Ο φτωχός κι αδύναμος δεν έχει πάντα δίκιο. Ειδικά όταν το κύριο μέλημά του είναι να αποκτήσει δύναμη για να μπορέσει κι αυτός να κανιβαλίσει τους πρώην ισχυρούς όπως αυτοί κανιβάλιζαν αυτόν. Όχι τα κόμματα δεν είναι δημοκρατία. Όχι όταν ο σκοπός των συμμετεχόντων σε αυτά(όπως και στην τοπική αυτοδιοίκηση και αλλού)είναι η εξουσία και η αποκατάσταση. Όταν τα ίδια τα κόμματα απαγορεύουν στα μέλη τους τη σκέψη εκτός των ιδεολογικών ορίων που τα ίδια θέτουν. Οι νόμοι δεν εξασφαλίζουν τη κοινωνική συνοχή και ευημερία όταν γράφονται με "παραθυράκια" που θα ευνοήσουν τους ισχυρούς. Όταν αναγνωρίζουν δικαιώματα στον θύτη και δεν αποδίδουν δικαιοσύνη στο θύμα. Αν ο καπιταλισμός στηρίζεται στο φάει πριν σε φάνε, ο κομμουνισμός σε μίσος ταξικό και ο εθνικισμός στο μίσος...λοιπόν...εναντίον όλων των άλλων(μια κατηγορία πολύ ευμετάβλητη) εγώ λέω να μη ψωνίσω από κανέναν από δαύτους. Γενικά σε μια κοινωνία ιδεοληπτικών, κομματόσκυλων και κανιβάλων θα μείνω έξω από το παιχνίδι. Ή θα επιλέγω το μικρότερο κακό κάθε φορά. Καλό δεν υπάρχει για την ώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου