Αν το καλοσκεφτούμε, ο πλανήτης μας είναι ένας κόκκος σκόνης μέσα στο σύμπαν. Και ο καθένας από εμάς είναι ένας κόκκος σκόνης πάνω στον πλανήτη. Τόσο μικροί είμαστε τόσο ελάχιστοι. Μα όσο απέραντο μοιάζει το σύμπαν και όσο ατελείωτη η άβυσσος των ωκεανών, άλλο τόσο απέραντος και ατελείωτος και ανεξερεύνητος είναι ο εσώτερος άνθρωπος. Αν έχουμε συνείδηση μόνο της μικρότητάς μας, υποβαθμίζουμε τον εαυτό μας στο τίποτα. Αν πάλι έχουμε συνείδηση μόνο της απεραντοσύνης μας, φτάνουμε στην ύβρη να θεοποιήσουμε το είδος μας και τον εαυτό μας. Αν έχουμε όμως συνείδηση και των δύο κατανοούμε ακριβώς τη θέση μας στον κόσμο. Γνωρίζουμε πως ο προορισμός μας είναι το μεγαλείο και πως η βάση μας είναι η ταπείνωση. Να ξέρουμε όμως πως όπως το σύμπαν και οι ωκεανοί είμαστε ικανοί για να φιλοξενήσουμε μεγάλα θαύματα της ζωής εντός μας αλλά επίσης κατανοούμε πως όπως στο διάστημα και στην απύθμενη θάλασσα έτσι και εντός μας δρουν δυνάμεις αφάνταστης καταστροφικότητας. Έτσι θα προσπαθούμε για να επιτύχουμε τα θαύματα για τα οποία είμαστε ικανοί αλλά και θα είμαστε πάντα σε εγρήγορση για να προλάβουμε τις καταστροφικές δυνάμεις εντός μας πριν αυτές προλάβουν να εκδηλωθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου