Προφήτης Ηλίας

 

O προφήτης Ηλίας, ο πύρινος προφήτης είναι ο σπουδαιότερος των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Την εποχή του προφήτη Ηλία οι περισσότεροι Ισραηλίτες είχαν παρατήσει την λατρεία του πραγματικού Θεού και παρασυρμένοι από τους ειδωλολάτρες βασιλείς τους τον Αχαάβ και την Ιεζάβελ λάτρευαν τα είδωλα. Κάποια στιγμή ο προφήτης Ηλίας παραπονέθηκε στον Θεό πως έμεινε μόνος του. Ο Θεός τότε του αποκάλυψε πως δεν ήταν μόνος του αλλά υπήρχαν επτά χιλιάδες Ισραηλίτες οι οποίοι παρέμειναν σταθεροί στην πίστη τους. 

Νωρίτερα ο Θεός είπε στον Ηλία να σταθεί έξω από το σπήλαιο που βρισκόταν κι Εκείνος θα του φανερωνόταν. Τότε ξέσπασε ισχυρός άνεμος, έπειτα σεισμός και στη συνέχεια φωτιά. Σε κανένα από αυτά τα τρία ισχυρά φαινόμενα δεν υπήρχε ο Θεός. Έπειτα έπνευσε ένα απαλό αεράκι κι εκεί βρισκόταν ο Θεός. 

Συχνά δοκιμάζουμε δύο πειρασμούς. Τον πειρασμό της μοναξιάς, της απομόνωσης όπου νομίζουμε πως είμαστε μόνοι μας στον κόσμο. Πως δε μας καταλαβαίνει κανείς, πως όλος ο κόσμος βαδίζει στραβά και θέλει το κακό μας. Όμως τα πράγματα δεν είναι ποτέ έτσι. Όσο κι αν φαίνονται μαύρα πάντα υπάρχει ένα φως ελπίδας. εμείς -και αυτό μας ζητάει ο Θεός- έχουμε ως χριστιανοί το καθήκον να αναζητήσουμε και να βρούμε αυτό το φως ανάμεσα στους ανθρώπους. Και να το δυναμώσουμε έναντι στο σκοτάδι που μας επιβάλλεται από τους άρχοντες και από όσους αυτοί παρασέρνουν. Δεν είναι εύκολο καθήκον αλλά η ζωή του χριστιανού κάθε άλλο παρά εύκολη είναι. 

Ο δεύτερος πειρασμός είναι ο πειρασμός της δύναμης. Της βίας. Συχνά μπερδευόμαστε και πιστεύουμε πως ο Θεός βρίσκεται στον τυφώνα, στον σεισμό, στην πυρκαγιά, στην επιβολή δια της βίας δηλαδή και συχνά πέφτουμε σε αυτό το λάθος. Να εξαπλώσουμε την πίστη με τη βία ή και να την υπερασπιστούμε με βία, με "δυναμισμό" όπως το λέμε πιο εύσχημα. Ο Θεός όμως βρίσκεται στο απαλό, το δροσερό αεράκι. Κανένας άνθρωπος δε μπορεί να αγαπήσει τον τυφώνα ή τη φωτιά ή το σεισμό. Μπορεί να θαυμάσει τη δύναμή τους, μπορεί να φοβηθεί την ισχύ τους, να υποκύψει στη βιαιότητά τους, αλλά κανείς δε θα τα αγαπήσει. Αντίθετα το δροσερό αεράκι, αυτό που μας ανακουφίζει, που μας αλλάζει τη διάθεση, που μας δίνει χαρά, αυτό είναι που θα αγαπήσει ο άνθρωπος. Στη βία μπορεί να υπάρξει μια προσωρινή συμμόρφωση αλλά οι πραγματικές αλλαγές, αυτές που θα μείνουν, έρχονται μόνο με τη μορφή του δροσερού απαλού αέρα. 

Ας μην απογοητευόμαστε και ας μη τρομάζουμε από την ασχήμια και τη βία γύρω μας. Ούτε από τη φαινομενική απομόνωση. Οι αγώνες κερδίζονται με θάρρος, με υπομονή αλλά κυρίως με αφοσίωση και αγάπη. Αυτό προσπάθησε να διδάξει και δίδαξε τελικά ο Θεός στον -πολύ δυναμικό είναι η αλήθεια- προφήτη Ηλία και αυτό προσπαθεί να διδάξει και σε μας. Ας αφήσουμε το απαλό αεράκι του Θεού.  λοιπόν, να φυσήξει μέσα στις καρδιές μας.