Στα χρόνια της παρακμής

 

Δε χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα έξυπνος ή οξυδερκής για να διαπιστώσει ολόγυρά του το κλίμα παρακμής, γενικευμένης και μάλλον μη αναστρέψιμης, που υπάρχει σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο. Άλλωστε η υπογεννητικότητα που δημιουργείται μάλλον από επιλογή στις χώρες του δυτικού κόσμου, η υστερική άνοδος του δικαιωματισμού, η οικονομική ύφεση η τάση αναδίπλωσης και υποχώρησης από την παγκόσμια σκηνή ή ακόμα και η προσπάθεια επίδειξης μια δύναμης που πια δεν υπάρχει στη διεθνή σκηνή, μιλούν από μόνα τους.

Και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, πιο πολύ και πιο γρήγορα και έντονα επηρεάζονται οι αδύναμες και δευτερεύουσες επαρχίες ενός τέτοιου πολιτικού-οικονομικού-στρατιωτικού οικοδομήματος. Και ναι, θα μιλήσω για τη χώρα μας, αφού αυτή με ενδιαφέρει κυρίως. Κύριο χαρακτηριστικό της παρακμής και της διάλυσης είναι η ανοησία. Η έλλειψη ικανότητας για απλή λογική σκέψη. Όταν αυτό το φαινόμενο καταλαμβάνει τον κύριο χώρο της καθημερινής ζωής, η σκέψη αντικαθίσταται από τη συνωμοσιολογία και την αναζήτηση αοράτων εχθρών με ταυτόχρονη παραγνώριση των υπαρκτών εχθρών. 

Όπου και να γυρίσει κάποιος σήμερα θα ακούσει ανθρώπους να μιλούν για τα φοβερά σκοτεινά σχέδια που εξυφαίνονται "κάπου μακριά". Αόρατα κέντρα σχεδιάζουν να βλάψουν τη χώρα, τη θρησκεία, τη γλώσσα, την πολιτική ιδεολογία, την οικονομική ευμάρεια και...φυσικά, για να έρθουμε στο απαύγασμα της βλακείας, την ομαδάρα του κάθε Έλληνα. Και μάλιστα η βαρύτητα δίνεται συνήθως στο ευτελέστερο των παραπάνω που είναι ο Θρύλος, η Πανάθα, η ΑΕΚάρα, η ΠΑΟΚάρα και κάθε άλλη ανώνυμη εταιρεία που ανέλαβε τα κάποτε αθλητικά σωματεία για να δημιουργήσει στρατούς ηλιθίων για τα αφεντικά της.

Και ενώ όλοι κατηγορούν όλους τους άλλους(όποιοι κι αν είναι οι άλλοι) αγνοούν είτε τη πραγματικότητα γιατί αυτό σε οδηγεί σε αποφάσεις που θα σε βγάλουν από τη βολή σου, ενώ αν σημαδεύεις έναν αόρατο εχθρό, έναν αντίχριστο, μια σκοτεινή ομάδα, ένα αόρατο σύστημα, μπορείς να συνεχίσεις τις συνήθεις σου δραστηριότητες και τον τρόπο ζωής σου πασπαλίζοντάς τα με λεονταρισμούς που απευθύνονται στον αέρα. Επίσης είναι προτιμότερο να ψάχνεις τέτοιου είδους εχθρούς από το να αναγνωρίσεις πως ο μεγαλύτερος εχθρός σου είσαι εσύ ο ίδιος με τις αποφάσεις, τις πράξεις και τις παραλείψεις σου. 

Η απουσία αυτογνωσίας και η άρνηση απόκτησής της, το κυνήγι αοράτων και σκοτεινών εχθρών και η απροθυμία για δραστικές αλλαγές που μόνοι μας θα επιφέρουμε στον τρόπο ζωής μας είναι οι πρώτοι και κύριοι λόγοι της παρακμής που έρχεται και σαν σκουριά σαπίζει τα πάντα και στη χώρα, σαν κρατικό μηχανισμό, αλλά και στην κοινωνία και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Αλλά η αντιμετώπιση αυτών των πραγμάτων είναι οδυνηρή ενώ το κυνήγι σκοτεινών κέντρων εξουσίας ανέξοδη και προσφέρεται για θεαματικές ανοησίες και προσέλκυση οπαδών και συνοδοιπόρων...