά ή ζώα. Βλέπετε τα αγκάθια δημιουργούν μια απαραίτητη απόσταση. Δεν επιτρέπουν υπερβολική εγγύτητα. Εξασφαλίζουν έτσι ένα μεγάλο βαθμό ανεξαρτησίας και μοναξιάς, τις οποίες θεωρώ απαραίτητες για να λειτουργώ στοιχειωδώς φυσιολογικά. Όσο φυσιολογικά μπορεί να λειτουργεί δηλαδή ένας άνθρωπος με τα μυαλά τα δικά μου. Θυμάμαι καμιά φορά το χωριό μου, όπου περνούσα τα καλοκαίρια και γενικά όλες τις διακοπές μου. Αυτό που με τραβούσε ήταν οι ιστορίες με στοιχειά και νεράιδες, κάτι άλλα δαιμόνια με μορφή μικρού παιδιού, χαμόδρακες τα λέγαμε, και άλλα τέτοια. Ώρες ατελείωτες είχα αφιερώσει στην αναζήτηση τέτοιων πλασμάτων. Και θεωρούσα -ίσως ακόμα να το θεωρώ- απολύτως φυσιολογική την ύπαρξή τους. Όσο φυσιολογική ήταν η ύπαρξη ζώων και εντόμων στο βουνό άλλο τόσο φυσιολογική μου φαινόταν και η ύπαρξη των αόρατων συνήθως πνευμάτων. Κάποιοι το απέδιδα στην τάση της νεαρής τότε ηλικίας μου για ονειροπόληση και στην ανεξέλεγκτη πολλές φορές φαντασία που είχα. Η αλήθεια είναι ότι αυτή τη φαντασία, με κόπο πολύ, κατάφερα παρά τις προσπάθειες πολλών για το αντίθετο, να τη διατηρήσω σχεδόν ακέραια. Ποτέ ένα μισογκρεμισμένο σπίτι δεν είναι άδειο. Πάντα κάποιος υπάρχει που κατοικεί εκεί μέσα(δεν εννοώ αστέγους που βρίσκουν καταφύγιο), πολλές φορές δε είναι το ίδιο το σπίτι που ζει. Ο ήχος του αέρα ποτέ δεν είναι αυτό μόνο. Πάντα μαζί με τον άνεμο ακούω να ψιθυρίζουν και φωνές που εδώ και αιώνες θα έπρεπε να είχαν σωπάσει. Ακόμα και τα δέντρα κρύβουν στα φύλλα τους αόρατους κατοίκους. Ή τα πεζοδρόμια, ακόμα περπατιούνται από αόρατα βήματα τα οποία ποιος ξέρει σε ποιον ανήκουν...Ο κόσμος έχει το ορατό όσο και το αόρατο κομμάτι του και αν και οι συναντήσεις τους είναι σπάνιες και ανεπαίσθητες, χωρίς αυτές θα ήταν τόσο μα τόσο βαρετός και απαίσιος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου