Όνειρα, χρήματα, βήματα

Άλλοι μετρούν τη ζωή με όνειρα και άλλοι με χρήματα. Αυτές είναι οι δυο κύριες τάσεις. Βέβαια και τα όνειρα και τα χρήματα είναι εξαιρετικά ρευστά και έχουν τη τάση να είναι εφήμερα. Τα όνειρα δίνουν ενέργεια για το αύριο και τα χρήματα τα μέσα. Αν επικεντρωθεί κάποιος υπερβολικά σε κάποιο από τα δύο όμως δε θα μπορέσει ούτε ενέργεια να έχει ούτε και τα μέσα για το αύριο. Αν μπορεί να ισορροπήσει όμως ανάμεσα στα δύο δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Αυτή είναι και μια ακόμα πτυχής της τραγικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης. Που ταλαντεύεται ανάμεσα στα δύο που πρέπει να υπερβεί. Αν εγώ έχω καταφέρει μια τέτοια υπέρβαση; Μάλλον όχι. Δεν το προσπάθησα και ποτέ. Δε μετράω άλλωστε τη ζωή ούτε με όνειρα ούτε με χρήματα. Τη μετράω με βήματα. Δεν έχω σκοπό ούτε τα όνειρά μου να πραγματοποιήσω ούτε και χρήματα να αποκτήσω. Ο σκόπος μου είναι να βαδίζω. Να βαδίζω μέχρι να πεθάνω. Πολλές φορές νιώθω κάποιου είδους συγγένεια με τον "Περιπλανώμενο Ιουδαίο", τη μορφή εκείνη του θρύλου, ο οποίος όταν συνάντησε τον Ιησού στη πορεία προς τον Γολγοθά και πριν ο Σίμων ο Κυρηναίος κληθεί να τον βοηθήσει να κουβαλήσει τον σταυρό Του, φώναξε στον Κύριο, "περπάτα Ιησού, περπάτα" και ο Κύριος του απάντησε ότι "εσύ θα περπατάς μέχρι να έρθω ξανά εν δόξη τη Δευτέρα Παρουσία(ή έως ότου οι Εβραίοι να πιστέψουν στον Χριστό κατά μια άλλη παραλλαγή). Από τότε αυτός περπατά χωρίς να γερνά, χωρίς να πεθαίνει. Εγώ βέβαια και γερνάω και θα πεθάνω, μάλλον πριν τη Δευτέρα Παρουσία αλλά ελπίζω πως δε θα σταματήσω μέχρι τότε να περπατώ. Να δημιουργώ και αξία χρήσης για τον εαυτό μου όπως θα έλεγε και  ο μεγάλος Πολωνός κληρικός και φιλόσοφος Ιβάν Ίλιτς. Αν είναι σωστή η προσέγγισή μου; Πού να ξέρω; Για εμένα μπορεί να είναι για άλλους μπορεί να είναι απλή ανοησία ή κάποιου είδους ιδιορρυθμία. Όπως και να έχει, αυτός είναι ο δικός μου τρόπος. Ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει κάποιον άλλον. Και ίσως κάποια στιγμή ο δρόμος μου να διασταυρωθεί με τον δικό του/της. Εγώ σίγουρα κάποια στιγμή θα περάσω από εκεί περπατώντας.